Τη συμμετοχή της συγκυβέρνησης της Ελλάδας στους ευρωΝΑΤΟικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς σε όλα τα μέτωπα, από την Ουκρανία, το Ιράκ και τη Συρία, με το πρόσχημα της αντιμετώπισης του «Ισλαμικού Κράτους», έως την Παλαιστίνη επιβεβαίωσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών, Ευ. Βενιζέλος, που βρέθηκε την Παρασκευή στη λεγόμενη άτυπη Συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στο Μιλάνο.

Ο Ελληνας ΥΠΕΞ ισχυρίστηκε ότι επιδίωξη είναι «να αποφύγουμε την κλιμάκωση για μια ακόμη φορά στην Ουκρανία, να διαμορφώσουμε τις προϋποθέσεις μιας πολιτικής και θεσμικής λύσης που να δίνει μία απάντηση σε όλες τις περιφέρειες, σε όλες τις εθνοτικές ομάδες, σε όλες τις θρησκευτικές κοινότητες, σε όλους τους πολίτες της Ουκρανίας, γιατί είναι πάρα πολύ σημαντικό να φύγουμε από την ένταση στις σχέσεις της Δύσης με τη Ρωσία». Φυσικά, η δήθεν λύση που επικαλείται δεν έχει καμία σχέση με τα συμφέροντα των λαών, που δέχονται την καπιταλιστική εκμετάλλευση και πληρώνουν με το αίμα τους τον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό. Η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι «αθώα του αίματος», έσπευσε από την πρώτη στιγμή να στηρίξει την πραξικοπηματική κυβέρνηση των εθνικιστών και φασιστών του Κιέβου, συμμετέχει σε όλους τους σχεδιασμούς ΕΕ και ΝΑΤΟ.

Σχετικά με την εξέλιξη όσον αφορά την εκεχειρία στη Γάζα, ισχυρίστηκε ότι πρέπει «να δώσουμε ξανά την ευκαιρία στο διάλογο, γιατί πρέπει να υπάρξει μια λύση στο πρόβλημα αυτό, που είναι η μήτρα όλων των άλλων προβλημάτων στο χώρο της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής. Και ταυτόχρονα πρέπει πάση θυσία να διαφυλάξουμε την εδαφική υπόσταση, την εδαφική ακεραιότητα και την κρατική υπόσταση του Ιράκ. Ο κοινός παρονομαστής όλων των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε στη λεγόμενη Νότια Γειτονία - στη Συρία, στο Ιράκ, στη Λιβύη - είναι η αμφισβήτηση υφισταμένων κρατών, η διάλυση, η τάση διάλυσης υφισταμένων κρατών και αλλαγής του χάρτη. Και αυτό, μέσα από τη μετατροπή μιας τρομοκρατικής οργάνωσης, όπως είναι το περιβόητο "Ισλαμικό Κράτος", σε ένα δήθεν τρομοκρατικό κράτος. Αυτό σημαίνει πολλά και μας επιβάλλει να διαμορφώσουμε μια ενιαία συνεκτική στρατηγική απέναντι στο φαινόμενο αυτό. Είναι εντυπωσιακή η δήλωση του Προέδρου Ομπάμα ότι ακόμη δεν έχουμε μια ολοκληρωμένη στρατηγική για το τζιχαντιστικό φαινόμενο. Αυτή πρέπει να την αποκτήσουμε. Στρατηγική σημαίνει να κάνουμε καθαρές τις προτεραιότητές μας σε σχέση με τους εχθρούς και τους συμμάχους. Οι σύμμαχοι δεν είναι πάντα φίλοι, είναι όμως χρήσιμοι για να αντιμετωπιστεί η δυναμική μιας τέτοιας κατάστασης που δεν πρέπει να την αφήσουμε να γίνει ρουτίνα. Η κρίση είναι κρίση, δεν είναι μια απλή πολιτική ρουτίνα για την οποία συζητάμε κάθε λίγο και λιγάκι».

Ολα αυτά λέγονται ενώ και στρατηγική υπάρχει και δικά τους δημιουργήματα είναι οι σημερινές επικίνδυνες εξελίξεις. Η ελληνική κυβέρνηση έχει δε συνάψει πολιτικές, στρατιωτικές και εμπορικές συνεργασίες με το κράτος - θύτη της περιοχής, το Ισραήλ, ενώ διαχρονικά όλες οι αστικές κυβερνήσεις έχουν στηρίξει τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στο Αφγανιστάν (2001), στο Ιράκ (2003) και μετά στη Συρία (2011) και όλα τα προσχήματα που τις συνόδευαν, όπως και το χάος που προκλήθηκε, ενώ και στα Βαλκάνια συνέβαλαν στο διαμελισμό τους. Αρα, και η δήθεν ευαισθησία εντάσσεται στην προσπάθεια της ελληνικής αστικής τάξης να πάρει μερίδιο από το μακελειό κατά των λαών.