Με αφορμή την αντιπαράθεση κυβέρνησης - ΣΥΡΙΖΑ, για το με ποιο μείγμα και ποιες προτεραιότητες θα πρέπει να πραγματοποιηθεί η διαχείριση της καπιταλιστικής ανάκαμψης στην Ελλάδα, έχει φουντώσει η συζήτηση περί «κεϋνσιανισμού», περί επεκτατικής και περιοριστικής πολιτικής κ.λπ. Σε ένα άρθρο στην ιστοσελίδα του «Βήματος» σωστά αναφέρεται ότι ούτε η πολιτική Χούβερ (περιοριστική) το 1929 ούτε η πολιτική Ρούσβελτ (επεκτατική) - που έχει ως πρότυπο ο ΣΥΡΙΖΑ - δεν κατάφερε να δώσει διέξοδο από την κρίση. Δε λέει, όμως, το γιατί συνέβη αυτό. Πολύ απλά, γιατί κάθε μοντέλο διαχείρισης του συστήματος δεν μπορεί να βγει έξω από τους κανόνες του. Ετσι, ενώ πάει να λύσει ένα πρόβλημα οξύνει ένα άλλο. Για παράδειγμα: Τα μέτρα τόνωσης της ζήτησης ενισχύουν τα ελλείμματα, ενώ, από την άλλη, η λιτότητα περιορίζει πολύ την κατανάλωση! Απ' αυτό το φαύλο κύκλο η καπιταλιστική οικονομία, ακόμα και αν βγαίνει προσωρινά, δεν μπορεί να βγει εντελώς. Το άρθρο θύμισε και κάτι ακόμα σωστό ότι στην πραγματικότητα διέξοδος από την κρίση του 1929 δόθηκε με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και τον προσανατολισμό της οικονομίας στις πολεμικές ανάγκες. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ...