«ΧΕΝΙΑ» (2014) ο τίτλος της μελό οικογενειακής κωμωδίας του Πάνου Κούτρα - εκλεκτικές οι συγγένειες με Αλμοδόβαρ - που πρωτοπροβλήθηκε στις Κάννες «Ενα κάποιο βλέμμα». Πρωταγωνιστούν δυο αδέλφια που, μετά το θάνατο της Αλβανής μητέρας τους, ξεκινούν ένα ταξίδι ανά την ελλαδική επικράτεια, αναζητώντας τον Ελληνα πατέρα - που ποτέ δεν γνώρισαν - για να πάρουν αναγνώριση και ελληνική υπηκοότητα. Ο μικρός, ο γκέι Ντάνι (κάνει χρήση των κλισέ χωρίς όμως να εγκλωβίζεται σε αυτά) με την οξυζεναρισμένη κώμη τα πίρσινγκ και την υπερβολική ζωντάνια συνιστά τον κινητήρα της ιστορίας, το μοχλό που ωθεί το μεγαλύτερο αδελφό Οδυσσέα στο περιπετειώδες, γεμάτο εκπλήξεις ταξίδι τους προς τη Θεσσαλονίκη... Δεν πρόκειται για υψηλό σινεμά δημιουργού, αλλά για απλή, συμβατικά έντιμη ταινία στο πνεύμα και τη γλώσσα της, για ένα μεσογειακό μελόδραμα με «ολίγη» κλασική ελληνική τραγωδία και τη θεότητα Πάτι Πράβο στο πόντιουμ. Παρότι δε «λειτουργούν» τα πάντα, η ταινία βλέπεται ευχάριστα.

«Ρίο σ' αγαπώ» (2014) ο τίτλος της 1ης σπονδυλωτής ταινίας της εβδομάδας - είδος που γεννήθηκε στην Ιταλία τη δεκαετία του '60 και μοιάζει να επανακάμπτει δριμύ. Εννέα επεισόδια περιλαμβάνει η ταινία του franchise «Πόλεις που αγαπώ», στις οποίες, εταιρείες παραγωγής πρωτίστως, διακηρύσσουν τον έρωτά τους. Μετά το «Παρίσι σ' αγαπώ» και το «Νέα Υόρκη σ' αγαπώ», προσγειωνόμαστε στο αισθαντικό Ρίο, σε απόσταση καυτής αναπνοής από τον απόηχο του ποδοσφαιρικού μουντιάλ και όλη την περί αυτού φιλολογία. Βαρετά κοινότοπη και αδιάφορη δουλειά και από τους 9 σκηνοθέτες. Χειρότερη, αυτή του Ιταλού Πάολο Σορεντίνο (επεισόδιο: «Grumari») και καλύτερη του Βραζιλιάνου Κάρλος Σαλντάνια («Pas de Deux»). Οσο για τα υπόλοιπα επεισόδια, θλιβερά, άλλο λιγότερο, άλλο περισσότερο. Δικαιούνται ωστόσο μνείας οι Cesar Charlone και Vicente Amorim για τις, μεταξύ των επεισοδίων συνδέσεις, απ' όπου αναδεικνύεται το μεγαλειώδες παράστημα της πόλης της σάμπας. Παραθέτουμε τα στοιχεία των υπολοίπων επεισοδίων. Ο Μεξικανός Guillermo Arriaga σκηνοθέτησε το επεισόδιο «Texas». Ο Αυστραλός Stephan Elliott το «Eu te amo», ο Νοτιοκορεάτης Sang-soo Im το «Vidigal», η Λιβανέζα Nadine Labaki το «Milagre», ο Βραζιλιάνος Fernando Meirelles το «A Musa», ο επίσης Βραζιλιάνος Andrucha Waddington το «Dona Fulana») και ο Αμερικανός John Turturro το επεισόδιο «Quando nao ha Mais Amor», με τη Βανέσα Παραντί, ίσως η φανταστική συνέχεια της ιστορίας τους από την ταινία του Τουρτούρο «Ερασιτέχνης ζιγκολό».

«Ιστορίες για αγρίους» (2014) τιτλοφορείται η σπουδαία, σπονδυλωτή, μαύρη κωμωδία από την Αργεντινή - 2η σπονδυλωτή ταινία της βδομάδας και 3η δουλειά του Νταμιάν Σίφρον - που προβλήθηκε στις Κάννες χωρίς να τύχει διάκρισης και άνοιξε το 20ό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας - Νύχτες Πρεμιέρας. Εξι σκετς διαφορετικού καστ και διάρκειας, διαφορετικό σύμπαν καθένα, καταστάσεις και χαρακτήρες που σιγά - σιγά τους κερδίζει η απελπισία ή η τρέλα. Το άθροισμα των 6 επεισοδίων συνθέτει ένα ελκυστικό και απρόβλεπτο φιλμ που παίζει με τους κώδικες του θρίλερ, του δράματος και της κωμωδίας, που, αναποδογυρίζοντάς τους, εκπλήσσει τον θεατή, με το γευστικό σαδισμό που "γλείφει" την ευφυή θεματική που έχει να κάνει με κοινωνικές αδικίες, με προσωπικές σχέσεις και άλλα.

«Γροθιές στους τοίχους» (2013) του Ντέιβιντ ΜακΚένζι. Βρετανική ταινία, με σουσπάνς θρίλερ. Ωμή, βίαιη και κλειστοφοβική απόδοση της ζωής στη φυλακή καίτοι προς το τέλος ολισθαίνει προς το μελόδραμα. Το σημαντικότερο που προτείνει η ταινία εστιάζει στον ηθοποιό / πρωταγωνιστή Τζακ Ο'Κόνελ (πρωταγωνιστής και στο «'71» ταινία που βραβεύτηκε προχτές στις Νύχτες Πρεμιέρας) στο ρόλο του 19χρονου ανήλικου, εγκληματία χειρίστου είδους, Ερικ Λοβ, που από το σωφρονιστήριο ανηλίκων μεταφέρεται σε κανονικές φυλακές νοτιοδυτικά του Λονδίνου, όπου οι εκρήξεις βίας αιωρούνται στην ατμόσφαιρα. Ο Τζακ Ο'Κόνελ λάμπει με την απόλυτη παρουσία του και το απόλυτα απρόβλεπτο, θεμελιώδες στοιχείο της ερμηνευτικής του στρατηγικής. Σκληροτράχηλος, ύπουλα μακιαβελικός με αστραπιαίες αναλαμπές «αγοριού» που λαμπυρίζουν από τις ρωγμές της τραχιάς επιφάνειας. Ο Λοβ είναι πάντα αλλά ποτέ «υπό».

«Καλώς ήρθες στη Ν.Υ.» (2014). Η αμερικάνικη παραγωγή του Αμπελ Φεράρα τοποθετεί τον πληθωρικό Ζεράρ Ντεπαρντιέ στο ρόλο του πλαδαρού, γερασμένου και πανίσχυρου οικονομικού παράγοντα Ζορζ Ντεβερό ο οποίος, έρμαιο των αχαλίνωτων ερωτικών του ορέξεων, καλπάζει ολοταχώς προς παταγώδη πτώση. Η ταινία παραπέμποντας στο γαργαλιστικό σκάνδαλο του επικεφαλής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος - Καν και καδράροντας τον Ντεβερό ως ζώο προς σφαγή, ανίκανο ή μάλλον αδιάφορο στο να διαχωρίσει την ερωτική πράξη από το βιασμό, δεν κάνει άλλο παρά να ρίχνει τροφή στα σκανδαλοθηρικά ένστικτα του κοινού με αντάλλαγμα φυσικά τα γεμάτα ταμεία.

«Ο μικρός Νικόλας πάει διακοπές» (2014). Γαλλική οικογενειακή κωμωδία με σενάριο λάιτ που ακολουθεί τον μικρό Νικολά στις καλοκαιρινές διακοπές γεμάτες νέους φίλους και περιπέτειες αλλά δεν εμφυσά ζωή σε καταστάσεις και χαρακτήρες. Δεύτερη σκηνοθετική δουλειά του Λοράν Τιράρ πάνω στη γνωστή λογοτεχνική σειρά των Σαμπέ και Κοσινί, που δεν προδίδει το πνεύμα των διαχρονικών ιστοριών των συγγραφέων. Τρυφερά νοσταλγική μέσα από έντονα χρωματιστές μνήμες από τα τέλη '50, αρχές '60 και ρετρό σχήματα κι ακούσματα. Επιδερμικά αναπαραστατικός ο χώρος ίδιος καρτ ποστάλ φιλοξενεί - χωρίς εκπλήξεις - τα χιουμοριστικά πεπραγμένα της καλοκαιρινής παρέας αλλά και πληθώρα γκαγκς...