Ο «Ριζοσπάστης», όλες αυτές τις μέρες, μιλά με τους καλλιτέχνες, όχι μόνο για τα έργα που εκθέτουν, αλλά και για το πώς βλέπουν τη διοργάνωση στη Ζώνη, τον εαυτό τους σε αυτήν την πρωτοβουλία, αλλά και το πόσο έχει επηρεάσει το έργο τους, αφού πολλοί από τους καλλιτέχνες συμμετέχουν στην πρωτοβουλία των Σωματείων από την πρώτη χρονιά.

Μιλήσαμε με τον Στρ. Αθηναίο, που μετέχει στην Εκθεση με το έργο «Απειλή» (λάδι σε καμβά). Το έργο μου - όπως λέει - έχει τις μάνες με τα παιδιά γιατί νιώθω ότι σήμερα υπάρχει μια απειλή για τη ζωή, την καινούργια ζωή. Στο έργο υπάρχει η ελπίδα. Να τονίσω ότι το έφερα εδώ σε αυτόν τον εργασιακό χώρο γιατί το θεωρώ αντιπροσωπευτικό. Επειδή εδώ μέσα, απειλείται ό,τι είναι ζωή, είτε είναι «ζωή» των ναυπηγείων, είτε η ζωή των ανθρώπων που μένουν άνεργοι, είτε η ζωή των καλλιτεχνών που βιώνουν και αυτοί τη σκληρή πραγματικότητα. Εφερα εδώ το έργο, γιατί είναι ένας χώρος εργασίας, εδώ δεν υπάρχει το περιτύλιγμα π.χ. της αίθουσας του μουσείου ή της γκαλερί, είναι ένας σκληρός χώρος, όπως και όλα αυτά που εκτίθενται στο χώρο. Τα έργα είναι μια εργασία, όπως των ανθρώπων που δουλεύουν σε ναυπηγεία. Εχω συμμετάσχει κι άλλες φορές. Αν δεν υπήρχαν τα σωματεία, η Εκθεση δε θα πραγματοποιούνταν. Ολοι αυτοί οι άνθρωποι είναι η βάση, αυτοί κάνουν όλο το τεχνικό μέρος, τα μπλοκ, τους φωτισμούς, τα πάντα. Πρέπει να συνεχιστεί, δεν πρέπει να χαθεί η τέχνη κοντά από τον κόσμο, τον απλό άνθρωπο, αυτό που λέμε λαό, να μη χαθεί, να μπορεί να συνεχιστεί και ο καλλιτέχνης να έχει συμμετοχή και ο κόσμος να μπορεί να συμμετέχει, εδώ που ο χώρος είναι πιο οικείος για αυτόν.

Ο Ν. Μικρούλης συμμετέχει με τρία έργα, τα δύο είναι μηχανική γλυπτική γιατί στο έργο υπάρχει κίνηση και ένας πίνακας μεικτής τεχνικής. Το ένα από τα έργα του λέγεται «εξέλιξη», είναι από ξύλο ελιάς με ελαιόλαδο, από παλιά ρώσικα ρολόγια, οι λυχνίες είναι από αμερικάνικους ασυρμάτους του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το κουρδίζεις και έχεις την κίνηση που της δίνει το γρανάζι που είναι όλη μας η ζωή, όπως λέει. «Συμμετέχω από την 6η έκθεση, είμαι αυτοδίδακτος, ανέκαθεν ασχολιόμουν με την τέχνη. Αυτή η πρωτοβουλία με βοήθησε να βγω από το καβούκι μου. Από μικρός πειραματιζόμουν. Εχει επηρεαστεί το έργο μου μέσα από τη ζωή μου, από 14 χρονών δούλευα σε μηχανουργεία σε επισκευές, σε λεβητοποιεία. Εχω δουλέψει εδώ στην Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη. Και τώρα εργάτης είμαι στην ΕΥΔΑΠ. Η αισθητική που νομίζω ότι είχα, μαζί με την τέχνη έβγαλαν αυτά τα πράγματα. Θέλω να ευχαριστήσω τα σωματεία, τους ανθρώπους εδώ, μου δώσανε τη δυνατότητα να βγω έξω από το εργαστήρι. Θέλω να πω ότι εγώ δε θεωρώ τον εαυτό μου ακριβώς γλύπτη. Θεωρώ τον εαυτό μου μάστορα.

Η διοργάνωση είναι ένα θετικό γεγονός, γιατί στο Πέραμα τα τελευταία χρόνια έχουμε μόνο αρνητικές ειδήσεις. Να τονίσω ότι έχουμε μόνο ανεργία και άλλα άσχημα. Είναι μια αχτίδα μοναδική θα έλεγα στο Πέραμα που μέσα από την Τέχνη μάς δείχνει ότι μπορούμε να κάνουμε και άλλα πράγματα ωραία εδώ. Συζητάμε με τον κόσμο, τους άλλους καλλιτέχνες, γίνονται ζυμώσεις, επηρεαζόμαστε από χρώματα, από τεχνικές, από τις σκέψεις που παίρνεις από άλλους, μόνο σου δεν μπορείς να βγάλεις τίποτα».

Την Παρασκευή, 17 Οκτώβρη, συνεχίζονται οι εκδηλώσεις με τη συναυλία των ΜΑΣΙΦ (Θ. Κουέλης, Μ. Μαρμαρινός, Γ. Βενιζέλος, Ζ. Βεργάκη) στις 8 το βράδυ.