«Από το 2015 κάθε σχολείο θα δημοσιεύει στο διαδίκτυο οικονομικά στοιχεία (προϋπολογισμό, αξιολόγηση, χρηματοδοτική μελέτη) και ένα εθνικό μητρώο καθηγητών για να βοηθήσουν τους διευθυντές να βελτιώσουν την σύνθεση της διδακτικής ομάδας».

Σχολεία που λειτουργούν στα πρότυπα των επιχειρήσεων δηλαδή, ανταγωνιστικά το ένα με το άλλο, αλλά και διευθυντές - μάνατζερ με καθοριστικό ρόλο στην επιλογή των εκπαιδευτικών. Αλήθεια, πόση διαφορά έχει αυτό από το στόχο του υπουργείου Παιδείας που σε κάθε ευκαιρία μας λέει ότι «βασική κατεύθυνση πρέπει να αποτελεί η αυτονομία της σχολικής μονάδας στην αντιμετώπιση των διοικητικών και παιδαγωγικών θεμάτων που την απασχολούν»; Αυτόνομες σχολικές μονάδες, που θα δημοσιεύουν στο διαδίκτυο τη γενική έκθεση του σχολείου, το σχέδιο δράσης τους, πάνω στους συγκεκριμένους δείκτες, ανάμεσα στους οποίους είναι η μαθητική διαρροή, οι επιδόσεις των μαθητών, η αξιοποίηση των οικονομικών πόρων του σχολείου.

«Υποχρεωτική εναλλαγή σχολείου - δουλειάς τις 3 τελευταίες τάξεις των τεχνικών και επαγγελματικών σχολείων, για τουλάχιστον 200 ώρες τον χρόνο, επέκταση της διαδικασίας μάθησης, ενδυνάμωση της εμπειρίας πρακτικής εκμάθησης».

Πρόκειται για το περιβόητο διττό σύστημα μάθησης, με εναλλαγή από το σχολείο στη δουλειά και από τη δουλειά στο σχολείο. Σύστημα που εφαρμόζεται και στη Γερμανία. Μαθητές - φτηνό εργατικό δυναμικό για τις επιχειρήσεις. Σκλαβοπάζαρο κανονικό, παιδική, ανήλικη εργασία. Σε αυτό το πλαίσιο, με το νόμο 4186/2013, καθιερώθηκε και στην Ελλάδα ο θεσμός της μαθητείας.

«Ενίσχυση διδασκαλίας των ξένων γλωσσών από την ηλικία των 6. Ψηφιακές δεξιότητες: Προγραμματισμός και αλγοριθμική σκέψη στο δημοτικό και "digital makers" (σ.σ. δεξιότητες ψηφιακής επεξεργασίας εικόνας, ήχου, βίντεο, κειμένου κ.λπ.) στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Διάδοση μελέτης των οικονομικών αρχών σε όλη την δευτεροβάθμια εκπαίδευση».

Δηλαδή, καταπολέμηση του αναλφαβητισμού σημαίνει διδασκαλία ξένων γλωσσών και πληροφορικής από το Δημοτικό κιόλας, πριν το παιδί μάθει καλά καλά την αλφαβήτα ή, αλλιώς, η ενίσχυση των «ψηφιακών δεξιοτήτων»...

Στο ίδιο πλαίσιο, η ελληνική κυβέρνηση προχώρησε στην εισαγωγή δεύτερης ξένης γλώσσας στο Δημοτικό, στη διδασκαλία Αγγλικών και Πληροφορικής από τη Γ' Δημοτικού. Πρόκειται για προσπάθεια υποκατάστασης μέσα από το σχολικό πρόγραμμα και τα αναλυτικά προγράμματα της ανάγκης για ολόπλευρη μόρφωση, της ανάγκης αφομοίωσης των γενικών νόμων και κανόνων που βοηθούν το παιδί να σχηματίσει σφαιρική αντίληψη για τον κόσμο, από χρηστικές δεξιότητες με ημερομηνία λήξης (π.χ. δεξιότητες ψηφιακής επεξεργασίας εικόνας, ήχου, βίντεο, κειμένου). Και μάλιστα από πολύ μικρή ηλικία, όταν ακόμα το παιδί δεν έχει αφομοιώσει τη μητρική του γλώσσα.

Ακόμα κι αν μειωθούν αυτά τα μαθήματα στο Δημοτικό, όπως πρόσφατα έχει αφήσει να εννοηθεί ο υπουργός Παιδείας, η στρατηγική κατεύθυνση της ΕΕ για στροφή στις δεξιότητες αντί της στέρεης γνώσης, δεν αλλάζει.

«Σχέδια συγχρηματοδότησης για την εισαγωγή γρήγορου ίντερνετ και wifi σε όλα τα σχολεία, και να σχεδιάσουμε από κοινού τις νέες ηλεκτρονικές υπηρεσίες, να αυξήσουμε τη διαφάνεια και να μειώσουμε το κόστος».

Κάτι σαν το ψηφιακό σχολείο της Διαμαντοπούλου, όπου τα βιβλία είναι περίπου περιττά και οι ψηφιακές πλατφόρμες το «φάρμακον διά πάσαν νόσον».

«Κάθε 3 χρόνια 2 καθηγητές στους 3 θα έχουν καθαρά 60 ευρώ αύξηση στο μισθό τους το μήνα, βάσει αποτελεσμάτων της αξιολόγησης. Από το 2015 κάθε σχολείο θα δημοσιεύει την αναφορά αυτοαξιολόγησής του και ένα σχέδιο βελτίωσης».

Σύνδεση, δηλαδή, του μισθού με την αξιολόγηση, όπου 1 στους 3 καθηγητές θα μένει στάσιμος οικονομικά. Και σχολεία, που δημοσιεύουν την αναφορά αυτοαξιολόγησής τους και το σχέδιο βελτίωσης. Ακριβώς ό,τι προβλέπει η διαδικασία της αυτοαξιολόγησης και στην Ελλάδα, αλλά και ο νέος νόμος για το μισθολόγιο που έχει εξαγγείλει ήδη η κυβέρνηση.

«Σταθεροποίηση του ταμείου για την καλυτέρευση των διδασκόμενων μαθημάτων (MOF), διαφάνεια και σύνδεση με σκοπούς καλυτέρευσης των σχολείων. Χρησιμοποίηση ιδιωτικών κονδυλίων (απλοί πολίτες, ιδρύματα, εταιρείες), μέσω φοροελαφρύνσεων και γραφειοκρατικών ελαφρύνσεων».

Οι χορηγοί μέσα στο σχολείο και μάλιστα με φοροελαφρύνσεις και κατάργηση της γραφειοκρατίας, δηλαδή απαλλαγή από τα όποια εμπόδια συναντούν στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας τους, στην ισοπέδωση των εργατικών δικαιωμάτων, στην καταλήστευση του φυσικού πλούτου.

«Συνεχής υποχρεωτική εκπαίδευση, προωθώντας καθηγητές που έχουν καινοτόμες ιδέες».

Καινοτόμος εκπαιδευτικός σημαίνει για την ΕΕ «εκπαιδευτικός καλά καταρτισμένος, δραστήριος, με επιχειρηματικό πνεύμα». Στη χώρα μας προωθούνται αντίστοιχα προγράμματα «καινοτομίας» και μάλιστα από τους πρώτους που τα εισήγαγαν στην Εκπαίδευση ήταν τα 8 «ευαγή» ιδρύματα επιχειρηματικών κολοσσών (Ωνάση, Νιάρχου, Μποδοσάκη κ.τ.λ.)...

«Μέχρι τον Σεπτέμβρη του 2015 θα έχουν προσληφθεί 150.000 καθηγητές με σχέση επισφαλούς εργασίας, και μετά θα κλείσουν οι λίστες αναμονής»... «Τέλος με τις λίστες αναμονής, από το 2016 έως το 2019 θα προσληφθούν 40.000 καθηγητές μόνο κατόπιν διαγωνισμού».

Το πτυχίο παύει να αποτελεί προϋπόθεση για την είσοδο στην Εκπαίδευση, ένας διαγωνισμός τύπου ΑΣΕΠ θα καθορίζει ποιος και πώς θα προσληφθεί. Βέβαια, παράλληλα, οι ελαστικά εργαζόμενοι εκπαιδευτικοί είναι καθεστώς.

«Μαθήματα μουσικής και σπορ στο δημοτικό, καθώς και περισσότερη ιστορία της τέχνης στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, με σκοπό να αναδειχθούν τα δυνατά χαρτιά της Ιταλίας».

Κάτι θυμίζει το λεγόμενο «κοινωνικό σχολείο» του Α. Λοβέρδου...

Ιδιο πρέπει να είναι και το συμπέρασμα για όλους τους λαούς:

Καπιταλισμός και μόρφωση των παιδιών του λαού, «νέο σχολείο» και μόνιμη - σταθερή εργασία για τους εκπαιδευτικούς, αποτελούν έννοιες ασύμβατες. Οσο θα εφαρμόζεται η πολιτική του ευρωμονόδρομου και του κεφαλαίου τα προβλήματά μας θα γίνονται ακόμα πιο εκρηκτικά, η ζωή μας θα χειροτερεύει. Στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της ΕΕ δεν υπάρχει φιλολαϊκή λύση και προοπτική, όσες κυβερνήσεις και να αλλάξουν.

Ενα δρόμο έχουμε, μια επιλογή, κίνημα ανασύνταξης για την ανατροπή.