Βεβαίως, αυτό καθεαυτό το πρόβλημα δείχνει ότι η κυβέρνηση ό,τι και αν λέει δεν μπορεί να δώσει λύση σε λαϊκά προβλήματα, ενώ πασχίζει να αναγκάσει τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τους άνεργους, να συνηθίσουν μοιρολατρικά στη ζωή με μειωμένες απαιτήσεις. Ετσι ενισχύεται η λογική της κυβέρνησης και των διαφόρων άλλων διαχειριστών του συστήματος, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, για μπαλώματα στους εξαθλιωμένους, ίσα - ίσα για να φυτοζωούν, αξιοποιώντας και τον εθελοντισμό. Προφανώς η διάθεση και για προσφορά και για από κοινού αντιμετώπιση ορισμένων οξυμένων λαϊκών προβλημάτων είναι κάτι θετικό, είναι όμως πρόβλημα όταν αυτή η διάθεση αξιοποιείται για να βγαίνει λάδι η πολιτική που στερεί στους εργαζόμενους το δικαίωμα στη δωρεάν μόρφωση, στην Υγεία, Πρόνοια κλπ. Τότε οδηγεί στη μοιρολατρία και το συμβιβασμό με τη σημερινή κατάσταση. Οδηγεί ακόμα και σε λογικές σαν και αυτές που επιβάλλονται σε μια σειρά σχολεία, παιδικούς σταθμούς, ότι οι γονείς πρέπει να πληρώνουν από την τσέπη τους αναγκαίες επισκευές, βαψίματα ή αναλώσιμα υλικά που θα έπρεπε να καλύπτονται από το κράτος.