Γιάννης Πρωτόπαπας. Με το σημείωμα αυτό θέλω να σας ενημερώσω πάνω σε ένα θέμα που απασχολεί χιλιάδες νέους και γενικά όσους συμμετείχαμε στη διαδικασία της απογραφής το Μάρτη 2001. Μέχρι σήμερα δε δόθηκε ούτε δραχμή σε κανέναν απογραφέα, παρόλες τις υποσχέσεις που δόθηκαν στα διάφορα σεμινάρια. Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και εδώ σ' όλο το μεγαλείο τους. Αν νομίζετε ότι αξίζει τον κόπο, θα είναι χρήσιμο ένα σχόλιο σας. Ευχαριστώ.

Μιχάλης Μονοχόλιας. Συγχαρητήρια στο Διεθνές Τμήμα του «Ρ», ειδικά για τη δουλειά στην κυριακάτικη έκδοση. Πολύ καλά ρεπορτάζ, σε σύγκριση με τις αστικές φυλλάδες. Το αφιέρωμα στην Κομμούνα πρέπει να αποτελέσει οδηγό. Μία φορά τον μήνα να γίνεται επιλογή του πιο σημαντικού ιστορικού γεγονότος και να προβάλλεται. Το κείμενο δεν έμεινε ξερά σε μία παρουσίαση. Εδωσε το ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα της Κομμούνας. Επειδή διαβάζω και τα «ιστορικά» της Ελευθεροτυπίας, ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα από τη δουλιά μας. Λίγο προσοχή στη δόμηση των άρθρων. Αρκετές φορές έχω την εντύπωση ότι είναι λίγο άναρχα τοποθετημένα και δε βοηθούν στην ανάγνωση. Η στήλη του Internet είναι καλό να επανέλθει. Ειδικά εμάς τους φοιτητές μπορεί να μας βοηθήσει, καθώς μπορούμε να πείσουμε έναν κόσμο να επισκεφθεί τις κόκκινες διευθύνσεις. Η στήλη των αθλητικών πρέπει να παρουσιάζει πιο συχνά τον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Ουσιαστικά αυτός απουσιάζει. Το site της εφημερίδας μας είναι εντυπωσιακό και εύκολο στην πλοήγηση.

Τηλέπαθος ο Σάμιος. Ο Παπαχελάς σαν χέλι νόμιζα πως ξεγλιστρούσε/ κι από το ΜΕGΑ το κανάλι τον κοσμάκι ξεγελούσε./ Χθες το βράδυ, όμως, της Κύπρου «φάκελο» λέει μας ανοίγει μάθημα, έτσι, στο λαό μας κάνει ο ίδιος πως μας δίνει!/ Το Δημήτρη περιμένει στο κανάλι του να 'ρθει το Δημήτρη Ιωαννίδη άρον άρον προσκαλεί./ Και για τούτο δε φοβάται τ' άκουσμα το τρομερό που 'πε κάποτε ο Δημήτρης και για τον κομμουνισμό: -Στην Ελλάδα αν η αλήθεια πλέρια κάποτε(αν)φανεί/ για την προδοcia της Κύπρου Ελληνας δε θα φανεί/ δίχως κόκκινη σημαία στον αέρα να κουνεί.../ Κι ο Παπάς τρέχει σαν χέλι στο Σχολειό του Αριστοτέλη/ μα ο Παπαχελάς ο «λέων» της τετάρτης εξουσίας γίνεται ο χαμαιλέων.