Από καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ αξιώνει μετ' επιτάσεως μέτρα χαλάρωσης της νομισματικής πολιτικής στην ΕΕ, ώστε να υπάρξει καπιταλιστική ανάκαμψη. Στο πλαίσιο αυτό, έχει ανοιχτά συνταχθεί με την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (το 1/3 της τρόικα), επικροτώντας τις τελευταίες ενέργειες του Μάριο Ντράγκι για ποσοτική χαλάρωση.

«Πρόκειται για μια σημαντική απόφαση, την οποία και θα αξιοποιήσει η επόμενη ελληνική κυβέρνηση προς όφελος της χώρας», σημείωσε σε ανακοίνωσή του, σχετικά με τα προγράμματα της νομισματικής πολιτικής που ανακοινώθηκαν από την ΕΚΤ.

Ο Αλ. Τσίπρας χαρακτήρισε τα μέτρα της ΕΚΤ «αναγκαία και ευπρόσδεκτα», προσθέτοντας ότι «προφανώς πρέπει να περιλαμβάνουν όλες τις χώρες» και κυρίως όσες «έχουν λεηλατηθεί από τις πολιτικές λιτότητας», να μην εξαιρεθούν από κάποια ...τιμωρητική διάθεση.

Παραπέρα, σημείωσε πως «η πολιτική της ποσοτικής χαλάρωσης είναι μία από τις προτάσεις για τη συλλογική και βιώσιμη έξοδο της Ευρωζώνης από την κρίση. Εάν υιοθετηθεί θα είναι ευπρόσδεκτη, έστω και με μια τόσο μεγάλη καθυστέρηση. Για να είναι, όμως, αποτελεσματική θα πρέπει να ανταποκρίνεται πλήρως στην αποστροφή του Μάριο Ντράγκι: "Ο,τι κι αν χρειαστεί". Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να είναι ευρείας κλίμακας, χωρίς προϋποθέσεις και εξαιρέσεις. Δηλαδή, να περιλαμβάνει όλες τις χώρες που την έχουν ανάγκη».

Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλ. Τσίπρας γνωρίζουν αυτό που ο επικεφαλής της ΕΚΤ, Μ. Ντράγκι, δε χάνει ευκαιρία να ξεκαθαρίζει, ότι, δηλαδή, η χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζικών ομίλων έχει όρο και προϋπόθεση την υπαγωγή της Ελλάδας σε συγκεκριμένο «πρόγραμμα». Είναι μια ακόμα τιμωρητική για το λαό απόφαση, η οποία ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να ισχύσει και για την Ελλάδα, ώστε να τροφοδοτηθεί το ντόπιο κεφάλαιο με ζεστό χρήμα. Και ισχύει, όπως έχει αποφασίσει η ΕΚΤ, αλλά με «πρόγραμμα», δηλαδή κάτι ανάλογο με μνημόνιο.

Ακριβώς επειδή γνωρίζουν τι ακριβώς υπερασπίζονται, ο Αλ. Τσίπρας κοροϊδεύει το λαό όταν ισχυρίζεται «ρώτησα τον Ντράγκι, εννοεί μνημονιακό πρόγραμμα και μου απάντησε, ευρωπαϊκό πρόγραμμα», κρύβοντας πως πρόκειται για ένα και το αυτό. Και ακόμα ότι «οι ΗΠΑ κατάφεραν να ξεπεράσουν την κρίση, διότι είχαν μια επεκτατική δημοσιονομική πολιτική», κρύβοντας ότι η καπιταλιστική οικονομική ανάπτυξη στις ΗΠΑ, που ακολούθησε την κρίση, δε συνοδεύτηκε από αύξηση των μισθών και των εισοδημάτων των εργαζομένων, που συνεχίζουν να ζουν σε δεινή κατάσταση.

Ο Γ. Δραγασάκης ομολογεί πιο καθαρά τις προθέσεις τους, όταν δηλώνει: «Εξηγήσαμε στον κ. Ντράγκι ότι εμείς μιλούμε για αντικατάσταση του μνημονίου από το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ... Θα συνοδεύεται το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ από ένα νέο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα ...Τυπικά, λοιπόν, η νέα ελληνική κυβέρνηση, όπως προβλέπεται και από τους κανονισμούς της Ευρώπης, μπορεί να κάνει ένα καινούριο».

Εξίσου καθαρά, ο Ν. Παππάς παραδέχτηκε: «Βεβαίως θα έχουμε ένα πρόγραμμα αλλά δε θα το λέμε "μνημόνιο"». Ερωτηθείς για τη διαπραγμάτευση με τους «εταίρους», ο Ν. Παππάς σημείωσε: «...Ο ίδιος ο Ντράγκι και ο Κερέ έχουν δηλώσει ότι είναι έτοιμοι να συζητήσουν ποιες μεταρρυθμίσεις θα εφαρμοστούν από την επόμενη κυβέρνηση. Βεβαίως, θα έχουμε ένα πρόγραμμα αλλά δε θα το λέμε "μνημόνιο". Θα πάμε σε μία συμφωνία».

Το ότι για την Ελλάδα ο Ντράγκι, δηλαδή η ΕΚΤ, έβαλε όρους (πρόγραμμα μνημονίου) για την αγορά ομολόγων και την παροχή ρευστού χρήματος και η προθυμία με την οποία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διαμηνύει την αποδοχή τους, δείχνει για μια ακόμη φορά ότι η επιχείρηση ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας θα συνδυάζεται με αντιλαϊκά μέτρα και, εκτός από τα ήδη υπάρχοντα, υπάρχουν και άλλα νομοθετημένα τέτοια μέτρα που θα αρχίσουν να εφαρμόζονται μέσα στο 2015.