GORDON MUEHLE, +49172-3006031 |
Ο μαινόμενος Ακίν - με τομές σε μικρές μποέμικες ιστορίες στο ενεργητικό του, ραψωδός της ζωής όπως έρχεται και των αισθηματικών απογοητεύσεων αυτών που δεν προγραμματίζουν, αλλά ζουν τη ζωή στα άκρα - εδώ, κάνει άλλες επιλογές, αλλάζει στιλ.
Η φιλόδοξη στα χαρτιά ταινία αυτοαποκαλύπτεται ως προϊόν που εναλλάσσει τηλεοπτική φιξιόν μέσου επιπέδου με ενοχλητική «θεαματοποίηση του πόνου». Η ταινία του Ακίν είναι σινεμά πεπερασμένο, μπαγιάτικο και αναχρονιστικό και παντελώς ανίκανο να μιλήσει για το σήμερα. Η επιλογή του Ακίν να φθάσει στο πλατύ κοινό μέσω κουτσής αγγλικής, δηλοί προοδευτικό γλίστρημα στη χορεία του στιλιζαρισμένου μελό και συνιστά αυτογκόλ ηθικής και αισθητικής τάξης. «Η Μαχαιριά» δεν παρασύρει ούτε χαράσσεται στη μνήμη. Αυτό που θα έπρεπε να είναι ένα ταξίδι στη φρίκη του πολέμου εξανεμίζεται, αφήνοντας το πόστο του σε μια απλοϊκή ιστορία απώλειας και συμφιλίωσης. Ο Ακίν έχασε κάπου το παιχνίδι. Ισως στον μουγκό πρωταγωνιστή, τον πολύ νέο για το ρόλο Ταχάρ Ραχίμ από την Αλγερία, με ωραία φατσούλα αλλά ερμηνεία χωρίς ένταση. Από αφηγηματική οπτική ένας μουγκός πρωταγωνιστής λειτουργεί λειψά και η «μεταφορά» του ά-φωνου Ναζαρέτ με τον βωβό Τσάπλιν πέφτει στο κενό. Από την άλλη, μια εικόνα αξίζει χίλιες λέξεις και ο Ακίν μεταδίδει την αρμένικη τραγωδία μέσα από εικόνες.
Ερμαφρόδιτο συνονθύλευμα, ξεκινά από την Τουρκία (εκεί βρίσκονται οι ρίζες του Ακίν) και καταλήγει στην Αμερική (εκεί βρίσκονται οι ρίζες της βιομηχανικής παραγωγής του σινεμά προς εξαγωγή). Η σφαγή των Αρμενίων ήταν το πρόσχημα... Ωστόσο, εδώ που τα λέμε, ο Ακίν ουδέποτε υπήρξε μη συνήθης σκηνοθέτης...
Με τους: Ταχάρ Ραχίμ, Σιμόν Αμπκαριάν, κ.ά.
Παραγωγή: «The Cut», Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Τουρκία, Καναδάς, Ρωσία, Ιταλία (2014)