Γενικότερη «διευθέτηση» του «αλβανικού ζητήματος» στα Βαλκάνια με αλλαγές στο γεωπολιτικό χάρτη της περιοχής, στοχοπροσηλωμένες στην κατεύθυνση του σχεδίου της Μεγάλης Αλβανίας ζητούν με επιστολή τους προς τον Επικεφαλής της ΕΕ για Εξωτερική Πολιτική και Ασφάλεια, Χαβιέ Σολάνα, δύο πρώην διπλωματικοί αξιωματούχοι του αλβανικού υπουργείου Εξωτερικών, εκ των οποίων μάλιστα ο ένας (Πετρίτ Καζέμι) διατέλεσε και διευθυντής της Διεύθυνσης Βαλκανίων και Μέσης Ανατολής κατά την τετραετία 1992-1996.

Με «θολά» και κατά το... δοκούν «επιχειρήματα» οι δύο πρώην διπλωματικοί αξιωματούχοι, Εκερέμ Μέτε και Πετρίτ Καζέμι, επιχειρούν να πείσουν τον Χαβιέ Σολάνα (επιστολή με ημερομηνία 2 Απρίλη 2001 που δημοσιοποιήθηκε στον ηλεκτρονικό κόμβο του Balkan Report), για την «ανάγκη» συνολικής διευθέτησης του «αλβανικού ζητήματος» σε Κοσσυφοπέδιο, Ανατολικό Κοσσυφοπέδιο (εννοούν τη νότια σερβική κοιλάδα του Πρέσεβο), ΠΓΔΜ, Ελλάδα και Μαυροβούνιο. Ισχυρίζονται πως υπάρχει υπαρκτό «αλβανικό ζήτημα» στα Βαλκάνια όχι μόνον λόγω της «πολιτικής που προώθησε η Ευρώπη στο παρελθόν και που τα αποτελέσματά της, (μεταξύ αυτών «σκόρπισμα» των Αλβανών στα τέσσερα σημεία των Βαλκανίων, «σε Ελλάδα, Βουλγαρία, Γιουγκοσλαβία και «Μακεδονία»»...) «αποτελούν την καρδιά του βαλκανικού προβλήματος», αλλά και επειδή «κατά μήκος των συνόρων της Αλβανίας οι γείτονες των Αλβανών είναι όλοι Αλβανοί, με την έννοια πως μιλούν την ίδια γλώσσα έχουν τον ίδιο πολιτισμό και αίμα» (!).

Γράφουν σχετικά οι επιστολογράφοι, που θέτουν θέμα αλλαγής συνόρων κάνοντας μάλιστα και έκκληση για «ενεργότερη» ανάμειξη της ΕΕ στο όλο θέμα:

«Οταν κανείς παρακολουθεί τηλεόραση μπορεί να παρατηρήσει πως κατά μήκος των συνόρων της Δημοκρατίας της Αλβανίας υπάρχουν εδάφη κατοικούμενα μόνον από Αλβανούς. Βρίσκονται, άραγε, άλλοι λαοί στην ίδια κατάσταση με τους Αλβανούς στα Βαλκάνια; Οι γείτονες των Αλβανών είναι Αλβανοί, άνθρωποι που μιλούν την ίδια γλώσσα και έχουν τον ίδιο πολιτισμό και αίμα. Κατά περίπτωση, τα εδάφη όπου ζουν συνιστούν την αυθεντική Αλβανία. Ενωμένα, αυτά τα εδάφη δε θα συνιστούσαν τη Μεγάλη Αλβανία, γιατί εντός των συνόρων της δε θα υπήρχε κανένα έδαφος, καμία περιοχή, που να ανήκει σε άλλους λαούς. Εντούτοις, ο υπέρ της Ευρώπης προσανατολισμός όλων των Αλβανών είναι φανερός. Ο στόχος τους να ενωθούν στην Ευρώπη απορρίπτει τη σλαβική θέση πως είναι εξτρεμιστές εθνικιστές. Ο ένοπλος και πολιτικός αγώνας των Αλβανών εγείρεται μόνο κατά της σλαβικού επιθετικού εθνικισμού, που έχυσε το αίμα τόσων ανθρώπων στα Βαλκάνια τα τελευταία 10 χρόνια.(!) Οι ισχυρισμοί περί μετριοπαθών και εξτρεμιστών Αλβανών αποσκοπούν να θολώσουν αυτόν τον προσανατολισμό των Αλβανών. Δε συνιστούν μια σοβαρή στάση. Κάνουν, μάλιστα, την κατάσταση χειρότερη και αποκρύπτουν την αλήθεια αυτού που οι Αλβανοί πάντοτε επιζητούσαν: ένα δημοκρατικό μέρος, όπου μπορούν να απολαύσουν τα εύλογα δικαιώματά τους ως έθνος στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Αρνούνται να περιθωριοποιηθούν όπως έως τώρα»!

Κατόπιν αυτών, οι Μέτε και Καζέμι χαρακτηρίζουν την παρούσα κρίση στην ΠΓΔΜ ούτε εμφύλια σύγκρουση μεταξύ Αλβανών, ούτε μεταξύ Αλβανών και Μακεδόνων, με στόχο το διαμελισμό του «μακεδονικού κράτους», αλλά «ένοπλο και παράλληλα πολιτικό αγώνα μεταξύ των Αλβανών ανταρτών και πολιτικών προσώπων απ' τη μια μεριά και της μακεδονικής κυβέρνησης απ' την άλλη». Η δε συμμετοχή των αλβανικών κομμάτων στην κυβέρνηση ΠΓΔΜ προσπερνάται ως «συνωμοσία που έχει στόχο να θολώσει τα νερά», με τη σημείωση πως όλοι οι Αλβανοί της ΠΓΔΜ «είτε οι λεγόμενοι ακραίοι και τρομοκράτες, είτε οι μετριοπαθείς, θέλουν οι Αλβανοί να είναι ίσοι με τον υπόλοιπο πληθυσμό». Σε άλλα σημεία της εκτενούς αναφοράς των δύο επιστολογράφων καταβάλλεται γενικότερα επιμελής προσπάθεια, προκειμένου οι Αλβανοί όχι μόνον της ΠΓΔΜ αλλά γενικότερα της περιοχής των Βαλκανίων να καταγράφονται ως «θύματα» που καταφεύγουν ακόμη και στην αυτονομιστική δράση, επειδή όλοι οι άλλοι Βαλκάνιοι τους καταπιέζουν ποικιλοτρόπως στερώντας τους την πρόσβαση σε «ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες»... Σε άλλο σημείο λοιδορείται η ρωσική διπλωματία που κατά τους επιστολογράφους δε δικαιούται να έχει θέση στα Βαλκάνια, τα οποία είναι «πλέον ο φυσικός» χώρος δράσης του ΝΑΤΟ και της ΕΕ...

Μετά απ' όλα αυτά «εξυπακούεται»...πως οι επιστολογράφοι θέτουν στον κ.Σολάνα το λεγόμενο ζήτημα Τσαμουριάς, ισχυριζόμενοι πως υπάρχουν καταπιεζόμενοι αλβανικοί πληθυσμοί (κατά τους υπολογισμούς τους 150.000) στη βορειοδυτική Ελλάδα ή πως εμποδίζεται συστηματικά η είσοδος αυτών (των 150.000) στη χώρα μετά το κυνήγι που εξαπολύθηκε εναντίον τους στο τέλος του Β` Παγκόσμιου πολέμου.

«Γιατί οι Ευρωπαίοι κωφεύουν στα προβλήματα των Αλβανών στις χώρες όπου ζουν; Δεν απαιτούν οι Αλβανοί της Τσαμουριάς, μια επαρχία βορειοδυτικά του σημερινού ελληνικού κράτους, τα νόμιμα δικαιώματά τους, τα οποία στερούνται για πάνω από 80 χρόνια, ιδιαίτερα κατά τα τελευταία πενήντα έτη;... Η Ελλάδα διέπραξε γενοκτονία, μία αιματηρή εθνοκάθαρση των Αλβανών παραμονές της λήξης του Β Παγκόσμιου Πολέμου. Σχεδόν 150.000 απαιτούν να επιστρέψουν στα σπίτια τους στην Ελλάδα. Απαιτούν τα δικαιώματά τους σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Ποια θα ήταν η λύση που προσφέρει η Ευρώπη σ' αυτούς τους πολύπαθους ανθρώπους που το ελληνικό κράτος προσβάλλει αποκαλώντας τους συνεργάτες των Γερμανών ναζιστών και εγκληματίες; Δεν μπορούν να δουν ούτε καν τα σπίτια τους ως τουρίστες, επειδή το «δημοκρατικό» ελληνικό κράτος, μέλος της ΕΕ, δεν τους επιτρέπει την είσοδο. Με τη σιωπή στα δίκαια αιτήματά τους δεν προβάλλεται η ακραία, ριζοσπαστική δράση ως διέξοδος;Μια μέρα αυτοί οι κατεστραμμένοι, ταπεινωμένοι και προσβεβλημένοι άνθρωποι, αυτές οι ανθρώπινες υπάρξεις που η διεθνής κοινότητα τους αγνοεί και τους έχει εγκαταλείψει στην τραγική τους μοίρα, δε θα ξεσηκωθούν να κερδίσουν τα δικαιώματά τους και να παλέψουν ως μέλη του UCC (αλβανικό ακρωνύμιο του «Απελευθερωτικού Στρατού Τσαμουριάς») κατά μιας χώρας - μέλους της ΕΕ και του ΝΑΤΟ (δηλαδή της Ελλάδας)(!!!); Οι συνέπειες της προσέγγισης και της παραμέλησης αυτού του ζητήματος είναι που μας ανησυχεί, αν και δεν μπορούμε να πιστέψουμε πως η σημερινή Ευρώπη, που δεν είναι η Ευρώπη του παρελθόντος που σκόρπισε τους Αλβανούς στην Ελλάδα, τη Μακεδονία, τη Σερβία και το Μαυροβούνιο, θα καθίσει απλώς, περιμένοντας το ποτήρι να ξεχειλίσει»...

Ακολούθως επιχειρείται να «δικαιολογηθούν» οι διεκδικήσεις περί «αλβανικού ζητήματος» στην Ελλάδα με τα ακόλουθα σοβαρά...«επιχειρήματα»: Αφ' ενός, οι επιστολογράφοι αναρωτιούνται γιατί η Ευρώπη δείχνει να σιωπά «στα ελληνικά εθνικιστικά καπρίτσια ή η άρνηση της ύπαρξης εθνικών μειονοτήτων στη χώρα τους, η ανοχή των ελληνικών αρχών έναντι της τρομοκρατίας και άλλων εσωτερικών ζητημάτων στην Ελλάδα». Αφ' ετέρου, η Ελλάδα λοιδορείται πιο συγκεκριμένα για «σκοτεινές» μεθόδους ή κακομεταχείριση της «τουρκικής εθνικής μειονότητας», πως αρνείται «την παρουσία αρχαίου αλβανικού πληθυσμού και μακεδονικού πληθυσμού»... Τα σχόλια μάλλον περιττεύουν...