Παρακολούθησα πρόσφατα από τις στήλες του «Ριζοσπάστη», το δημοσίευμα γύρω από την Επερώτηση που έκανε η βουλευτής του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη στο Κοινοβούλιο, για τη διεκδίκηση από την ελληνική κυβέρνηση των πολεμικών αποζημιώσεων στους Ελληνες, θύματα της γερμανικής κατοχής, από το γερμανικό κράτος.

Η απάντηση του υπουργού Δικαιοσύνης Μ. Σταθόπουλου, ήταν ασαφής και γεμάτη αοριστολογίες ως προς τις ενέργειες της κυβέρνησης, πάνω στο επίμαχο και χρόνιο αυτό θέμα. Επίσης, σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχα με τη ΔΟΜ (Διεθνή Οργάνωση Μετανάστευσης), πληροφορήθηκα ότι, σύμφωνα με απόφαση των γερμανικών δικαστηρίων, δικαιούχοι σήμερα αποζημιώσεων είναι μόνο όσα θύματα ζουν ή τα παιδία αυτών των δικαιούχων αν έχουν πεθάνει από το Φεβρουάριο του 1999 και μετά!

Διερωτώμαι, πόσο και εάν είναι δίκαιη αυτή η απόφαση των ιθυνόντων, να μην συμπεριληφθούν στη θετική αυτή διάταξη όλοι οι δικαιούχοι. Δηλαδή, όλοι αυτοί που τράβηξαν τα δεινά γερμανικής θηριωδίας, που υπέστησαν ανεπανόρθωτες βλάβες, όταν γύρισαν ανάπηροι, με κλονισμένη υγεία από τις άθλιες συνθήκες των στρατοπέδων και της καταναγκαστικής εργασίας.

Ο πατέρας μου έζησε περίπου 2,5 χρόνια - όπως το βεβαιώνουν και τα στοιχεία του Ε.Ε. Σταυρού που υπάρχουν στα Αρχεία του - επέστρεψε ανάπηρος, με απώλεια ακοής και όρασης και πέθανε το 1992.

Διαμαρτυρόμαστε έντονα, όλοι εμείς που δικαιούμεθα αποζημίωσης και ζητάμε από τους αρμόδιους να μην εφαρμοστεί αυτή η απόφαση των γερμανικών δικαστηρίων, αλλά να αποζημιωθούν όλοι οι δικαιούχοι που υπέστησαν αυτά τα φοβερά δεινά στα διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η ΔΟΜ θα πρέπει να παραλάβει όλες τις αιτήσεις και οι βουλευτές μας να επαναφέρουν στη Βουλή το μέγιστο αυτό θέμα, πιέζοντας ξανά την κυβέρνηση να ενεργήσει τα νόμιμα, για την αποκατάστασή μας.

ΒΕΡΑ ΠΕΡΟΥΚΑΝΕΑ - ΣΤΑΥΡΑΚΗ

Βύρωνας, Αθήνα