Από τη συνάντηση στο Σαρμ Ελ Σέιχ για τη δημιουργία της ζώνης ελεύθερου εμπορίου TFTA

«Αν νομίζετε πως οι παραπάνω παράγραφοι περιγράφουν την Αφρική, σφάλλετε! Περιγράφουν την άποψη ειδικών για τις μελλοντικές προοπτικές ανάπτυξης της τότε αναπτυσσόμενης Κίνας και άλλων ασιατικών χωρών, στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Μία "πρόβλεψη" που διαψεύστηκε οικτρά από τα γεγονότα" σημείωνε πριν τρία χρόνια η πρώην υπουργός Οικονομίας της Νιγηρίας και στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας, Δρ. Ενγκόζι Οκόντζο Ιγουεάλα, προλογίζοντας το βιβλίο «Το γρηγορότερο δισεκατομμύριο: Η ιστορία πίσω από την Οικονομική Επανάσταση της Αφρικής» μιας ομάδας οικονομολόγων με επικεφαλής τον Τσαρλς Ρόμπερτσον.

Οι συγγραφείς του βιβλίου απηχούν τις απόψεις διαφόρων οικονομολόγων και ιδρυμάτων οικονομικών αναλύσεων που προβλέπουν πως το μέλλον, και δη, οι επόμενες δεκαετίες αυτού του αιώνα «ανήκουν στην Αφρική», καθώς προβλέπουν σημαντικές δυνατότητες μεγάλης καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Το Αφρικανικό ΑΕΠ που σήμερα φθάνει τα 2 τρισεκατομμύρια δολάρια προβλέπεται, βάσει μακροοικονομικών δεδομένων, πως θα ξεπεράσει έως το 2050 τα 29 τρισεκατομμύρια δολάρια. Εως τότε, σημειώνουν, η Αφρική θα παράγει περισσότερο ΑΕΠ από αυτό που παράγουν σήμερα μαζί ΗΠΑ και Ευρωζώνη. Οι αναλυτές μπορεί να κάνουν αυτές τις πολύ αισιόδοξες προβλέψεις, υποστηρίζοντας ότι στηρίζονται σε δεδομένα βάθους χρόνου και όχι σε ευσεβείς πόθους. Παραβλέπουν, ωστόσο, τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις για νέους πόρους, πρώτες ύλες, ενεργειακές πηγές και οδούς εμπορίου, που ενίοτε παίρνουν τη μορφή ιδιαίτερα καταστρεπτικών πολέμων... (π.χ. περίπτωση του πετρελαιοπαραγωγού Νοτίου Σουδάν που σπαράσσεται από σφοδρές συγκρούσεις λίγα χρόνια μετά την ανεξαρτησία του από το Σουδάν),

Φέρνουν ως παράδειγμα ότι την τελευταία 10ετία «δημιουργήθηκε στην Αφρική περισσότερος πλούτος από οποιαδήποτε άλλη περίοδο στην Ιστορία της». Πρόκειται, λένε, για «μετασχηματισμό» της αφρικανικής οικονομίας και από κάτω προς τα πάνω (νέες επιχειρήσεις ακόμη και ολόκληροι νέοι τομείς οικονομικής δραστηριότητας που έχουν ξεπηδήσει και αναπτύσσονται με γοργούς ρυθμούς) και από πάνω προς τα κάτω. Ισχυρίζονται ακόμη οι «θετικές προοπτικές ανάπτυξης» στην Αφρική οφείλονται στο «θετικό περιβάλλον που δημιούργησαν κάποιες κυβερνήσεις» και στις βελτιωμένες μακρο-οικονομικές συνθήκες με χαρακτηριστικά το χαμηλό πληθωρισμό, το χαμηλό χρέος, απογειώνοντας την ανάπτυξη προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Υποστηρίζουν ακόμη ότι «ο ιδιωτικός τομέας στην Αφρική θριαμβεύει γιατί στηρίζεται από καλύτερη διακυβέρνηση». Δεν μας λένε όμως ποιοι επωφελούνται από αυτόν τον πλούτο! Γιατί, είναι βέβαιο, το «Ελ Ντοράντο», που σχεδιάζουν τα επιτελεία των μονοπωλίων για την Αφρική του 21ου αιώνα δεν αφορά την εργατική τάξη, αλλά το μεγάλο κεφάλαιο και τους αστούς που έτσι και αλλιώς καταφέρνουν να εξασφαλίζουν την ευημερία τους ανεξαρτήτως «διακυβέρνησης» και άλλων «συνθηκών»...

Ακόμη και στα πιο αισιόδοξα σενάρια της υπό συγκρότησης αφρικανικής μεγάλης ζώνης ελεύθερου εμπορίου, οι συνθήκες ζωής για την εργατική τάξη δεν αναμένεται να βελτιωθούν, αφού τα μέσα παραγωγής θα παραμένουν στα χέρια των πλουτοκρατών.