Οπως επισημαίνουν, ο προγραμματισμός της δημοτικής αρχής να λειτουργήσει το πρόγραμμα με τα πεντάμηνα κοινωφελούς εργασίας του ΟΑΕΔ, που δεν έχουν εγκριθεί ακόμα, δεν απαντάει στις αυξημένες λαϊκές ανάγκες. Στην ουσία, αυτό το πρόγραμμα ανακυκλώνει την ανεργία, ενώ πετάει εκτός το ήδη υπάρχον εκπαιδευμένο προσωπικό, που για 30 μήνες κρατούσε και λειτουργούσε αυτές τις δομές.

Η «Λαϊκή Συσπείρωση» καλεί τη δημοτική αρχή να διεκδικήσει επιπλέον χρηματοδότηση από την κυβέρνηση, μόνιμο προσωπικό, ανανεώνοντας για όσο διάστημα χρειαστεί τις συμβάσεις του ήδη υπάρχοντος εκπαιδευμένου προσωπικού, με αξιοποίηση των αποθεματικών του Δήμου, ύψους 12 εκατομμυρίων ευρώ, που με πρόσφατη απόφαση της πλειοψηφίας του ΔΣ, πλην «Λαϊκής Συσπείρωσης», κατέθεσε στην ΤτΕ, για να πληρωθούν το ΔΝΤ και οι δανειστές.

Λόγω, δε, της σπουδαιότητας και του κατεπείγοντος του θέματος, καλεί τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Λάρισας εντός της εβδομάδας να συγκαλέσει έκτακτα συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, με αποκλειστικό θέμα συζήτησης: «Η εξασφάλιση της λειτουργίας των κοινωνικών δομών του Δήμου Λαρισαίων».

Να σημειώσουμε ότι εδώ και χρόνια, οι κοινωνικές δομές (κοινωνικό παντοπωλείο, φαρμακείο, συσσίτιο, λαχανόκηποι κ.τ.λ.) του Δήμου Λαρισαίων λειτουργούν μέσα από τη χρηματοδότηση ευρωπαϊκών προγραμμάτων και βρίσκονται στα χέρια ΜΚΟ, που απασχολούν εργαζόμενους και εθελοντές. Σ' αυτές τις δομές, εργάζονται 24 κοινωνικοί λειτουργοί με σχέσεις ορισμένου χρόνου και εξυπηρετούνται αρκετές λαϊκές οικογένειες που βρίσκονται σε κατάσταση απόλυτης εξαθλίωσης, λόγω της καπιταλιστικής κρίσης και των αντιλαϊκών πολιτικών που ακολουθούνται όλα αυτά τα χρόνια στη χώρα μας.

Βέβαια, αυτά τα προγράμματα με «ημερομηνία λήξης» δεν καλύπτουν όλες τις ανάγκες, στηρίζονται στην «εταιρική ευθύνη» (βλέπε δήθεν φιλευσπλαχνία των μονοπωλίων για καμιά δωρεά) και απαραίτητη προϋπόθεση από την ΕΕ για να «τρέξουν», αποτελεί η ύπαρξη ΜΚΟ. Αποκαλύπτεται έτσι και η στρατηγική της ΕΕ, που, μέσω αυτών των προγραμμάτων, από τη μια προσπαθεί να ενσωματώσει και να κατευνάσει λαϊκά στρώματα που εξαθλιώνει η πολιτική της κι από την άλλη ανοίγει το δρόμο για κερδοφορία, καθώς απελευθερώνει κοινωνικές δομές και υπηρεσίες του κράτους προς όφελος ιδιωτικών και επιχειρηματικών συμφερόντων.