Την περασμένη Παρασκευή, ο πρόεδρος του σοσιαλδημοκρατικού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (CHP), Κεμάλ Κιλιντσάρογλου, και οι πρόεδροι του φιλοκουρδικού, «αριστερού» κατά πολλούς, Κόμματος Δημοκρατίας των Λαών (HDP), Σελαχατίν Ντεμιρτάς και Φιγκέν Γιουκσεκντάγκ, συναντήθηκαν κάνοντας λόγο για «κενό εξουσίας» που υπάρχει στη χώρα, όπως ανέδειξε - εξήγησαν - και το πολύνεκρο μακελειό της Αγκυρας.

Μετά τη συνάντηση, ο Κιλιντσάρογλου εστίασε στο αυξημένο διεθνές ενδιαφέρον που προκαλούν οι εξελίξεις στην Τουρκία και αφού υποστήριξε ότι «η πολιτική πόλωση είναι που έχει φέρει την Τουρκία στο σημερινό σημείο», επισήμανε: «Η ανησυχία δεν διακρίνει τους πολιτικούς (σ.σ. εννοούσε τους πολιτικούς που μέχρι σήμερα κυριαρχούσαν) πια, αλλά όλος ο κόσμος έχει αρχίσει να ανησυχεί για την Τουρκία». Την ίδια στιγμή, φρόντισε να συμπληρώσει ότι, «φυσικά, οι απόψεις των πολιτικών διαφέρουν, αλλά στο τέλος όλοι αγωνιζόμαστε για τα συμφέροντα των πολιτών. Στηρίζουμε μια ενωμένη κοινωνία, όχι μια πολωμένη. Γι' αυτό και αυτή η επίσκεψη ήταν τόσο σημαντική».

Από τη μεριά του, ο Ντεμιρτάς τόνισε ότι «η συνάντηση είναι σημαντική για να μειωθεί η ένταση. Ελπίζω όλοι οι πολιτικοί να διαδραματίσουν ένα θαρραλέο ρόλο διατηρώντας ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας... Παρά το μεγάλο πόνο, δεν πρέπει να χάνουμε την ελπίδα. Πρέπει να δημιουργήσουμε ξανά ελπίδα...».

Η παραπάνω συνάντηση ήταν ένα μόνο, ιδιαίτερα ενδιαφέρον βέβαια, «επεισόδιο» στη συζήτηση που δυναμώνει γύρω από την ανάγκη «κινητοποίησης» για την «ασφάλεια» και τη «σταθερότητα», τόσο εντός της Τουρκίας όσο και γενικά στη Μέση Ανατολή, στην οποία η τουρκική πλουτοκρατία έχει ειδικό ρόλο. Ρόλο που επιδρά καθοριστικά στις εξελίξεις σε μια σειρά από «καυτά μέτωπα» και πριν από όλα στη Συρία, που έχει μετατραπεί σε πεδίο σφοδρών ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, οι οποίοι μάλιστα διευρύνονται όλο και πιο επικίνδυνα μετά την πρόσφατη έναρξη των ρωσικών βομβαρδισμών. Γι' αυτό και το πώς θα διαμορφωθεί ο πολιτικός συσχετισμός δύναμης μετά τις επαναληπτικές βουλευτικές εκλογές που θα γίνουν στην Τουρκία την 1η Νοέμβρη «ενδιαφέρει» πολλούς.

Οσο περνούν οι μέρες από το Σάββατο 10 Οκτώβρη που μια διπλή βομβιστική επίθεση στην «καρδιά» της Αγκυρας παρέσυρε στο θάνατο 99 ανθρώπους (μέχρι και την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεκάδες συνέχιζαν να χαροπαλεύουν στην Εντατική), φαίνεται ότι το ποιος πραγματικά κρύβεται πίσω από το θάνατο τόσων αθώων ανθρώπων πιθανώς να μη μαθευτεί ποτέ. Το μόνο σίγουρο είναι το πολύνεκρο χτύπημα σημειώθηκε σε μια χρονική περίοδο και σε μια γεωγραφική περιοχή όπου διασταυρώνονται πολλά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, επανεξετάζονται διάφορες συνεργασίες και διευρύνονται βαθιές αντιθέσεις. Η συζήτηση για το περιεχόμενο και τους εγγυητές της «ασφάλειας» και της «σταθερότητας» στη Μέση Ανατολή, που τώρα ανοίγει ακόμα περισσότερο, δεν αφορά παρά την αντιπαράθεση των διαφορετικών τμημάτων αστών και ιμπεριαλιστικών κέντρων, που μελετούν και επιλέγουν πώς καλύτερα θα προστατέψουν τα συμφέροντά τους σε μια περιοχή πολύτιμη για κρίσιμα επιχειρηματικά και γεωστρατηγικά σχέδια, σε καιρούς μάλιστα που προχωρούν ανακατατάξεις και στα ίδια τα σύνορα πολλών χωρών.

Εξίσου σίγουρο είναι ότι όλοι όσοι δηλώνουν έτοιμοι να «πολεμήσουν τους τρομοκράτες» (που, βέβαια, σε πολλές περιπτώσεις έχουν δημιουργήσει εκείνοι που σήμερα υποτίθεται ότι τους καταδιώκουν) στοχοποιούν πρώτα από όλα τους εργαζόμενους και όλους όσοι παλεύουν, τσουβαλιάζοντας στους «τρομοκράτες» και οποιονδήποτε αντιστέκεται στην προώθηση της στρατηγικής του κεφαλαίου. Ετσι, δακρυγόνα και αντλίες νερού «υποδέχτηκαν» πολλές από τις διαδηλώσεις που έγιναν ενάντια στο μακελειό, δυνάμεις καταστολής «περιποιήθηκαν» και όσους συμμετείχαν στη διήμερη απεργία διαμαρτυρίας που κήρυξαν διάφορα συνδικάτα τη Δευτέρα και την Τρίτη, στην οποία καλούσε και το KP (το Κομμουνιστικό Κόμμα).

Σε δηλώσεις του στις αρχές της βδομάδας ο πρωθυπουργός, Αχμέτ Νταβούτογλου, ανέφερε ότι ερευνάται η σύνδεση δύο «τρομοκρατικών οργανώσεων» με την επίθεση, δείχνοντας ως ενόχους τόσο το «Ισλαμικό Κράτος» («ΙΚ») όσο και το ΡΚΚ.

Ακολούθησε η ταυτοποίηση υπόπτων που φέρεται να έχουν σχέση με το «ΙΚ», ωστόσο ΜΜΕ και κυβερνητικά στελέχη δε σταμάτησαν λεπτό να καταγγέλλουν ως «τρομοκράτες» και το ΡΚΚ, αβαντάροντας διαρκώς τις στρατιωτικές επιχειρήσεις που συνεχίζονται στα ανατολικά κατά των Κούρδων ανταρτών. Συνολικά οι εξελίξεις αναζωπύρωσαν και τη συζήτηση που αφορά συγκεκριμένα το Κουρδικό, τα περιθώρια για επανέναρξη των «ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων» με το ΡΚΚ και γενικά τη θέση που οι Κούρδοι (που φυσικά δεν είναι ένα ομοιογενές πράγμα) αποκτούν στις εξελίξεις, τόσο μέσα στην Τουρκία όσο και σε όλη τη «γειτονιά». Σε αυτό το σημείο έχουν φανεί εδώ και πολύ καιρό οι διαφωνίες μεταξύ της σημερινής κυβέρνησης του AKP και ισχυρών «εταίρων» της (όπως οι ΗΠΑ).

Αλλωστε, πρέπει να σημειωθεί ότι μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η Αγκυρα εξέφρασε έντονα τη διαφωνία της στη στήριξη που Αμερικανοί και Ρώσοι προσφέρουν στους Κούρδους της Συρίας (τους YPG, που αποτελούν το στρατιωτικό σκέλος του συριακού Κόμματος Δημοκρατικής Ενωσης - PYD). Οι πρέσβεις ΗΠΑ και Ρωσίας κλήθηκαν για διαμαρτυρία. Ο Νταβούτογλου υπογράμμισε ότι «δεν μπορεί να επιτρέψει καμιά ανοχή σε αυτό το ζήτημα», ενώ πρόσθεσε ότι κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι τα όπλα που στέλνονται στο PYD δε θα καταλήξουν στο ΡΚΚ και δε θα χρησιμοποιηθούν ενάντια στην Τουρκία. «Αποτελεί ζήτημα εθνικής ασφάλειας για μας», υπογράμμισε και ξεκαθαρίζοντας πως η Τουρκία δε θα δεχτεί εύκολα την όποια «αναβάθμιση» των Κούρδων στην περιοχή της, πρόσθεσε: «Πριν από πέντε ή έξι μήνες όταν δεν διεξάγονταν επιθέσεις του ΡΚΚ ενάντια στην Τουρκία, η πρόθεση συμμάχων (μας) να εξοπλίσουν το PYD θα μπορούσε να εξεταστεί σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Δεν ήταν σωστό αλλά είχε κάποιο νόημα. Η κρίση στη Συρία είναι συριακή κρίση, μέχρι που μια επίθεση στραφεί ενάντια στην Τουρκία. Αν το PYD ή το καθεστώς Ασαντ επρόκειτο να διαπράξουν κάτι ενάντια στην Τουρκία, θα λαμβάνονταν αναγκαία μέτρα».

Σ' αυτό το σημείο, πάντως, πρέπει να σημειωθεί ότι πριν εκδηλωθεί η φονική επίθεση στην Αγκυρα, ηγετικά στελέχη του ΡΚΚ (στο οποίο επίσης δεν υπάρχει σύμπνοια απόψεων) δήλωναν ότι θα προχωρήσει σε μονομερή κατάπαυση του πυρός και ότι οι δυνάμεις του θα απαντούν μόνο αν δεχτούν επίθεση, εμφανίζοντας την επιλογή τους αυτή ως στήριξη στον προεκλογικό αγώνα του HDP.

Επιπλέον, σημασία έχει να καταγραφεί και η έκκληση που απηύθυνε το HDP με την ανακοίνωση καταδίκης του μακελειού, στην οποία αναφέρεται ότι «έχουμε μια σειρά προσδοκίες και καθαρά αιτήματα από τη διεθνή κοινότητα και τους πολιτικούς ηγέτες» και ότι οι επιθέσεις στην Αγκυρα έχουν «διεθνή εμβέλεια», ενώ καθιστούν ορατό «το ενδεχόμενο τέτοια γεγονότα να ανοίξουν το δρόμο στην περιφερειακή αστάθεια».

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, ανακοινώθηκε πως η Γερμανίδα καγκελάριος, Αγκελα Μέρκελ, θα φτάσει σήμερα στην Αγκυρα. Στην ατζέντα των επαφών της έγινε γνωστό πως θα βρεθούν η Συρία, ο «αγώνας κατά της τρομοκρατίας», το προσφυγικό αλλά και «διμερή θέματα».

Δεν διευκρινίστηκε αν το ταξίδι είχε σχεδιαστεί πριν από τα γεγονότα της 10ης Οκτώβρη. Οπως και να 'χουν τα πράγματα, η εμφάνιση του ηγέτη μιας ιμπεριαλιστικής δύναμης όπως η Γερμανία στην περιοχή, στην παρούσα χρονική στιγμή, μπορεί να έχει πολλές προεκτάσεις.

Διάφορα ΜΜΕ (και γερμανικά, όπως η «Ντόιτσε Βέλε») σχολίασαν ότι δεν συνηθίζεται Ευρωπαίοι ηγέτες να επισκέπτονται μια χώρα λίγο πριν από εκλογές, ενώ πολλοί επιτέθηκαν στη γερμανική κυβέρνηση ερμηνεύοντας το ταξίδι ως ανοιχτή έκφραση στήριξης στον Ερντογάν. Μάλιστα, δημοσιεύματα εκτιμούσαν ότι η επίσκεψη Μέρκελ θα δώσει νέα συνέχεια στο παζάρι για το προσφυγικό, εμφανίζοντας το Βερολίνο διαθέσιμο να μην παρέμβει ως προς το Κουρδικό (όπως σταθερά κάνουν π.χ. οι ΗΠΑ ζητώντας «αναλογική» χρήση βίας απέναντι στο ΡΚΚ), προκειμένου να εξασφαλίσει σε μεγαλύτερο βαθμό τη συνεργασία των Ερντογάν - Νταβούτογλου.

Τέλος, για να γίνει κατανοητό ότι οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή έχουν ευρύτερη σημασία και τις παρακολουθούν διάφορα κέντρα, παραθέτουμε απόσπασμα από άρθρο που δημοσιεύτηκε στο κινεζικό κρατικό πρακτορείο «Σινχουά» στις 12 Οκτώβρη σημειώνοντας: «Η τουρκική κυβέρνηση πρέπει να πάρει υπόψιν της ότι αυτοί που έχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά απέναντι σε τρομοκρατικές επιθέσεις και οργανώσεις προλειαίνουν το έδαφος για την τρομοκρατία και στο τέλος θα πλήξουν τον εαυτό τους. Είναι επιτακτικό η Τουρκία να επανεξετάσει την πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών στη μάχη κατά της τρομοκρατίας και να συνεργαστεί εκτενώς με όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, παρά μόνο με τις χώρες της Δύσης».