Για την ανάγκη στήριξης του αθλητισμού στη βάση, ώστε να έχουν τη δυνατότητα όλα τα παιδιά να βρουν διέξοδο στον αθλητισμό, χωρίς αποκλεισμούς, για τη δραματική υποχρηματοδότηση της Ομοσπονδίας, αλλά και την ανάπτυξη των σωματείων παρά τις δύσκολες συνθήκες που διαμορφώθηκαν τα τελευταία χρόνια και εξαιτίας της κρίσης, μίλησε στο «Ριζοσπάστη» ο πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Βόλεϊ, Αχιλλέας Μαυρομάτης.

-- Τα τελευταία χρόνια το άθλημα του βόλεϊ βρέθηκε σε κρίση. Μπορούμε να πούμε ότι ξεπεράστηκε;

-- Το άθλημα του βόλεϊ πέρασε μια δύσκολη περίοδο τα προηγούμενα χρόνια γιατί η κρίση σε μας ξεκίνησε εσωτερικά. Η Ομοσπονδία βρέθηκε σε δυσμενή οικονομική κατάσταση, με χρέη που δημιουργήθηκαν από προηγούμενες διοικήσεις, σε εποχή που το χρήμα έρεε άφθονο και ως αποκορύφωμα ήρθε η κρίση στη χώρα, η οποία επιδείνωσε τη θέση μας.

Το γεγονός ότι βιώσαμε πρώτοι την κρίση λόγω και των εσωτερικών μας προβλημάτων, μας βοήθησε στην προσπάθεια προσαρμογής στα νέα δεδομένα. Σήμερα, το πρώτο που οφείλουμε να παρατηρήσουμε στον αθλητισμό είναι ότι η κοινωνία μας έχει αλλάξει, άρα και ο αθλητισμός μας έχει αλλάξει. Και οι προτεραιότητες του αθλητισμού θα πρέπει να είναι διαφορετικές.

Εννοώ το εξής: Παλιότερα ο αθλητισμός ήταν συνολικά κρατικοδίαιτος αλλά χωρίς να δοθεί έμφαση στην ανάπτυξη, δηλαδή στις υποδομές, στο να υπάρχει η δυνατότητα να αθληθούν όλα τα παιδιά, η έμφαση δινόταν στον υψηλό αθλητισμό, στο πώς θα πάρουμε μετάλλια ως χώρα. Ηταν μια στρατηγική πολιτική επιλογή της χώρας μας τα προηγούμενα χρόνια. Σήμερα όμως είναι δεδομένο ότι δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε οικονομικά και θα ήταν άδικο με τέτοια κρίση, οικονομική και κοινωνική, στην πατρίδα μας να επενδυθούν κρατικά χρήματα για υψηλού επιπέδου αθλητισμό.

Εκεί που χρειάζεται να επενδύσει η πολιτεία και δεν πρέπει να το αφήσει, είναι ο αθλητισμός της βάσης, τα σωματεία, η δυνατότητα τα παιδιά σε κάθε γειτονιά να μπορούν να παίξουν και όχι να κυλήσουν στους κινδύνους της εποχής.

Ως Ομοσπονδία, επικεντρώσαμε την προσπάθειά μας στη δημιουργία υποδομών, όχι υλικοτεχνικών. Αναφέρομαι στα σωματεία και στον τρόπο λειτουργίας τους και υποστήριξής τους, στην ανάπτυξη, στη δημιουργία αξιόμαχων εθνικών συγκροτημάτων τα οποία θα προσελκύουν κόσμο ώστε τα νέα παιδιά να γνωρίσουν το άθλημα και να θελήσουν να συμμετέχουν σ' αυτό.

-- Προχώρησε αυτός ο σχεδιασμός; Τι εμπόδια βρήκε;

-- Μία από τις βασικές αρχές για μας είναι η ανάπτυξη του αθλήματος ισόρροπα, σε όλη την ελληνική περιφέρεια. Γι' αυτό το λόγο έχουμε κάνει πάρα πολλές διοργανώσεις, οι περισσότερες μάλιστα έχουν γίνει έξω από τα δύο μεγάλα αστικά κέντρα, Αθήνα - Θεσσαλονίκη. Εχουμε κάνει τελικούς Κυπέλλων, αναπτυξιακά πρωταθλήματα, αγώνες Εθνικών ομάδων, παντού στην περιφέρεια, και μάλιστα και σε μέρη που δεν είχε παιχθεί ποτέ βόλεϊ.

Κάναμε διοργανώσεις αναπτυξιακές. Δηλαδή, διοργανώσαμε για δύο χρόνια συνεχόμενα στο Παναθηναϊκό Στάδιο ένα μίνι βόλεϊ, με συμμετοχή περίπου 1.000 παιδιών, από όλα τα σωματεία Αθήνας, Αττικής και περιφέρειας. Διοργανώσαμε εκδηλώσεις στην πλατεία Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη, διοργανώνουμε επιμορφωτικά σεμινάρια για τα σωματεία, για το πώς τα παιδιά των μικρών ηλικιών μπορούμε να τα εκπαιδεύσουμε σωστά. Μπαίνουμε στα σχολεία με τη δράση «Παίζω βόλεϊ», κ.ά.

Στόχος μας είναι - δεν το έχουμε πετύχει ακόμα 100%, αλλά είμαστε σε καλό δρόμο - σε κάθε πόλη που υπάρχει κλειστό γυμναστήριο να υπάρχει μια ομάδα που να μπορεί να παίζει βόλεϊ, να δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά της περιοχής να μάθουν το άθλημα. Δεν είναι ανάγκη να είναι υψηλού επιπέδου ομάδα, να είναι ομάδα που θα παίξει στην Α1, αρκεί να έχει έναν προπονητή - γνώστη του αθλήματος και λίγο υλικό, μπάλες κ.λπ. Δυστυχώς, σήμερα, η Ομοσπονδία μας δεν μπορεί να προσφέρει αυτό το υλικό που θα θέλαμε στις ομάδες. Εδώ θα θέλαμε τη βοήθεια της πολιτείας. Στη δυνατότητα να ενισχύσουμε ακόμη περισσότερο τη δουλειά που γίνεται στη βάση.

Βέβαια, παρά την κρίση, ο αριθμός των σωματείων έχει αυξηθεί και η γεωγραφική κατανομή τους είναι καλύτερη αυτή τη στιγμή. Υπήρχε νομός που το 2010 δεν υπήρχε ομάδα βόλεϊ και σήμερα έχει. Δεν υπάρχει αστικό κέντρο άνω των 20.000 - 30.000 κατοίκων που να μην έχει ομάδα βόλεϊ.

-- Ποιες είναι οι επιπτώσεις από τη μείωση της χρηματοδότησης στη λειτουργία της Ομοσπονδίας; Ποιος κλήθηκε να καλύψει το «άνοιγμα της ψαλίδας» που δημιουργήθηκε;

-- Η επιχορήγηση της Ομοσπονδίας το 2010 ήταν περίπου 4 εκατ. και ο τζίρος (εισιτήρια, αγώνες, χορηγίες, παράβολα δελτίων μετεγγραφών, κ.λπ.) ήταν περίπου στα 5,5 - 6 εκατ. Σήμερα, η τακτική επιχορήγηση που έχουμε, είναι 1,2 εκατ. και ο συνολικός τζίρος με το ζόρι αγγίζει τα 2 εκατ. Αντιλαμβάνεστε ότι είναι πολύ μεγάλη η μείωση. Βεβαίως προσαρμοστήκαμε. Κάθε χρόνο ξοδεύουμε λιγότερα από όσα διασφαλίζουμε να έχουμε ως έσοδα, με αποτέλεσμα να κατεβάζουμε σταδιακά και το χρέος, που ήταν περίπου 10 εκατ. και καταφέραμε να το μειώσουμε στο μισό.

Χρειαζόμαστε 3 εκατ. ευρώ ετησίως για να πούμε ότι είναι ένα ποσό με το οποίο θα μπορούσαμε να είμαστε εντάξει. Θα μπορούσε το άθλημα να μπει σε ράγες μεγάλης ανάπτυξης και να φέρει επιτυχίες, ίσως και καλύτερες από το παρελθόν.

Σε ό,τι αφορά τις επιπτώσεις, ήταν μεγάλες. Το κυριότερο ζήτημα που αντιμετωπίσαμε ήταν ότι υπήρξαν χρόνια που δυσκολευόμασταν να δηλώσουμε συμμετοχή με τις Εθνικές μας ομάδες στις διεθνείς διοργανώσεις. Για μας είναι μεγάλη επιτυχία που το καλοκαίρι του 2015 με τα «κάπιταλ κοντρόλ» και τις δυσκολίες που είχε η οικονομική λειτουργία στη χώρα μας, καταφέραμε και ήταν στο δρόμο οι Εθνικές ομάδες ανδρών, γυναικών, εφήβων, κορασίδων, παμπαίδων και παγκορασίδων, συν οι Εθνικές ομάδες του μπιτς βόλεϊ.

Για να μην ξαναβρεθεί το άθλημα στη δυσχερέστατη θέση που βρέθηκε τα προηγούμενα χρόνια πήραμε κάποια μέτρα επώδυνα για τα σωματεία.

Παλιότερα, μέχρι το 2010, τα σωματεία έπαιρναν επιχορήγηση από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, έξοδα μετακινήσεων από την Ομοσπονδία, επιχορήγηση από τους οικείους δήμους, πληρώναμε τα έξοδα διαιτησίας εμείς και δεν πληρώνανε παράβολα για τα δελτία. Ολα αυτά έχουν αντιστραφεί. Τώρα το σωματείο και δεν παίρνει επιχορηγήσεις, και έχουν περιοριστεί και οι πηγές για να εισπράξει χρήματα, και πληρώνει. Τα σωματεία πληρώνουν για τις μετακινήσεις τους, για τη διαιτησία κ.λπ. Επιπλέον, κάθε αθλητής πληρώνει παράβολο 5 ευρώ για την εγγραφή του στην Ομοσπονδία. Το σωματείο έχει έσοδα από τις χορηγίες, που είναι πλέον πολύ περιορισμένες και τις συνδρομές των παιδιών.

Το μεγάλο πρόβλημα του αθλητισμού και του βόλεϊ είναι ότι το κέντρο βάρους της υποστήριξής τους έχει πάει στους γονείς. Η πολιτεία οφείλει να εμποδίσει ο αθλητισμός να γίνει προνόμιο των πλουσίων, αυτών δηλαδή που έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν την ακριβή συνδρομή για τα παιδιά τους στις ακαδημίες. Σήμερα, είναι πολλές οι οικογένειες γύρω μας που δεν έχουν τη δυνατότητα αυτή. Είναι πολύ σοβαρό πρόβλημα αυτό και εδώ χρειάζεται η πολιτεία να λάβει μέτρα, να μας βοηθήσει. Δεν μπορεί να στερήσουμε από τα παιδιά τη δυνατότητα να αθληθούν.

-- Οι υφιστάμενες υποδομές επαρκούν ώστε να προχωρήσει η ανάπτυξη του αθλήματος;

-- Εμείς διαχειριζόμαστε μόνο το γυμναστήριο της Παιανίας, το οποίο έχει πολύ σοβαρά προβλήματα, είμαστε σε συνεργασία με την πολιτεία να το λύσουμε το θέμα.

Στις υπόλοιπες περιοχές χρησιμοποιούμε τα κλειστά γυμναστήρια των δήμων και τα σωματεία πληρώνουν για τη χρήση τους. Υπάρχουν περιπτώσεις που το κόστος αυτό είναι υπέρογκο. Αντιλαμβάνομαι ότι τα σωματεία που χρησιμοποιούν το γυμναστήριο θα πρέπει να συμμετέχουν κατά κάποιο τρόπο στα έξοδα, στις δαπάνες, συντήρησης, καθαριότητας κ.λπ. Αλλά δεν είναι ανάγκη να βγάζουν κέρδη από τον αθλητισμό οι δήμοι.

-- Ποιοι είναι οι στόχοι που βάζετε για το επόμενο διάστημα;

-- Στόχος μας είναι ένας αθλητισμός καταρχήν που να είναι δικαίωμα για όλους, ελεύθερος, που θα έχει τη δυνατότητα οποιοσδήποτε να αθληθεί και από εκεί και μετά εφόσον οργανωθούμε να έχουμε τη δυνατότητα όποιο άθλημα, όποιο κομμάτι του αθλητισμού πηγαίνει καλά οργανωτικά και μπορέσει να προσελκύσει χορηγούς, κ.λπ., ας πάει και σε υψηλό επίπεδο. Μας νοιάζει όμως πρώτα από όλα η βάση.

Για μας η επιτυχία είναι πολυδιάστατος όρος. Καταρχήν να πάνε καλά οι Εθνικές μας ομάδες. Να διοργανώσουμε ωραία πρωταθλήματα τα οποία να είναι ελκυστικά για τους Ελληνες φιλάθλους. Επιτυχία είναι να καταφέρουμε να αυξήσουμε τον αριθμό των σωματείων, να βελτιώσουμε τη γεωγραφική κατανομή τους και να αυξήσουμε τον αριθμό των αθλουμένων.

Σήμερα, τα σωματεία είναι περίπου 400, από 320 που ήταν πριν από 5 χρόνια. Αυξήθηκε ο αριθμός των αθλουμένων. Σήμερα, το άθλημα έχει περίπου 35.000 αθλητές και αθλήτριες, εγγεγραμμένα παιδιά στα σωματεία. Δείχνουν μια μαζικότητα. Πάντα βέβαια εχθρός του καλού είναι το καλύτερο.

-- Και οι αγωνιστικοί στόχοι;

-- Το 2016 οι Εθνικές μας ομάδες ανδρών και γυναικών να προκριθούν στα τελικά των Πανευρωπαϊκών του 2017 και να πάνε καλά στο Wοrld League οι άνδρες. Να πάνε καλά οι ηλικιακές μας Εθνικές ομάδες, να αξιωθούμε να έχουμε μια πρόκριση είτε στους άνδρες είτε στις γυναίκες στο Μπιτς βόλεϊ στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μεγαλύτερη επιτυχία να κλείσουμε τον κύκλο μας η επόμενη τετραετία να είναι της ανόδου, της ανάκαμψης, της ανάπτυξης για το άθλημα του βόλεϊ.