ΧΑΡΙΚΛΕΙΩ ΔΑΣΟΠΟΥΛΟΥ - ΓΚΑΝΑ

Με μεγάλη μας θλίψη αποχαιρετήσαμε την συντρόφισσα Χαρικλειώ Δασοπούλου - Γκανά, την Τρίτη 20 Οκτώβρη. «Εφυγε» από τη ζωή μετά από 90 χρόνια συνεχούς αγώνα και πάλης στο πλευρό της εργατικής τάξης μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ.

Εκ μέρους της Τομεακής Επιτροπής Λιβαδειάς, αποχαιρετώντας την, μίλησε ο σ. Γιώργος Πελέκης, που αναφέρθηκε στην πλούσια δράση της αλύγιστης συντρόφισσας, σημειώνοντας και τα παρακάτω λόγια:

Συντρόφισσα Χαρικλειώ,

«...Εφυγες από τη ζωή, δεν έφυγες όμως και δεν θα φύγεις από κοντά μας. Από τη δράση και την πορεία του ΚΚΕ, από τη δράση και την πορεία του λαϊκού κινήματος. Πάντα θα συντροφεύεις την πάλη των νέων αγωνιστών, των νέων κομμουνιστών, θα είσαι δίπλα μας, θα μας συντροφεύεις στον αγώνα μας. Τον δικό σου αγώνα, για να σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Συντρόφισσά μας, σε αποχαιρετά, όλο το κόμμα και ιδιαίτερα οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες της Τομεακής Επιτροπής Λιβαδειάς, που μαζί τους έδωσες μάχες, που έζησαν τον ακούραστο και ασυμβίβαστο αγώνα σου, είτε αυτός ήταν στην παρανομία, είτε σε συνθήκες αστικής δημοκρατίας.

Συντρόφισσά μας σε αποχαιρετούν όλοι αυτοί που ενέπνευσες με το παράδειγμα σου, που διαπαιδαγώγησες με την συνεπή αγωνιστική σου δράση, με την ακλόνητη πίστη σου στο Κόμμα...

...Γεννημένη στη Λιβαδειά το 1926, δούλευε από τα εφηβικά της χρόνια στο κλωστήριο του Στράγκα, ωράριο από ήλιο σε ήλιο. Οταν κηρύχτηκε ο πόλεμος, πήγαινε στο αντάρτικο του Ελικώνα τις πληροφορίες που συγκέντρωναν οι αντάρτισσες απ' τη Λιβαδειά . Στις 11 Σεπτέμβρη 1943 απαγχονίζεται απ' τους Γερμανούς, μαζί μ' άλλα δέκα παλικάρια στην Κεντρική Πλατεία της Λιβαδειάς, ο αδελφός της Λουκάς, 23 χρόνων. Μετά τον απαγχονισμό του, η συντρόφισσα Χαρικλειώ , δούλευε ως σύνδεσμος του ΕΑΜ. Εκείνη την περίοδο, βγήκε στ' αντάρτικο και ο άλλος της αδελφός, ο Γιάννης, που τον αποκεφάλισαν το 1949 στην Σούρπη Βοιωτίας. Ο Γιάννης ήταν μαχητής του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Ηταν τέτοιο το μένος των δολοφόνων και δοσίλογων που περιφέρανε το κεφάλι του, στην πόλη της Λιβαδειάς για να δείξουν το... κατόρθωμά τους. Ακόμη και μετά από αυτό το γεγονός η δράση της δε σταμάτησε ούτε λεπτό. Τον Μάη του 1947 την έπιασαν και την εξόρισαν στην Υδρα, όπου έμεινε τέσσερις μήνες. Με την "αποσυμφόρηση" του Σοφούλη, την άφησαν, τον Σεπτέμβρη του 1947. Επιστρέφοντας στη Λιβαδειά ξαναβγήκε στον Ελικώνα.

Στις 30/1/1948 την ξανασυλλαμβάνουν, γιατί συνέχιζε να 'ναι σύνδεσμος και τη στέλνουν εξόριστη στη Χίο. Την ίδια χρονιά εξορίζεται στη Χίο και η μητέρα της Θεοδώρα. Μάνα και κόρη τις φέρνουν στη Θήβα, να τις περάσουν στρατοδικείο μαζί με άλλες Λιβαδείτισσες αντάρτισσες με την κατηγορία ότι διαβίβαζαν πληροφορίες στο βουνό κι έστελναν ρουχισμό στους αντάρτες. Η Θεοδώρα καταδικάστηκε σε ισόβια, ενώ η Χαρικλειώ κρίθηκε αθώα μιας και το κατηγορητήριο έπεσε γιατί εκείνη την περίοδο ήταν εξόριστη στη Χίο. Επέστρεψε στη Χίο για 1,5 χρόνο. Το 1950 τη μετέφεραν στο Τρίκερι, μετά στη Μακρόνησο και πάλι στο Τρίκερι. Απολύθηκε στις 12/12/1952.

Δούλευε στα χωράφια με τον σύντροφο Σταύρο Λιάκο όπου έφτιαξαν το Συνδικάτο Εργατών Γης. Μετά τη χούντα δούλευε εργάτρια στη UNICOT, όπου ήταν συνδικαλίστρια, δραστήριο μέλος του Σωματείου. Υπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου Συνταξιούχων ΙΚΑ Λιβαδειάς, του Συλλόγου Αναπήρων και Θυμάτων Πολέμου, της ΠΕΑΕΑ Λιβαδειάς και του Συλλόγου Γυναικών της ΟΓΕ.

...Μέλος του ΚΚΕ η συντρόφισσα έγινε σε νεαρή ηλικία. Τίτλο τιμής που τον κράτησε επάξια μέχρι το τέλος της ζωής της... Δεν κλονίστηκε, δεν ταλαντεύτηκε, έδωσε αποφασιστικά τη μάχη πιστή στο Κομμουνιστικό Κόμμα, στο κίνημα. Μέσα από τις γραμμές του Κόμματος η συντρόφισσα Χαρικλειώ, έδωσε και πήρε πολλά. Δεν υπολόγισε θυσίες και διώξεις. Πάντα είχε εμπιστοσύνη στις αποφάσεις και την στρατηγική του Κόμματος».

Από την ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ αποχαιρέτησε την σ. Χαρικλειώ, ο Ζελελίδης Γιώργος, μέλος της ΤΕ Λιβαδειάς και της Κεντρικής Διοίκησης της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ. Ενώ, από την οικογένεια, το ύστατο χαίρε απηύθυνε η Ντίνα Πρασούλα, λέγοντας χαρακτηριστικά:

«Λεβέντισσα, συντρόφισσα Χαρικλειώ

Η σχέση μας δεν ήταν μόνο συγγενική αλλά πολύ περισσότερο συντροφική... Για όλους εμάς που σε γνωρίσαμε θα παραμένεις σύμβολο ακέραιου ανθρώπου, πιστή στις κομμουνιστικές ιδέες με επίκεντρο πάντα τον άνθρωπο».