Κάλεσμα στους εργαζόμενους να παλέψουν με αποφασιστικότητα για την επιτυχία της πανεργατικής πανελλαδικής απεργίας στις 4 Φλεβάρη και στα συλλαλητήρια που διοργανώνει το ταξικό κίνημα το Σάββατο 23 Γενάρη, απευθύνει το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, με ανακοίνωσή του (θα δημοσιευτεί ολόκληρη στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη»). Στην Αθήνα, το συλλαλητήριο θα γίνει στην Ομόνοια στις 11 π.μ.

Μεταξύ άλλων, στην ανακοίνωση - κάλεσμα το ΠΑΜΕ σημειώνει: «Πάρτε πίσω το νόμο - λαιμητόμο! Κοινωνική Ασφάλιση για όλους αποκλειστικά δημόσια και υποχρεωτική! Να πληρώσει η πλουτοκρατία! Είναι ώρα ευθύνης για όλους μας και ώρα απόφασης για ανυποχώρητο αγώνα! Ο,τι κατάφερε ο λαός μας με τον αγώνα του να κρατήσει όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης, έρχονται να το ξηλώσουν υλοποιώντας τη διαχρονική απαίτηση της καπιταλιστικής μεγαλοεργοδοσίας.

Τώρα απεργιακός ξεσηκωμός παντού! Σε κάθε εργασιακό χώρο, σε κάθε κλάδο! Στους χώρους νεολαίας, στις πόλεις, στις γειτονιές! Οργανώνουμε και κλιμακώνουμε τον αγώνα με στόχο: Να μην περάσει το αντιασφαλιστικό έκτρωμα! Να μην φτάσει καν στη Βουλή! Από τη συμμετοχή στην απεργία, στη διαδήλωση, στον οργανωμένο αγώνα, από τη στάση του καθένα θα κριθεί το αποτέλεσμα! Μπορούμε να τους σταματήσουμε! Ηρθε η ώρα να αξιοποιήσουμε τη μεγάλη μας δύναμη!

Η Ασφάλιση είναι δικαίωμα! Κοινωνική Ασφάλιση για όλους αποκλειστικά δημόσια και υποχρεωτική! Να πληρώσει η πλουτοκρατία! `Η οι ανάγκες του κεφαλαίου ή οι δικές μας ανάγκες! `Η θα πληρώσουν ή θα ανατραπούν! Αλλος δρόμος δεν υπάρχει!

Η ελπίδα δεν είναι σύνθημα! Η ελπίδα βρίσκεται μόνο στον αγώνα ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ προς όφελος των κερδών των μονοπωλίων, στα οποία θυσιάζεται το παρόν και το μέλλον μας, οι ζωές μας. Η ελπίδα βρίσκεται στο δρόμο της ρήξης, της ανατροπής της πολιτικής και οικονομικής κυριαρχίας των μονοπωλιακών ομίλων, στο δρόμο της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών».

Η απεργία στις 4 Φλεβάρη συζητήθηκε χτες και στο Γενικό Συμβούλιο της ΓΣΕΕ, που απαρτίζεται από την 45μελή Διοίκηση και τους προέδρους των Εργατικών Κέντρων και των Ομοσπονδιών. Από τις τοποθετήσεις των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ από τη μια και των συνδικαλιστών της πλειοψηφίας από την άλλη, αναδείχτηκαν καθαρά οι δυο γραμμές που συγκρούονται στο κίνημα.

Ετσι, στις ομιλίες των εκπροσώπων ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΜΕΤΑ και ΕΜΕΙΣ, περίσσεψαν οι διαπιστώσεις για τις συνέπειες των «μνημονίων», τα οποία παρουσιάζουν αποσυνδεδεμένα από τη στρατηγική του κεφαλαίου και υπερασπίζονται τη γραμμή της καπιταλιστικής «ανάπτυξης», με το ξοφλημένο επιχείρημα ότι μια άλλη κυβέρνηση και μια άλλη διαχείριση μπορεί τάχα να υπηρετήσει τα συμφέροντα των μονοπωλίων ταυτόχρονα με τις ανάγκες των εργαζομένων.

Σε ό,τι αφορά αυτό καθ' αυτό το Ασφαλιστικό, ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ επικέντρωσαν την κριτική τους στο αν είναι ή δεν είναι βιώσιμο το σύστημα που προτείνει η κυβέρνηση, με τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ να αναφωνεί ότι «είναι μη ηθικά βιώσιμο»!

Από την πλευρά του, ο γγ της ΓΣΕΕ, Ν. Κιουτσούκης, οριοθέτησε ως στόχο των κινητοποιήσεων «να ξαναγίνει η Ελλάδα κανονική χώρα. Να επιστρέψουμε στην κανονικότητα...», ενώ ο εκπρόσωπος του ΜΕΤΑ (παράταξη των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ) γι' αυτό που βρήκε να επικρίνει την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ είναι η απουσία βούλησης για αγώνες και για «θολή εικόνα» που εκπέμπει. Τέλος, το ΕΜΕΙΣ κατηγόρησε την ηγεσία της ΓΣΕΕ για «ανικανότητα».

Παίρνοντας το λόγο στη συνεδρίαση, ο Γιώργος Πέρρος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, σημείωσε ότι τα ταξικά συνδικάτα θα πρωτοστατήσουν στην οργάνωση της απεργίας στους τόπους δουλειάς, μαζί με τις αγωνιστικές συσπειρώσεις των άλλων λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται από την ίδια πολιτική.

Γι' αυτή καθ' αυτή την απεργία και τον τρόπο που την αντιμετωπίζει η συνδικαλιστική πλειοψηφία, είπε ανάμεσα σε άλλα: «Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΜΕΤΑ) δεν παίρνει μέτρα οργάνωσης των απεργιών. Δε θέλει Γενικές Συνελεύσεις, δε συμβάλλει στη συζήτηση, στην οργάνωση και στον ξεσηκωμό των εργαζομένων. Δεν ενδιαφέρεται για την αποτελεσματικότητα των αγώνων. Τις όποιες κινητοποιήσεις τις θέλει ως το κατάλληλο σκηνικό στο δρόμο, για να ξελασπώνει το κεφάλαιο από τις διεκδικήσεις των εργαζομένων.

Η απεργία είναι σκληρή σύγκρουση με την εργοδοσία, την κυβέρνηση και το κράτος των μονοπωλίων. Δεν πραγματοποιείται με αποφάσεις δια περιφοράς, με φημολογία και παιχνίδια πάνω στις πλάτες των εργατών. Τέτοιες επιλογές κάνουν αυτοί που δεν έχουν εμπιστοσύνη στους εργαζόμενους. Αυτοί που δεν πιστεύουν στη δύναμη της εργατικής τάξης, αυτοί που τα έχουν βρει με την εργοδοσία.

Η απεργία θέλει απεργούς, με διακοπή της παράγωγης, όχι ρεπό και άδειες ασθενείας. Θέλει εργάτες στους δρόμους και όχι αντιπροσωπείες σε συγκεντρώσεις. Προϋποθέτει πλατιά συζήτηση στους τόπους δουλειάς, συζήτηση, Γενικές Συνελεύσεις, αποφάσεις από τους ιδίους τους εργαζόμενους.

Απαιτούνται μέτρα προστασίας της απεργίας, περιφρούρηση από τους ιδίους τους εργαζόμενους, άμυνα απέναντι στις απειλές και την τρομοκρατία της εργοδοσίας. Απαιτείται καλή οργάνωση, συντονισμός στους κλάδους, στις βιομηχανικές ζώνες, στις περιοχές. Χρειάζεται πλατιά διαφώτιση με ανακοινώσεις, περιοδείες, επαφή με τους εργαζόμενους. Απεργία δεν είναι μόνο μια απόφαση, αλλά η συμμετοχή. Η δυναμική και η αποτελεσματικότητα μιας απεργίας κρίνεται στη μαζικότητα, άρα και στην καλή προετοιμασία της».

Σε ό,τι αφορά τη γραμμή με την οποία πάει στην απεργία η συνδικαλιστική πλειοψηφία, σημείωσε ότι δεν μπορεί να φέρει αποτέλεσμα ένας αγώνας «όταν λιβανίζεις την ΕΕ και την θεωρείς κοινό σου σπίτι, όταν δεν βάζεις στο στόχαστρο την εργοδοσία και τους φορείς της, που είναι οι δολοφόνοι των εργατικών δικαιωμάτων, όταν αυτός ο αγώνας έχει στην προμετωπίδα του την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων.

Δεν μπορεί να φέρει αποτελέσματα ένας αγώνας που τα αιτήματά του δεν καθορίζονται από τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης, αλλά των επιχειρήσεων, της αντοχής της οικονομίας, ένας αγώνας που καταγγέλλει την κυβέρνηση γιατί δεν κάλεσε τη ΓΣΕΕ σε "κοινωνικό διάλογο", τον οποίο η πλειοψηφία αναγορεύει στα "όσια και ιερά" του συνδικαλιστικού κινήματος».

Σημείωσε, ακόμα, ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έχει μεγάλη ευθύνη, επειδή «για μεγάλο χρονικό διάστημα καλλιέργησε στην εργατική τάξη τη λογική του "περίμενε", την αναμονή, γιατί όπως έλεγαν όλοι μαζί ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΜΕΤΑ, η κυβέρνηση κάνει "θετικά βήματα" και χρειάζεται στήριξη».

Κατήγγειλε, τέλος, ότι «με χέρια και με πόδια, ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΜΕΤΑ συμφωνούσαν και έμπαιναν μπροστά στη δημιουργία επαγγελματικών Ταμείων. Το αποτέλεσμα το γνωρίζουν ήδη καλά οι εργαζόμενοι στα Τρόφιμα, στο Φάρμακο και αλλού. Για παράδειγμα, στο Φάρμακο οι μειώσεις των συντάξεων από το επαγγελματικό Ταμείο έχουν φτάσει στο 57%».