Από παλιότερη συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη

Παίρνουμε υπόψη ότι αυτή η παρέμβαση γίνεται μέσα σε σύνθετες συνθήκες. Η προσπάθεια ανάκαμψης από την παρατεταμένη και βαθιά οικονομική κρίση στη χώρα μας και διεθνώς, οι μεγάλες δυσκολίες που έχει η προσπάθεια αυτή, οι ανταγωνισμοί καπιταλιστικών κρατών και ιμπεριαλιστικών ενώσεων, αποτελούν το έδαφος πάνω στο οποίο εξελίσσονται ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που γεννούν τη δυστυχία για εκατομμύρια ανθρώπους, αναζωπυρώνουν την ξένη για τα συμφέροντα του λαού συζήτηση για το μέλλον της ΕΕ, για την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος κ.ο.κ. Το επόμενο διάστημα μάς περιμένουν ακόμα πιο δύσκολες μέρες με τα μέτρα που συνεχίζει να παίρνει για λογαριασμό της αστικής τάξης η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Αυτά τα μέτρα δεν θα είναι προσωρινά. Η παρουσία των φονιάδων του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο ρίχνει ακόμα περισσότερο μπαρούτι στην πυριτιδαποθήκη της Ανατολικής Μεσογείου. Ολα τα παραπάνω απαιτούν την ένταση της λαϊκής παρέμβασης.

Τους νέους και τις νέες των εργατικών οικογενειών δεν τους αφήνουν ανεπηρέαστους οι παραπάνω εξελίξεις. Μέσα στις σχολές αυτή η συζήτηση φουντώνει με κάθε τρόπο ώστε οι φοιτητές να βρισκόμαστε πάντα «κάτω από ξένη σημαία». Το αστικό Πανεπιστήμιο επιδιώκει με επεξεργασμένο τρόπο όχι απλά να επηρεάσει τους φοιτητές, αλλά να τους ενσωματώσει στην κυρίαρχη ιδεολογία, της υποταγής με κάθε τρόπο στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Σε πολλές σχολές του Πανεπιστημίου Μακεδονίας αλλά και του ΑΠΘ, τα τελευταία εφτά χρόνια έχουμε ακούσει κάθε λογής «μαργαριτάρι», διάφορα αποκυήματα της χυδαίας αστικής πολιτικής οικονομίας για το τι μπορεί να φταίει για την καπιταλιστική κρίση. Από τον «καζινοκαπιταλισμό» και «την Ελλάδα που δεν μπορεί να παράγει τίποτα» μέχρι ότι «καταναλώναμε περισσότερα από όσα παράγαμε». Αποκρύπτουν ότι η οικονομική κρίση είναι στο DNA του καπιταλισμού, για να μην δούμε πού βρίσκεται η λύση απέναντι στη βαρβαρότητα που ζούμε. Να αποδεχόμαστε το δικό τους «ρεαλισμό», που μας λέει «τώρα που η ανεργία φτάνει στο 30% είναι λογικό και δίκαιο να έχουμε μισθούς 300 ευρώ».

Θέλουν να πλασάρουν σαν λύση «ένα πανεπιστήμιο που, σε σύνδεση με την αγορά εργασίας, θα προάγει την Ερευνα και την καινοτομία, ένα πανεπιστήμιο που με τα εφόδια που θα παρέχει θα μπορεί να κρατήσει τους τόσους επιστήμονες που φεύγουν στο εξωτερικό». Διαστρεβλώνουν την υγιή θέληση για δημιουργία και την αγάπη που έχουμε στην επιστήμη μας, για να αποδεχτούμε την ξέφρενη δράση των εταιρειών μέσα στις σχολές, να καλλιεργήσουν αυταπάτες για αυτά που μας περιμένουν. Αυτό που δε λένε είναι ότι οι εταιρίες που σουλατσάρουν στα εργαστήρια είναι οι ίδιες που απολύουν και κόβουν δικαιώματα στους χώρους τους, έχουν ακόμα και νεκρούς εργάτες επειδή διψάνε για το μέγιστο κέρδος. Αποκρύπτουν ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των κλάδων με τους οποίους σχετίζονται οι σχολές μας η ανεργία, ιδιαίτερα για τους νέους, ξεπερνά το 60%. Οτι την ίδια στιγμή που παίρνουν τα κονδύλια για να κάνουν έρευνες για τα μονοπώλια, εργαστηριακά μαθήματα κόβονται από το πρόγραμμα σπουδών «γιατί κοστίζουν».

Αν δεν πειστούμε και από το παραπάνω, υπάρχει, μας λένε, και η λύση του εξωτερικού. Υπάρχουν χώρες που «έχουν κράτος, αξιοποιούν τους επιστήμονες, προσφέρουν ένα αξιοπρεπές περιβάλλον διαβίωσης και εργασίας». Αυτό που λείπει από το παραμύθι είναι οι γιατροί του εξωτερικού που μένουν δεκάδες ώρες πάνω από ένα τηλέφωνο, ώστε όποτε τους έχει ανάγκη μια κλινική να πάνε να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Οι εργαζόμενοι που πεθαίνουν από 72 ώρες συνεχόμενης δουλειάς λόγω της εντατικοποίησης. Το βασικό όμως είναι ότι δεν απαντάνε γιατί εν έτει 2016 που υπάρχουν τόσες ανάγκες για πρωτοβάθμια Υγεία υψηλού επιπέδου, τόσα κενά σε κλινικές, υπάρχουν γιατροί και νοσηλευτές που αναγκάζονται να φύγουν στο εξωτερικό. Γιατί ενώ υπάρχει τόσο μεγάλη ανάγκη για αντισεισμική θωράκιση, αντιπλημμυρική προστασία κ.λπ., ένας στους δύο φοιτητές στο Πολυτεχνείο σκέπτεται να φύγει σε άλλη χώρα.

Κάνουν τα πάντα ώστε να έχουν την πλειοψηφία των φοιτητών δεμένη στο άρμα των στρατηγικών επιδιώξεων της αστικής τάξης. Να πιστεύουμε πως παρά τις όποιες «ατέλειες», αυτό το σύστημα μπορεί να εξανθρωπιστεί, ότι μπορούμε να το διαχειριστούμε. Να μας δηλητηριάσουν με τη σαπίλα του ατομισμού. Ας γίνουμε «καλοί άνθρωποι και καλοί επιστήμονες» και «δε θα χαθούμε». Αν καθοδηγούμαστε από την αρχή «θα ανταγωνιστώ τους πάντες με κάθε μέσο γιατί μόνο έτσι θα επιβιώσω» θα βρούμε προκοπή. Αλλωστε δεν υπάρχει μεγαλύτερο κίνητρο για την εξέλιξη μιας προσωπικότητας από «την προσπάθεια να αποδεικνύουμε τη νοητική και βιολογική μας ανωτερότητα». Μας λένε ότι δεν υπάρχει άλλη λύση, ο καπιταλισμός θα είναι αιώνιος, ό,τι άλλο έγινε κατέρρευσε. Ενώ αν μας γεμίζουν οργή αυτά που βλέπουμε γύρω μας, όπως π.χ. η Μεσόγειος που έχει γίνει νεκροταφείο, μπορούμε λένε να μπούμε σε καμιά ΜΚΟ και να προάγουμε το «εθελοντικό μας πνεύμα».

Απέναντι σε όλη αυτή τη σαβούρα λοιπόν, οι δυνάμεις της ΚΝΕ θέλουμε να συζητήσουμε με τους χιλιάδες φοιτητές με τους οποίους έχουμε τις ίδιες ανησυχίες και τα ίδια όνειρα. Αυτό το σύστημα όσο υπάρχει θα γεννά κρίσεις, πολέμους, φτώχεια και εκμετάλλευση. Να αντλήσουμε πείρα από την ίδια μας τη ζωή. Τα τελευταία χρόνια τα έχουμε δοκιμάσει όλα. Από τους αγώνες στις πλατείες και την κυβέρνηση της «πρώτη φορά Αριστεράς», μέχρι τη λογική της υπομονής, του συμβιβασμού στο όνομα ενός ξένου προς τα συμφέροντά μας «ρεαλισμού». Δεν έχουμε να κερδίσουμε τίποτα πιστεύοντας ότι κάποιος «σωτήρας εξ ουρανού» θα μας λύσει τα προβλήματα. Δεν μας ταιριάζει η λογική «βρε αδερφέ ούτως ή άλλως δεν αλλάζει τίποτα, ας δω τι μπορώ να κάνω μπας και επιβιώσω». Ο λαός δεν έχει δοκιμάσει τη δύναμή του. Αυτό που ζούμε σήμερα δεν είναι μονόδρομος. Υπάρχει άλλος δρόμος, αν ο λαός πιστέψει στη δύναμή του. Σήμερα πρέπει να δυναμώσει ο ταξικός αγώνας απέναντι στα μονοπώλια και την εξουσία τους. Χρειάζεται να γιγαντωθεί η Λαϊκή Συμμαχία που θα βάζει στο στόχαστρο το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Τα όνειρά μας μπορούν να πάρουν εκδίκηση, τις πιο ωραίες μέρες μας δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα.

• Στις 22/3, στη ΝΟΠΕ, στις 6 μ.μ., με θέμα «ΜΚΟ και πρόσφυγες, αλληλεγγύη από ποιον και για ποιον». Θα μιλήσει ο Κ. Σιδηρόπουλος, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ.
• Στις 30/3, στη Σχολή Θετικών Επιστημών, στις 6 μ.μ., με θέμα «Τι σήμαινε να σπουδάζεις στο σοσιαλισμό». Θα μιλήσει ο Δ. Κοιλάκος, μέλος του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ.
• Στις 30/3, στη Γεωπονία, στις 3 μ.μ., «Αγρότες εναντίον ΕΕ: "Εκεί που μας χρωστούσανε, μας πήραν και το βόδι"». Θα μιλήσει ο Ρ. Μαρούδας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
• Στις 7/4, στην Πολυτεχνική, στις 6 μ.μ., με θέμα «ΕΕ και κινητικότητα των νέων. Είναι λύση η φυγή στο εξωτερικό;». Θα μιλήσει ο Σ. Μπουντόλος, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ.

Επίσης προγραμματίζονται:

Εκδήλωση προς τιμήν του κομμουνιστή διανοητή Γ. Ιμβριώτη, καθηγητή της Φιλοσοφικής Σχολής Θεσσαλονίκης, με θέμα «Η πρωτοπόρα σκέψη ανθίζει στον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης» και ομιλήτρια την Κ. Παπαϊωάννου, μέλος του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ.

Εκδήλωση με θέμα «Υπάρχει καπιταλισμός χωρίς κρίσεις; Μια συζήτηση που πρέπει να γίνει», με ομιλητή τον Μ. Παπαδόπουλο, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνο της Ιδεολογικής Επιτροπής και του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ.