Βασικός στόχος του πολυνομοσχεδίου του υπουργείου Γεωργίας, που κατατέθηκε για ψήφιση στη Βουλή, είναι η ιδιωτικοποίηση ενός σημαντικού μέρους των Γεωργικών Ασφαλίσεων, όπως απαιτούσε η Ευρωπαϊκή Ενωση και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου. Μαζί μ' αυτό το στόχο προωθούνται ρυθμίσεις που αφορούν στην οργάνωση και στον τρόπο λειτουργίας των υπηρεσιών του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα που δραστηριοποιείται στην αγροτική οικονομία, για να λειτουργήσει σαν «καθαρός» διαχειριστικός μηχανισμός των αντιαγροτικών πολιτικών της ΕΕ (σελίδα 11)

Είκοσι εφτά χρόνια μετά τον Αττίλα, η κυπριακή τραγωδία διαρκεί ακόμη, το ΝΑΤΟ συνεχίζει το εγκληματικό του έργο σε διάφορες περιοχές του πλανήτη και ειδικότερα στα Βαλκάνια και η Ελλάδα δε χάνει την ευκαιρία να πειθαρχεί απολύτως σε κάθε απόφασή του. Αποδεικνύεται επίσης ότι το πρόβλημα του κινδύνου εξ Ανατολών δεν είναι πρόβλημα, κυρίως, ελληνοτουρκικών σχέσεων, αλλά πρωτίστως πρόβλημα των σχέσεων της Ελλάδας με την Ατλαντική Συμμαχία (σελίδα 12)

Για αρκετά χρόνια ο βασικός λόγος της προνομιακής στήριξης τής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ από το μονοπωλιακό κεφάλαιο έναντι της ΝΔ, υπήρξε η δυνατότητα να διαχειρίζεται και να αμβλύνει την κοινωνική διαμαρτυρία, να προωθεί την πολιτική της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης χωρίς μετωπικές συγκρούσεις με το εργατικό κίνημα. Το τελευταίο διάστημα φαίνεται όμως ότι τα περιθώρια υλοποίησης παραπλανητικών ελιγμών στενεύουν απελπιστικά για την κυβέρνηση του κ. Σημίτη (σελίδα 13)

Πρόσφατες είναι οι ανακοινώσεις του υπουργού Ανάπτυξης Ν. Χριστοδουλάκη ότι το ελληνικό δημόσιο παραχωρεί στο ιδιωτικό κεφάλαιο το πλειοψηφικό πακέτο του μετοχικού κεφαλαίου των Ελληνικών Πετρελαίων (ΕΛ.ΠΕ), και αναμφισβήτητα, έγιναν κάτω από την πίεση του μεγάλου κεφαλαίου προς την κυβέρνηση. Στην ίδια ρότα, προχωράει στην τσάμπα παράδοση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά (σελίδες 14-15)

Πρόσφατα πήραμε μια ακόμη γεύση του τι σημαίνει Νέα Τάξη Πραγμάτων. Πρόκειται για τον ωμό εκβιασμό, που ασκήθηκε στη Γιουγκοσλαβία, προκειμένου να εκδώσει στο «Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο» τον τέως Πρόεδρο Σλ. Μιλόσεβιτς. Οι άνθρωποι που πριν δυο χρόνια βομβάρδισαν με άνανδρο τρόπο τη Σερβία και που στη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας έθεσαν σε κίνηση τη διαδικασία αποσταθεροποίησης και διάλυσης των Βαλκανίων, αναγόρευσαν εαυτούς ως αντικειμενικούς κριτές των πάντων και αποφάσισαν να αποδώσουν «δικαιοσύνη» (σελίδα 25)