Πρόσφατα, από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψηφίστηκε η έκθεση «σχετικά με την εκμάθηση για την ΕΕ στο σχολείο», βασικά σημεία της οποίας παρουσίασε ο «Ριζοσπάστης» στις 24/4/16, όπως και την παρέμβαση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ, που μεταξύ άλλων τόνιζε ότι «στο βωμό της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου και της επιχειρηματικότητας, η έκθεση ανάγει σε επιστήμη την "πλύση εγκεφάλου" για την "προσαρμοστικότητα στις ανάγκες της αγοράς" με αέναο κυνήγι δεξιοτήτων και τη "διά βίου μάθηση" για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων», αλλά και ότι «κορμό» της ευρωενωσιακής αυτής «κατήχησης» αποτελεί το ξαναγράψιμο της Ιστορίας των λαών με αντικομμουνισμό, στον οποίο θα πρωτοστατούν τα «ειδικά προγράμματα για μαθητές και διδάσκοντες».

Εδώ και χρόνια, βέβαια, η ένωση των μονοπωλίων έχει αναπτύξει και αντίστοιχο εκπαιδευτικό υλικό που προτείνεται στους εκπαιδευτικούς ως εργαλείο, στο πλαίσιο του προπαγανδιστικού μηχανισμού της ΕΕ, που ήδη λειτουργεί πολύμορφα στα σχολεία και αξιοποιεί φυσικά και κάθε είδους «ευκαιρίες» όπως π.χ. την 9η Μάη, που προσπαθεί να παρουσιάσει ως «μέρα της Ευρώπης» για να σβήσει την επέτειο συντριβής του φασισμού - ναζισμού από τους λαούς με την καθοριστική συμβολή της Σοβιετικής Ενωσης.

Σήμερα, λοιπόν, ξεφυλλίζουμε την κατηγορία «τα καλύτερα» από το εκπαιδευτικό υλικό που είναι αναρτημένο στον ιστότοπο «Η γωνιά των εκπαιδευτικών» της Ευρωπαϊκής Ενωσης και που προτείνονται για την τρέχουσα σχολική χρονιά. Πρόκειται για μια πραγματική «γωνιά» αντιεπιστημονικότητας, αντικομμουνισμού - ξαναγραψίματος της Ιστορίας και «δικαίωσης» της βαρβαρότητας της ΕΕ.

Στο «Ας εξερευνήσουμε την Ευρώπη» (έκδοση 2014), έκδοση που, ας σημειωθεί, απευθύνεται σε παιδιά 9 - 12 ετών, οι χώρες όπου η εργατική τάξη οικοδομούσε το σοσιαλισμό παρουσιάζονται ως εξής: «Επί πολλά χρόνια, οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης ζούσαν αποκομμένες από τη Δυτική Ευρώπη. Οι ηγέτες των ανατολικών χωρών πίστευαν σε ένα σύστημα διακυβέρνησης το οποίο ονομαζόταν "κομμουνισμός" και το οποίο είχε ως συνέπεια να δυσχεραίνει τη ζωή των κατοίκων στις χώρες αυτές». Ολα αυτά έχουν το θράσος να τα λένε σε παιδιά που «από την κούνια» γνωρίζουν το βάρβαρο πρόσωπο της ΕΕ και του κεφαλαίου και βέβαια κάθε είδους εμπόδια και δυσχέρειες για τα δικαιώματά τους στη μόρφωση και τη ζωή, κρύβοντας χυδαία την αλήθεια: Τα δικαιώματα που οι συνομήλικοί τους και η νεολαία απολάμβαναν σε όλους τους τομείς εκεί που οικοδομούνταν ο σοσιαλισμός, ούτε με το κιάλι δεν τα βλέπουν σήμερα οι μαθητές και η νεολαία στον «παράδεισο» της ΕΕ.

Βέβαια, το παραμύθι του απροκάλυπτου αντικομμουνισμού και του αναποδογυρίσματος της πραγματικότητας δεν θα μπορούσε να σταματά εκεί. Λίγο παρακάτω οι «επιστήμονες» της παραχάραξης εμφανίζουν και τον απαραίτητο «μπαμπούλα» του παραμυθιού: «Οι άνθρωποι καταπιέζονταν και πολλοί από αυτούς που διαμαρτύρονταν ενάντια στο καθεστώς κατέληγαν σε στρατόπεδα πολιτικών κρατουμένων (...) Οταν άρχισαν να φεύγουν συνεχώς περισσότεροι άνθρωποι από τις ανατολικές προς τις δυτικές χώρες οι ηγέτες των ανατολικών χωρών φοβήθηκαν. Σε πολλά σημεία ανύψωσαν φράχτες και ψηλούς τείχους, όπως το τείχος στην πόλη του Βερολίνου, για να εμποδίσουν τους ανθρώπους να φύγουν από τις χώρες τους. Πολλοί που προσπάθησαν να διασχίσουν τα σύνορα χωρίς άδεια σκοτώθηκαν». Ποιος λέει όλα αυτά τα ανιστόρητα για το τείχος του Βερολίνου και τα περί δημοκρατίας; Η ΕΕ! Που στις χώρες της διώκονται Κομμουνιστικά Κόμματα, κομμουνιστές και αγωνιστές, απαγορεύονται κομμουνιστικά σύμβολα, διώκεται ακόμα και το δικαίωμα στην απεργία, παίρνονται το ένα μετά το άλλο τα μέτρα καταστολής ενάντια στους λαούς. Η ΕΕ, που αφού πρώτα συμμετείχε στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε όλο τον κόσμο για το μοίρασμα της λείας, υψώνει φράχτες και κέντρα κράτησης για να εγκλωβίζει κατά το δοκούν τους ξεριζωμένους από τις επεμβάσεις της!

Κάπως έτσι το παραμύθι φτάνει και στην κορύφωσή του, εκεί όπου οι μαθητές μαθαίνουν πως μετά το 1989 «οι λαοί της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης άρχισαν να επιλέγουν νέες κυβερνήσεις που απέρριπταν το παλιό άτεγκτο κομμουνιστικό σύστημα. Επιτέλους, ήταν ελεύθεροι! Ηταν μια υπέροχη ιστορική στιγμή αυτή η απελευθέρωση, και οι άνθρωποι πανηγύριζαν».

Σε ανάλογο πνεύμα, στο φυλλάδιο «Η Ευρώπη συνοπτικά» (ηλικίες από 12 έως 15 ετών) διαβάζουμε: «Το 1989, οι χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης απελευθερώθηκαν από το κομμουνιστικό καθεστώς. Η τρομερή διάσπαση μεταξύ του ανατολικού και του δυτικού μέρους της Ευρώπης, το λεγόμενο και ως "σιδηρούν παραπέτασμα", έπαψε να υπάρχει. Οι χώρες που είχαν επανακτήσει την ελευθερία τους προχώρησαν σε μεταρρυθμίσεις των νόμων και των οικονομιών τους και προσχώρησαν στην ΕΕ». Και ζήσανε οι καπιταλιστές καλά κι εμείς χειρότερα...

Ο αντικομμουνισμός φυσικά δεν μπορεί παρά να πηγαίνει στα εν λόγω εγχειρίδια παρέα με το «ξέπλυμα» της ιμπεριαλιστικής ΕΕ. Ξεφυλλίζοντας το «Περιοδικό γνώσεων για νέους» (για 15 ετών και πάνω), διαβάζουμε επί λέξει ότι «η Ευρωπαϊκή Ενωση μάς βοηθά να διαμορφώσουμε την προσωπική μας ζωή ανάλογα με τις επιθυμίες μας»! Προφανώς, «ανάλογα με τις επιθυμίες τους» διαμορφώνουν την προσωπική τους ζωή και τα 6 εκατομμύρια των συνομηλίκων τους που εγκαταλείπουν πρόωρα το σχολείο σε όλη την ΕΕ, τα 7,5 εκατομμύρια νέων 15 - 24 ετών που είναι άνεργοι, όπως και οι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι στη χώρα μας που είναι άνεργοι ή δουλεύουν με μισθούς - ψίχουλα και χωρίς δικαιώματα.

Καμία σημασία δεν έχουν τα παραπάνω, αφού το περιοδικό καλεί τους εφήβους να υιοθετήσουν ως δικές τους τις αξίες των μονοπωλίων, να κατανοήσουν και να συμβάλουν στον ανταγωνισμό έναντι των υπόλοιπων ιμπεριαλιστικών κέντρων καθώς είναι η «πρόκληση» για τις ευρωπαϊκές οικονομίες: «Τα αγαθά, τα κεφάλαια, οι ιδέες και οι πληροφορίες διασχίζουν τα σύνορα πολύ γρήγορα, είναι διαθέσιμα παντού - δημιουργώντας έτσι παγκόσμιο ανταγωνισμό. Αυτό έχει άμεσες επιπτώσεις για εμάς: Για μια επιχείρηση στη Γαλλία δεν είναι πλέον καθοριστικό αυτό που προσφέρουν μόνο οι ανταγωνιστές στη χώρα της ή πέρα από τα Πυρηναία στην Ισπανία. Θα πρέπει, επίσης, να ενημερώνεται ποια προϊόντα και σε ποια τιμή κατασκευάζονται στην Κίνα, στις ΗΠΑ και την Ινδία, και θα πρέπει να είναι σε θέση να συναγωνιστεί την τιμή αυτήν, είτε με την προσφορά των προϊόντων της στην ίδια χαμηλή τιμή είτε με την παραγωγή ακριβότερων αλλά ποιοτικά καλύτερων προϊόντων». Οι μελλοντικοί εργαζόμενοι, δηλαδή, θα πρέπει να δεχτούν όποιες θυσίες τούς ζητηθούν, π.χ. μεροκάματα πείνας για να εξασφαλιστεί η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων και γι' αυτό ετοιμάζονται και μέσα από το σχολείο για... μισθούς Ινδίας.

Στη «γωνιά» διατίθεται, επίσης, και ένας «Σύντομος οδηγός του ευρώ» (έκδοση 2015), για 15 ετών και πάνω. Οπως διαβάζουμε, «στόχος του ευρώ και της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ) είναι να επιτρέψουν στις οικονομίες μας να λειτουργούν πιο αποτελεσματικά και πιο αποδοτικά, ώστε τελικά να προσφέρουν στους Ευρωπαίους πολίτες περισσότερες θέσεις εργασίας και μεγαλύτερη ευημερία».

Σύμφωνα με το ίδιο το φυλλάδιο, «για μιαν ακμαία οικονομία στη ζώνη του ευρώ δεν επαρκούν μόνο τα υγιή δημόσια οικονομικά. Η κρίση αποκάλυψε επίσης την ανάγκη για μια νέα προσέγγιση όσον αφορά τη ρύθμιση των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών και τη στενή παρακολούθηση των εξελίξεων στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Θεσπίστηκαν επίσης νέα μέσα εποπτείας ώστε να διασφαλίζεται ότι οι χώρες της ζώνης του ευρώ θεσπίζουν οικονομικές πολιτικές που εξασφαλίζουν την ανταγωνιστικότητα και προωθούν την ανάπτυξη και τη δημιουργία απασχόλησης». «Για να μπορέσει το ευρώ να αντιμετωπίσει ορισμένες αδυναμίες που επισημάνθηκαν κατά τη διάρκεια της κρίσης, οι κανόνες αυτοί ενισχύθηκαν ώστε να δημιουργηθεί το νέο πλαίσιο οικονομικής διακυβέρνησης της ΕΕ, που επιβάλλει την τήρηση των κανόνων και που συμβάλλει ώστε οι χώρες της ζώνης του ευρώ που αντιμετωπίζουν δυσκολίες να μπορέσουν να ανακάμψουν και να αποφευχθεί η επανάληψη παρόμοιων προβλημάτων στο μέλλον». Μηχανισμοί εποπτείας και μνημόνια που τσακίζουν τις ζωές και το μέλλον με μέτρα πρωτοφανούς σκληρότητας και που αποτελούσαν επί χρόνια αξιώσεις του μεγάλου κεφαλαίου, εμφανίζονται, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως... ελπιδοφόρες κινήσεις για την ευημερία των πολιτών. Επιδιώκουν να διαμορφώσουν στα παιδιά την οπτική γωνία των μονοπωλίων για την πραγματικότητα την οποία και τα ίδια αντιμετωπίζουν. Να δεχτούν ως κάτι φυσικό απολύσεις, μειώσεις μισθών, κατασχέσεις σπιτιών, διάλυση της δημόσιας Υγείας και Παιδείας και τις άλλες επιπτώσεις αυτής της πολιτικής.

Ενώ στο διαδικτυακό τόπο «Η ευρωπαϊκή οικονομία με απλά λόγια», που προτείνεται επίσης, θα διαβάσουμε ότι το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου είναι απαραίτητο καθώς «στις προτεραιότητες συγκαταλέγονται η άρση των ρυθμιστικών και μη ρυθμιστικών εμποδίων, που παραμένουν σε τομείς όπως η Ενέργεια, οι Τηλεπικοινωνίες, οι Μεταφορές και η αγορά αγαθών και υπηρεσιών»...

Απέναντι στην επίθεση αυτή στη συνείδηση της νεολαίας πρέπει να βρεθεί κάθε γονιός που δεν ανέχεται τα παιδιά του να διδάσκονται ψέματα, κάθε εκπαιδευτικός που αισθάνεται υποχρέωσή του να διδάσκει την αλήθεια, αλλά και κάθε μαθητής που δε συμβιβάζεται με όσους του διδάσκουν ότι είναι μονόδρομος ένα μέλλον χωρίς δικαιώματα. Πολύ περισσότερο που το περιεχόμενο της «γωνιάς του εκπαιδευτικού» της ΕΕ, ο εξωραϊσμός της ΕΕ και το αναποδογύρισμα της πραγματικότητας βρίσκουν ήδη το δρόμο τους για τα σχολεία, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Αλλο ένα τέτοιο παράδειγμα ήρθε πρόσφατα από λύκειο της Νέας Ιωνίας, όπου υλοποιείται «καινοτόμο πολιτιστικό πρόγραμμα», με τίτλο: «Μαθαίνω για τους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς, το ΔΝΤ και το Νέο Πρόγραμμα Στήριξης και Σταθερότητας της Ελληνικής Οικονομίας» και στόχο, ανάμεσα σε άλλα, οι μαθητές να γνωρίσουν την ΕΕ και «να καταστούν κοινωνοί του μνημονίου»! Η απάντηση, σε αυτό όπως και στα υπόλοιπα αντίστοιχα προγράμματα, δεν μπορεί παρά να είναι αυτή που τονίζουν οι μαθητικές ΟΒ Ν. Ιωνίας της ΚΝΕ σε ανακοίνωσή τους με αφορμή την υλοποίηση του εν λόγω προγράμματος: «Απέναντι στα μαθήματα υποταγής, εμείς απαντάμε με ψηλά το κεφάλι!». «Το τι είναι η ΕΕ και τα μνημόνια οι μαθητές το ζουν από πρώτο χέρι καθημερινά. Γι' αυτό δεν τσιμπάμε! Δε μασάμε κουτόχορτο! Διεκδικούμε τη ζωή που μας αξίζει!». Θυμίζουν δε το 1,5 εκατομμύριο ανέργων στην Ελλάδα, τις απώλειες στα λαϊκά εισοδήματα που ξεπερνούν το 50% προκειμένου να ενισχυθούν μια χούφτα μεγαλοεπιχειρηματίες, ότι ολόκληροι κλάδοι αδυνάτισαν γιατί έτσι επιτάσσουν οι οδηγίες της ΕΕ και η ανάπτυξη με κίνητρο το κέρδος.

«Ανάπτυξη προς το συμφέρον του λαού και της νεολαίας, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας μέσα στην ΕΕ και στο εκμεταλλευτικό σύστημα δεν γίνεται να υπάρξει. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια της ΕΕ χρεοκόπησε ο λαός μας, τσάκισαν ένα ένα τα δικαιώματά μας. Κερδισμένοι θα βγούμε μόνο αν συγκρουστούμε με την αιτία που γεννά τα προβλήματά μας, το ίδιο το σύστημα, την ΕΕ και τις κυβερνήσεις που τους υπηρετούν».