-Φωτ.

Ο αγωνιστής ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΣΟΦΙΑΝΙΔΗΣ, από τα εφηβικά χρόνια και ως το τέλος της ζωής του, ήταν αταλάντευτο μέλος του ΚΚΕ. ΕΠΟΝίτης στην Κατοχή, πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση ως σύνδεσμος σε επικίνδυνες αποστολές.

Στα 20 χρόνια του, εντάχθηκε στο ΔΣΕ και πολέμησε ηρωικά σε πολλές μάχες με το βαθμό του λοχαγού. Με το τέλος του Εμφύλιου και επί 32 χρόνια πολιτικός πρόσφυγας εργάστηκε στην παραγωγή, διακρίθηκε για τη συνειδητή δουλιά του, ενώ, παράλληλα, πρόσφερε τις υπηρεσίες του και στην Κομματική Οργάνωση.

Στα λίγα χρόνια που έζησε μετά τον επαναπατρισμό του, παρά τη βασανιστική αρρώστια του, δεν έπαψε να αγωνίζεται για τα ιδανικά του ΚΚΕ.

Πέθανε πριν από 11 χρόνια.

Στη μνήμη του, η γυναίκα του, τα παιδιά και τα αδέρφια του προσφέρουν 20.000 δρχ. στο «Ριζοσπάστη» και 30.000 δρχ. στην ΚΟ Θεσσαλονίκης.

* * *

Φωτ.

Ξημερώματα της Τρίτης 18 Ιούνη 2001 «έφυγε» για πάντα από κοντά μας η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, σύζυγος Κώστα ΠΑΛΛΗΚΑΡΗ (ιδρυτικού μέλους της ΕΕΔΥΕ) και μέλος του ΚΚΕ.

Γεννήθηκε το 1917 στο Ουσάκ της Μικράς Ασίας. Το 1922, ανεβαίνει το Γολγοθά, όπως όλοι οι ξεριζωμένοι - θύματα του μεγαλοϊδεατισμού. Φθάνει στη Μυτιλήνη, χωρίς πατέρα και αφού είχε «χάσει» και τη μητέρα της. Ως το 1924 ζει σε ορφανοτροφείο. Η Οδύσσειά της συνεχίζεται στο Βόλο, όπου «υπηρετεί» σε ξένα χέρια ως τα 15 χρόνια της. Βρίσκει τη μάνα της, η οποία τώρα έχει δημιουργήσει άλλη οικογένεια.

Τα νεανικά της βάσανα παίρνουν τέλος, όταν το 1937 γνωρίζεται με τον σύζυγό της Κώστα Παλληκάρη. Αρχίζει μαζί του την περιπέτεια που ζουν χιλιάδες αγωνιστές. Κατοχή, ΕΑΜ, Εμφύλιος, απόλυση του συζύγου της από το υπουργείο, όπου εργαζόταν, Ασφάλεια, Μακρόνησος, Ικαρία, φυλακές, ο Κώστας Παλληκάρης. Η Ελευθερία, όρθια, δουλεύει στη φάμπρικα για να μεγαλώσει την κόρη τους Ντίνα.

Ολη η ζωή της ένας ασταμάτητος αγώνας για τη δικαίωση των οραμάτων της, των οραμάτων του ΚΚΕ.

Πώς να ξεχάσουμε το πείσμα της, όταν, στις 13 Μάρτη του 2001, χειρουργημένη και ανήμπορη να περπατήσει, βρέθηκε στο Σύνταγμα για να υποδεχτεί του Μαραθωνοδρόμους της Ειρήνης, γιατί, όπως έλεγε, έτσι έπρεπε να κάνει;

Ηταν σεμνή και δίκαιη η Ελευθερία, αλλά και αυστηρή. Δοκίμασε χαρές και πίκρες, αλλά τα προσπέρασε όλα. Το όνειρό της έμεινε ακέραιο. Το μεταβίβασε με τον καλύτερο τρόπο σε όσους βρέθηκαν κοντά της. Εφυγε όρθια και αμετακίνητη.

Ελευθερία μας, με το πιο όμορφο όνομα. Παλικάρι μας, σαν το επίθετό σου, θα σε θυμούμαστε πάντα.

Στη μνήμη της στέλνουμε 70.000 δρχ. για τα παιδιά της Σοσιαλιστικής Κούβας.

Κώστας, Σπύρος και Λεωνίδας Παγουλάτος

Κατερίνα Παπαδημητρίου, Χριστίνα Γεωργιάδου