Σήμερα γίνονται στην Ισπανία οι βουλευτικές εκλογές, με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Βρετανία και τη νίκη του «Brexit» για έξοδο από την ΕΕ να επηρεάζει σαφώς τις εξελίξεις και σε αυτήν τη χώρα. Η περίπου τρίμηνη προεκλογική περίοδος, από τότε που διαφάνηκε ότι τα ενδοαστικά παζάρια δεν οδηγούσαν σε σχηματισμό κυβέρνησης (με βάση το αποτέλεσμα των εκλογών του Δεκέμβρη του 2015), κινήθηκε στην προσπάθεια χειραγώγησης του ισπανικού λαού για το ποια δύναμη μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα την καπιταλιστική εξουσία, την οποία όλες θεωρούν δεδομένη. Ετσι η κοινή στρατηγική πλεύση στήριξης της εξουσίας του κεφαλαίου, της συμμετοχής της Ισπανίας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ επιχειρήθηκε να συγκαλυφθεί με κορόνες για τα σκάνδαλα διαφθοράς, με αντιπαραθέσεις για τη διενέργεια ή όχι δημοψηφισμάτων αυτονομίας και με τις χίμαιρες περί αλλαγής του μείγματος διαχείρισης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το Λαϊκό Κόμμα του νυν υπηρεσιακού πρωθυπουργού, Μαριάνο Ραχόι, που φαίνεται να έρχεται και πάλι πρώτο χωρίς αυτοδυναμία, το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Πέδρο Σάντσεθ, ο Πάμπλο Ιγκλέσιας ηγέτης του «Ποδέμος» και της εκλογικής σύμπραξής του με την Ενωμένη Αριστερά του μεταλλαγμένου ΚΚ Ισπανίας «Ενωμένοι Μπορούμε», το συνονθύλευμα αλά ...ελληνικό «Ποτάμι», «Πολίτες», όλοι τους χαρακτήρισαν το Βrexit, «θλιβερή μέρα για την Ευρώπη» με διακυμάνσεις για το ότι πρέπει να αποτελέσει «ευκαιρία αναστοχασμού», για την «αλλαγή στην Ευρώπη». Επίσης, σε μια κίνηση της τελευταίας στιγμής, η υπηρεσιακή κυβέρνηση του Ραχόι, με αφορμή το Brexit έσπευσε να αναθερμάνει μια παλιά διεκδίκηση απέναντι στη Βρετανία, αυτή του Γιβραλτάρ. Ετσι ζήτησε «συγκυριαρχία» σε αυτόν το βρετανικό θύλακα, στο όνομα του να έχει πρόσβαση στην ΕΕ και μελλοντικά να περάσει στην Ισπανία.

Σε ό,τι αφορά τη νέα σοσιαλδημοκρατία, της συμμαχίας «Ενωμένοι Μπορούμε», αυτή «σπρώχνεται» συστηματικά και με κάθε τρόπο ως ...εναλλακτική. Μέσα στη βδομάδα, δόθηκε στη δημοσιότητα ένα κείμενο 217 αστών οικονομολόγων, με τον τίτλο «Βάζουμε τέλος στην πολιτική λιτότητας στην Ισπανία, για να ανοίξει μια άλλη εποχή στην Ευρώπη», που καλούν σε υπερψήφιση του προγράμματος της συμμαχίας «Ενωμένοι Μπορούμε», που μπορεί να σπρώξει την ανάπτυξη (δηλαδή την καπιταλιστική κερδοφορία) δήθεν προς όφελος των αδυνάτων. Και μόνο αν δει κανείς ορισμένα χαρακτηριστικά ονόματα μπορεί να διαπιστώσει περί του τι ...αριστερού προγράμματος πρόκειται. Στις υπογραφές των αστών οικονομολόγων περιλαμβάνονται αυτή του Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ (γιου του Τζον Κένεθ Γκάλμπρεϊθ, υποστηρικτή του Γ. Παπανδρέου και μετά του Αλ. Τσίπρα), του συμβούλου του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Τόμας Πικετί, της Αν Πέτιφορ, συμβούλου του προέδρου του Εργατικού Κόμματος Βρετανίας, Τζέρεμι Κόρμπιν, του Ρόμπερτ Πόλιν, συμβούλου του Αμερικανού Προέδρου, Μπαράκ Ομπάμα, για να δώσουμε τα πιο χαρακτηριστικά και το εύρος της ...αριστεροσύνης. Ολοι αυτοί πλασάρουν στο λαό την ...ξαναζεσταμένη σούπα της «αναδιανομής του πλούτου», της «χαλάρωσης της δημοσιονομικής πολιτικής και μεταρρύθμισης του Συμφώνου Σταθερότητας». Προωθούν την ...παραμύθα που βιώσαμε στην Ελλάδα με τον ΣΥΡΙΖΑ, περί «φιλολαϊκής διαχείρισης» με την εξουσία στο κεφάλαιο, την Ελλάδα στη στρούγκα των λυκοσυμμαχιών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Ολο αυτό το σκηνικό του εγκλωβισμού και της χειραγώγησης των λαϊκών στρωμάτων που βιώνουν στο πετσί τους τι εστί καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, με την ανεργία πάνω από 20%, τη μερική απασχόληση και το αίσχος των συμβάσεων της μιας μέρας, τις εξώσεις και τη ζωή στα όρια της φτώχειας, αντιπαλεύει μόνο το ΚΚ Λαών της Ισπανίας.

Το ΚΚ Λαών της Ισπανίας, με τις μικρές δυνάμεις που διαθέτει, κάνει μεγάλη προσπάθεια να φτάσει όσο πιο πλατιά μπορεί στους χώρους δουλειάς και τις λαϊκές γειτονιές. Με ένα ξεκάθαρο και αδιαπραγμάτευτο μήνυμα αφύπνισης της εργατικής τάξης: ότι αυτή με τη χειραφέτησή της, ενάντια στον ταξικό εχθρό μπορεί να αλλάξει το συσχετισμό δύναμης, να γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων.

Ετσι, καλεί τα λαϊκά στρώματα και με την ψήφο τους στο ΚΚ Λαών της Ισπανίας να γυρίσουν την πλάτη στις Σειρήνες των σοσιαλδημοκρατών και ρεφορμιστών νέων και παλιών για κυβερνήσεις που δεν θίγουν την εξουσία του κεφαλαίου. Εξηγούν ότι η νέα σοσιαλδημοκρατία των «Ποδέμος» και των ρεφορμιστών της Ενωμένης Αριστεράς που έχει καταφέρει να αμβλύνει την ταξική πάλη και να εξασφαλίσει στο κεφάλαιο «κοινωνική ειρήνη», θα δώσει «νέο οξυγόνο» στο εκμεταλλευτικό σύστημα.

Στο κάλεσμά τους, οι κομμουνιστές υπογραμμίζουν ότι κάθε ψήφος σε αυτούς στις 26 Ιούνη θα κατατεθεί από την επόμενη μέρα στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων για τα δικαιώματά τους.

Σε άρθρο του Καρμέλο Σουάρες, που πρόσφατα επανεξελέγη ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Λαών της Ισπανίας, σημειώνεται χαρακτηριστικά: «Σε αυτές τις εκλογές η εργατική τάξη έχει την ευκαιρία να συνειδητοποιήσει την ύπαρξη μιας πρωτοπορίας εργαζομένων και στηρίζοντας το κόμμα να εκφράσει την εμπιστοσύνη του σε ένα οργανωμένο δρόμο στην προοπτική της λαϊκής εξουσίας και της σοσιαλιστικής επανάστασης. Οσο περισσότερο δυναμώνει αυτή η πρωτοπορία τόσο πιο δυνατή θα είναι η εργατική τάξη για να οργανώσει την αντεπίθεσή της στο γενικό πόλεμο που η αστική τάξη έχει κλιμακώσει με το ξέσπασμα της πρόσφατης καπιταλιστικής κρίσης υπερσυσώρευσης.

Η δουλειά που έγινε από τις Οργανώσεις του ΚΚ Λαών της Ισπανίας σε αυτήν την προεκλογική περίοδο ήταν σημαντική για το άνοιγμα αυτού του δρόμου. Μια ξεκάθαρη και άμεση γλώσσα απέναντι στους εργάτες σε εκατοντάδες χώρους δουλειάς και λαϊκές συνοικίες χωρίς κανενός τύπου αυτολογοκρισία ή συμβιβασμούς με την κυρίαρχη προπαγάνδα του κεφαλαίου».