Ο σκηνοθέτης πρώτη φορά κάνει ένα φιλμ του είδους του αστυνομικού θρίλερ και δυστυχώς δεν αντιλαμβάνεται ότι οι ηθοποιοί του δεν είναι για το είδος, γιατί το σενάριο, που στη βάση του έχει όλα τα στοιχεία για να καταγραφεί ως αστυνομικό θρίλερ, καταλήγει «χαμένο». Αμφότεροι Χόπκινς και Πατσίνο βάζουν τον «αυτόματο πιλότο» στις ερμηνείες και μάλλον επικεντρώνουν αποκλειστικά στα λεφτά που θα κερδίσουν, αδιαφορώντας για το σύνολο. Η ιστορία διαρκεί κάτι παραπάνω από μια ώρα, αλλά ανάμεσα σε εκδικητικούς Κορεάτες και συνεχείς μεταφορές πτωμάτων, αρχίζει να κυριαρχεί το «μη ρεαλιστικό» της υπόθεσης, μέχρι που κορυφώνεται σε ένα φινάλε έκπληξη. Μέσα σε όλα αυτά, ο θεατής δεν ξέρει πια τι να περιμένει.