Σε μια εξόρμηση της Γραμματείας Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Ρόδου του ΠΑΜΕ σε ξενοδοχειακή μονάδα του νησιού, μια εργαζόμενη βγαίνει κουτσαίνοντας, σέρνοντας μια μεγάλη σακούλα με σκουπίδια. Κατευθύνεται προς τους κάδους και κοντοστέκεται μπροστά στους συνδικαλιστές για να πάρει την ανακοίνωση. Δείχνει το δεξί της πόδι που είναι μπαταρισμένο στον αστράγαλο και εξηγεί ότι πριν από λίγο καιρό είχε ένα ατύχημα στο σπίτι με αποτέλεσμα να τον κάνει θρύψαλα.

Συνάδελφοί της συνδικαλιστές από το επιχειρησιακό του «Miramare», που είναι εκλεγμένοι με τη στήριξη του ΠΑΜΕ στη διοίκηση του κλαδικού, τη βοήθησαν να βγάλει άκρη με τις αναρρωτικές που δικαιούνταν και έχει να το λέει. Ομως, αναγκάστηκε να γυρίσει γρήγορα στη δουλειά, χωρίς να έχει αναρρώσει πλήρως. Τα σημάδια από τις επεμβάσεις είναι ακόμα εμφανή κάτω από τους επιδέσμους, αλλά η δουλειά δουλειά. «Τι να κάνω; Αν δεν έρθω στο μεροκάματο, θα με διώξει...», μονολογεί.

Στην πλειοψηφία τους οι εργαζόμενοι όταν σχολάει η βάρδιά τους, βγαίνουν γρήγορα, σχεδόν αλαφιασμένοι από τους ρυθμούς της δουλειάς. Ανταλλάσσουν δυο κουβέντες με τους συναδέλφους τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, τους οποίους οι περισσότεροι γνωρίζουν, αφού η παρουσία του ταξικού κινήματος είναι συχνή σε αυτό και σε άλλα ξενοδοχεία. Αλλοι κάθονται στη σκιά για να πάρουν μια ανάσα, να κάνουν ένα τσιγάρο. Η διάθεσή τους δεν είναι για πολλές κουβέντες και η εξάντληση είναι εμφανής.

Σ' αυτήν την εξάντληση αναφέρεται πρώτα απ' όλα η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ που κρατάνε στα χέρια τους. Γράφει ανάμεσα σε άλλα: «Μια πολύ δύσκολη τουριστική σεζόν προχωρά σιγά σιγά προς το τέλος της. Μας βρίσκει αποκαμωμένους από την ατέλειωτη δουλειά, συχνά απλήρωτους, με την αγωνία για το πώς θα πληρωθούν η εφορία, τα σχολικά των παιδιών σε λίγες μέρες, πώς θα βγει ο χειμώνας.

Βέβαια, δε μοιραζόμαστε όλοι τις ίδιες αγωνίες... Παρά τη μόνιμη γκρίνια τους, οι μεγαλοξενοδόχοι, και της περιοχής μας, και ολόκληρης της χώρας, έχουν και αύξηση στις αφίξεις και στα κέρδη. Αυτό δείχνουν τα στοιχεία που δημοσιεύονται. Αύξηση στις αφίξεις, περισσότερη δουλειά, μικρότεροι όμως μισθοί για τους εργαζόμενους, αφού σε όλο και περισσότερους χώρους φέτος δεν εφαρμόζεται η Συλλογική Σύμβαση και πληρώνονται με την ΕΓΣΣΕ, απλήρωτη δουλειά, λιγότερο ακόμα προσωπικό, γενίκευση της μαθητείας.

Από την άλλη, ακόμα πιο εντατικά τη φετινή περίοδο, τα μεγάλα ξενοδοχεία και κυρίως τα all inclusive μαζεύουν και το τελευταίο ευρώ των επισκεπτών, που έτσι κι αλλιώς έχουν περιορισμένη δυνατότητα να ξοδέψουν, οδηγώντας σε μεγάλη μείωση του τζίρου στον επισιτισμό, στα μικρομάγαζα και φυσικά σε επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων στους κλάδους που σχετίζονται με αυτή τη δραστηριότητα: Τουριστικά λεωφορεία, ξεναγοί, σερβιτόροι - μάγειροι του επισιτισμού.

Τουρισμός και ανάπτυξη λοιπόν για λίγους, κέρδη για τις μονοπωλιακές επιχειρήσεις που έχουν στα χέρια τους ξενοδοχεία, πρακτορεία, αεροπλάνα, κρουαζιερόπλοια. Μίζερη και αβέβαιη ζωή για τους εργαζόμενους του κλάδου (...) Τα απανωτά χτυπήματα μας έχουν στήσει στον τοίχο, μας έχουν μουδιάσει. Ελπίδα όμως υπάρχει στον αγώνα και ας έχουν βαλθεί όλοι να μας πείσουν ότι τίποτα δε βγαίνει. Την οργή και την αγανάκτηση για την αδικία να την κάνουμε οργανωμένη δράση και αντεπίθεση.

Μην αφήσεις και φέτος να ξετυλιχτεί το ίδιο γαϊτανάκι, με την απληρωσιά και την κοροϊδία, με τις ουρές και τις καθυστερήσεις για το κουτσουρεμένο επίδομα ανεργίας, με τις απολύσεις ενώ τα ξενοδοχεία είναι ακόμα γεμάτα. Οργανώσου, πάλεψε! Μην αφήσεις να σου αφαιρέσουν κι άλλα δικαιώματα.

Θέλουμε στον 21ο αιώνα να καλύπτουμε τις σύγχρονες ανάγκες, όχι μόνο φαΐ και επιβίωση. Θέλουμε όσα χάσαμε την περίοδο της κρίσης. Συλλογικές Συμβάσεις που να εφαρμόζονται παντού και να καλύπτουν τις απώλειες. Κανένας εργαζόμενους να μη δουλεύει με λιγότερα γιατί είναι νέος, μαθητευόμενος, γιατί δεν υπάρχει στη σύμβαση η ειδικότητά του.

Να μην υπάρχει, λοιπόν, κανένας χώρος δουλειάς χωρίς οργανωμένους στο σωματείο τους εργαζόμενους. Θέλουμε σωματεία ταξικά, με διοικήσεις μπροστάρηδες αγωνιστές, όχι τσιράκια των ξενοδόχων και των κυβερνήσεων. Στο χέρι σου είναι αν το αποφασίσεις. Αποκούμπι πάντα θα βρεις δίπλα σου το ταξικό κίνημα, το ΠΑΜΕ».