Για άλλη μια φορά, έγινε και φέτος, στους κήπους του προεδρικού μεγάρου, το πανηγύρι προς τιμήν της ταλαίπωρης Δημοκρατίας μας. Τα εκατομμύρια όμως του λαού που παρακολουθούν κάθε χρόνο από τα ΜΜΕ την ανιαρή, υποκριτική και προκλητική αυτή εκδήλωση, αγανακτούν. Και αυτό γιατί, ενώ οι αρμόδιοι που συγκαλούν τη γιορτή και οι προσκεκλημένοι τους ομιλούν μεγαλόστομα περί Δημοκρατίας, ακκιζόμενοι, ναρκισσευόμενοι, ανταλλάσσοντες φιλοφρονήσεις και κολακείες, επιδεικνύοντας τις τουαλέτες τους, τα κοσμήματα και τις κομμώσεις τους, ο λαός πλήττεται φοβερά και ανελέητα από ένα πλήθος δεινών, που είναι πια σε όλους γνωστά.

Ο λαός πλήττεται από την ανεργία, τη δυστυχία, την ανισότητα έναντι της Δημοκρατίας και τη γενική αδιαφορία της κρατικής μηχανής για τα καυτά καθημερινά του προβλήματα. Ακόμη από την έλλειψη νοσοκομειακής περίθαλψης, που του γεννά τη μεγάλη αγωνία μήπως πεθάνει πεταμένος σε κάποιο διάδρομο με ράντζα, γιατί δε διαθέτει τα εκατομμύρια που απαιτούνται για τις ιδιωτικές κλινικές ή το εξωτερικό.

Ο δυστυχής μικροσυνταξιούχος ανησυχεί για το αν θα πάρει τη σύνταξη -έστω και αυτή της πείνας- από το ΙΚΑ, το ΤΕΒΕ ή τα αλλά δύσμοιρα (έτσι όπως τα κατάντησαν) Ταμεία. Φοβάται αν θα του γκρεμίσουν το αυθαίρετο καλυβάκι του, την ώρα που στους ενάλιους χώρους, αλλά και μέσα στα δάση (όσα βέβαια απόμειναν από την οικοπεδοποίηση των αετονύχηδων και αυτό μετά από κάποια «τυχαία» πυρκαγιά) συνωστίζονται πλήθος από αυθαίρετα - αλλά πολυτελή βέβαια κτίσματα, μέγαρα, βίλες, εξοχικά, ξενοδοχεία και κέντρα διασκέδασης, των εχόντων και κατεχόντων και τα οποία ουδείς των αρμοδίων τολμά να θίξει.

Ο πολίτης, όντας αδύναμος και ανυπεράσπιστος, αισθάνεται ανασφάλεια για το αν θα μπορέσει να βρει το δίκιο του, αδικούμενος, χωρίς να καπελώνεται από το αδυσώπητο δίκιο των ισχυροτέρων. Γιατί και οι νόμοι -συχνά δυστυχώς- εφαρμόζονται κατ' επιλογήν και συνήθως εις βάρος του αδύνατου. Εχει επίσης να αντιπαλέψει το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» των κυβερνώντων, που αντιστρατεύονται στη θέληση εκατομμυρίων Ελλήνων για θέματα αρχών, πεποιθήσεων και συνειδήσεως.

Θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε πλήθος ζητημάτων που κατεξευτελίζουν τη Δημοκρατία όπως, το χάος της Παιδείας, την εξάπλωση της μάστιγας των ναρκωτικών, την έξαρση της τρομοκρατίας, την αχαλίνωτη πλουτοκρατία, την ισοπέδωση και αλλοτρίωση ιστορικών αξιών και ιδανικών και πολλά άλλα, γιατί δυστυχώς ο κατάλογος είναι μακρύς.

Φυσικά, δεν έχουμε την ψευδαίσθηση, ότι θα προσέξουν κάποιοι από τους υπεύθυνους την αγωνία του λαού για την παρωδιοποίηση και γελοιοποίηση της Δημοκρατίας, αλλά -τουλάχιστον - εκφράζουμε ευθαρσώς τις απόψεις μας, για να αλληλοπαρηγορούμεθα και να αλληλοστηριζόμεθα, όλοι όσοι μισούμε αληθινά τη Δικτατορία και λατρεύουμε αληθινά την Αληθινή Δημοκρατία.