Με πυρετώδεις ρυθμούς συνεχίζονται οι προετοιμασίες για το νέο γύρο επαφών Αναστασιάδη - Ακιντζί, που θα γίνει στη Γενεύη από τις 9 μέχρι τις 11 Γενάρη, όπου με «διασταυρούμενη διαπραγμάτευση» θα συζητηθούν ουσιαστικά όλα τα ζητήματα, εντείνοντας κι άλλο το σφοδρό παζάρι για την οριστικοποίηση της διχοτομικής «λύσης», που θα εγκλωβίσει την Κύπρο ακόμα πιο βαθιά σε επικίνδυνους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

Το πόσο χοντραίνει το αλισβερίσι φαίνεται και από το ότι ήδη έχει προγραμματιστεί Διάσκεψη για την Ασφάλεια, που θα ξεκινήσει στις 12 Γενάρη, με τη συμμετοχή, εκτός των τριών εγγυητριών δυνάμεων (Ελλάδας - Τουρκίας - Βρετανίας) και «άλλων εμπλεκόμενων μερών» που «θα προσκληθούν όπως κριθεί απαραίτητο», όπως διευκρίνιζε και η σχετική ανακοίνωση του ΟΗΕ. Αλλωστε, Ασφάλεια και Εγγυήσεις είναι οι κρίσιμες πλευρές του Κυπριακού, αφού όποιες ισορροπίες προκύψουν θα αλληλεπιδράσουν με ευρύτερους ενεργειακούς και γεωπολιτικούς σχεδιασμούς σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο.

Καλοσχεδιασμένα στρώνεται ένα έδαφος όλο και μεγαλύτερης υποχωρητικότητας στις τουρκικές απαιτήσεις, την ώρα που γίνεται όλο και πιο προκλητική η αποδοχή των συνεπειών της τουρκικής εισβολής. Είναι ενδεικτικές οι δηλώσεις του ειδικού συμβούλου του γγ του ΟΗΕ Εσπαν Μπαρθ Αϊντε, ο οποίος στη διεθνή Διάσκεψη προανήγγειλε συμμετοχή «Ελληνοκυπρίων» και «Τουρκοκυπρίων», λες και εξαφανίστηκε το μοναδικό στο Νησί διεθνώς αναγνωρισμένο - και μέλος του ΟΗΕ - κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας, που βέβαια η Τουρκία ποτέ δεν αναγνώρισε. Λες και αυτό στο οποίο σήμερα φοριέται η ταμπέλα «Τουρκοκύπριοι» δεν είναι το ψευδοκράτος που στήθηκε εκβιαστικά, μετά από την κατοχή του 1/3 της Κύπρου από ξένη δύναμη. Δικαιολογημένα δόθηκε η αφορμή να θυμηθούν πολλοί παλιότερες τοποθετήσεις της Αγκυρας περί «εκλιπούσας Κυπριακής Δημοκρατίας».

Την ίδια στιγμή, οι «φόρμουλες εγγυήσεων» που εξετάζονται σε προγραμματισμένες αλλά και παρασκηνιακές συναντήσεις σε Αθήνα, Αγκυρα, Λευκωσία, Βρυξέλλες κ.α. αποτυπώνουν όλο και πιο καθαρά ότι η σχεδιαζόμενη επανένωση της Κύπρου είναι ενταγμένη σε πολύ επικίνδυνες ιμπεριαλιστικές μεθοδεύσεις. Από αυτήν την πλευρά δυναμώνει η συζήτηση για το ρόλο που η Κύπρος μπορεί και πρέπει να διαδραματίσει για την «ασφάλεια» και τη «σταθερότητα» σε όλη τη γύρω περιοχή, μαζί με τη συζήτηση για το ποιος θα διασφαλίσει την εφαρμογή της «λύσης», στο πλαίσιο της οποίας εξετάζεται ακόμα και η ανάθεση δράσης στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ, άλλη πολυεθνική στρατιωτική ή/και αστυνομική δύναμη. Στο ίδιο πλαίσιο, εξετάζονται η «αναθεώρηση» του συστήματος εγγυήσεων (την οποία πλέον φέρεται να στηρίζει και η Τουρκία) και «μεταβατικές περίοδοι» (τουλάχιστον πέντε ή οκτώ χρόνων) για την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες ξεχωρίζει το «ενδιαφέρον» των ΗΠΑ, όπως βέβαια και αυτό άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων. Δεν είναι τυχαία ούτε η επίσκεψη που έκανε προχτές στην Κύπρο ο Γάλλος Πρόεδρος, Φρανσουά Ολάντ ούτε η επιμονή της Μόσχας να επαναλαμβάνει τη «σημασία» να μην υπάρχουν «ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα» και «έξωθεν παρεμβάσεις» ούτε το πρόσφατο ταξίδι του Βρετανού ΥΠΕΞ. Επίσης, καθόλου τυχαία δεν είναι η «συμφόρηση» που μέχρι τις 15 Δεκέμβρη υπάρχει στον εναέριο χώρο και στα ανοιχτά της Κύπρου, όπου πραγματοποιούν στρατιωτικές ασκήσεις ΗΠΑ, Ισραήλ, Τουρκία, Γαλλία, Μ. Βρετανία αλλά και Ρωσία.

Μεγάλες είναι οι ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης, που πρωτοστατεί κι αυτή στο παζάρεμα, στην κουβέντα για τους «τρόπους» αντικατάστασης του σημερινού συστήματος εγγυήσεων (βλ. πρόσφατη συνάντηση Αϊντε - Κοτζιά), διατρανώνοντας, κατά τ' άλλα, την ανάγκη να τερματιστεί το «αναχρονιστικό καθεστώς» (σ.σ. των εγγυήσεων), προσδοκώντας κι αυτή οφέλη από νέες κολιγιές.

Οι εξελίξεις επιβάλλουν την επαγρύπνηση των λαών, σε Κύπρο, Ελλάδα, Τουρκία αλλά και όλη την περιοχή αφού το σφοδρό παζάρι θα ανοίξει κι άλλο τον «Ασκό του Αιόλου», σε μια περίοδο που ούτως ή άλλως η γειτονιά μας «φλέγεται» και ο κίνδυνος μιας γενικευμένης ανάφλεξης είναι ορατός εδώ και καιρό.