Η επιλογή του Ντ. Τραμπ να είναι η Βρετανίδα πρωθυπουργός, Τερέζα Μέι, η πρώτη συνάντησή του με ξένο ηγέτη δεν ήταν τυχαία. Και οι δύο συμμερίζονται πολιτικές εθνοκρατικού προστατευτισμού. Και οι δύο αποχωρούν από σημαντικές περιφερειακές οικονομικές και εμπορικές συμφωνίες (ΕΕ, ΤΡΡ κ.ά.) και επαναδιαπραγματεύονται τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους σε διάφορα επίπεδα. Αμφότεροι προσπαθούν να πείσουν τους λαούς τους πως τάχα νοιάζονται και προστατεύουν τα συμφέροντά τους και πως πασχίζουν για τη δημιουργία «νέων, καλών θέσεων εργασίας». Πώς δήθεν αποστρέφονται τα συμφέροντα των φορέων της παγκοσμιοποίησης και πως είναι διατεθειμένοι να έρθουν σε «ρήξη» με συμμάχους και γεωπολιτικούς τους αντιπάλους. «Εχουμε κοινά σημεία σε διάφορα θέματα. Οι θέσεις μας υπέρ των εργαζομένων ανθρώπων είναι ένα από τα κοινά σημεία στις θέσεις μεταξύ μας....», είπε χαρακτηριστικά η Μέι.

Αυτό ήταν και το βασικό στίγμα της κοινής συνέντευξης Τύπου που έδωσαν προχτές βράδυ στην Ουάσιγκτον μετά τη συνάντησή τους στο Λευκό Οίκο, όπου συζήτησαν σχεδόν τα πάντα: Το Brexit και τις δυνατότητες διαπραγμάτευσης μιας νέας εμπορικής συμφωνίας μεταξύ ΗΠΑ - Βρετανίας, την κατάσταση στη Συρία και το Ιράκ και τις επεμβάσεις που πραγματοποιούν με αφορμή τη δράση των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» και της «Αλ Κάιντα», τις σχέσεις με τη Ρωσία και την Κίνα, τις σκέψεις τους και την κοινή στήριξή τους («100%» όπως δήλωσαν και οι δύο) στο ΝΑΤΟ, που «πρέπει όμως να προσαρμοστεί και να υπάρχει πιο δίκαιη κατανομή στις εξοπλιστικές δαπάνες από τον προϋπολογισμό και στις επιχειρήσεις» (δηλαδή της ιμπεριαλιστικής εκμετάλλευσης).

Μέι και Τραμπ υπερτόνισαν τη σημασία των πολύπλευρων «ειδικών σχέσεων» Ουάσιγκτον - Λονδίνου και ειδικά η Μέι σύστησε στον νέο Πρόεδρο των ΗΠΑ να είναι «ιδιαίτερα προσεκτικός» στις επαφές και τις σχέσεις του με τον Ρώσο ομόλογό του, Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο Τραμπ απαντώντας σε ερώτηση για το πώς σκέφτεται τις σχέσεις του με τον Πούτιν απάντησε χαρακτηριστικά: «Εγώ εκπροσωπώ τον αμερικανικό λαό και εάν έχουμε σπουδαία σχέση με Ρωσία και άλλες χώρες και ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος τότε αυτό θα είναι ένα σπουδαίο πράγμα!» Λανσάρει έτσι την ιδέα του ηγέτη που νοιάζεται για το λαό του και δήθεν την αμοιβαία συνεργασία με άλλες χώρες και αυτά σε μια περίοδο που οξύνεται ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός.