Η ανάπτυξη της υπόθεσης του έργου επιβεβαιώνει ότι ο φασισμός είναι μια εκδοχή του καπιταλισμού, που ισχυροποιείται όταν το αστικό σύστημα τον έχει ανάγκη. Αποτελεί αποδεδειγμένα το «μακρύ χέρι του συστήματος», που δείχνει τα δόντια του όταν αδυνατεί να διαχειριστεί με άλλους τρόπους την πολιτική και οικονομική κρίση του. Γι' αυτό και η αντίδραση των αστικών πολιτικών δυνάμεων που τάσσονται δήθεν απέναντί του είναι πάντα υποκριτική. Εχουν ανάγκη το φασισμό, για να χτυπήσουν το φόβο και τρόμο τους: την κόκκινη σημαία. Αυτή που και ο «Ξένος» στα δύο μονόπρακτα του Μπρεχτ νιώθει ασφυξία και μόνο στην υποψία της όψης της. Αυτή και σήμερα είναι η μόνη που μπορεί να συντρίψει το σύστημα που γεννά το φασισμό και τον πόλεμο.
Η δουλειά για αυτή την παραγωγή βασίστηκε στην επικαιρότητα, στις ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις που βλέπουμε να εντείνονται το τελευταίο διάστημα, στο πλαίσιο των ανταγωνισμών του κεφαλαίου για το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης που το ίδιο δημιούργησε. Οι εξελίξεις διεθνώς αλλά και στη χώρα μας έδωσαν την ώθηση για ενασχόληση με τα συγκεκριμένα μονόπρακτα. Η προσπάθεια για ερμηνεία των ιστορικών στοιχείων με σκοπό να βγάλουμε συμπεράσματα στο σήμερα, σε συνδυασμό με τις συμμαχίες και τους ανταγωνισμούς που διαμορφώνονται αυτή τη στιγμή για μια σειρά επενδυτικά πεδία στην περιοχή της Μεσογείου και τριγύρω - αλλά όχι μόνο - καθιστούν επίκαιρη τη θεατρική αυτή σύνθεση. Η μελέτη της περιόδου πριν το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο συμβάλλει στη βαθύτερη κατανόηση των εξελίξεων σήμερα και στη συζήτηση γύρω από το ενδεχόμενο ξεσπάσματος γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου, όχι στη βάση της καλλιέργειας φόβου, αλλά με αγωνιστική διάθεση, για να δυναμώσουμε αποφασιστικά την πάλη ενάντια στην αιτία που γεννά τον πόλεμο, την κρίση, στο εκμεταλλευτικό σύστημα του καπιταλισμού.
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Καούκη Γεωργία.
Παίζουν: Αλυσανδράτου Δανάη, Βεχλίδης Νίκος, Γουγής Αντώνης, Καπετάνου Ελίνα, Κοντορίζος Σπύρος, Λιόλιος Δημήτρης, Μυστακέλης Κυριάκος.