Εστιάζοντας στο πώς θα επικρατήσει (με ενεργοποίηση πρόσθετων δυνάμεων από τα κράτη - μέλη και ενίσχυση στρατηγικών θέσεων), στην αντιπαράθεσή του με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και χώρες για τον έλεγχο αγορών, πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων, συνεδρίασαν προχτές, Παρασκευή, οι υπουργοί Εξωτερικών του ΝΑΤΟ, στα κεντρικά του οργανισμού στις Βρυξέλλες. Συνεδρίαση απ' όπου δεν έλειψε και η έκφραση αντιθέσεων στο εσωτερικό του ίδιου του ευρωατλαντικού άξονα.

Η Σύνοδος εστίασε, κατ' αρχάς στη «σημασία της διατλαντικής συνεργασίας» (την ώρα που απλώνεται η συζήτηση για τη θέση της νέας αμερικανικής κυβέρνησης απέναντι στο ΝΑΤΟ, την κατανομή δαπανών και «έργου» στα κράτη - μέλη, και την «ασφάλεια» της ΕΕ μετά το BREXIT), στην «εδραίωση της περιφερειακής και παγκόσμιας ασφάλειας» (ενώ εντείνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για πλουτοπαραγωγικές πηγές και διαύλους) καθώς και στην προετοιμασία της προσεχούς Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, τον προσεχή Μάη.

Σε αυτό το μοτίβο, και αποτυπώνοντας μια εικόνα των επικίνδυνων σχεδιασμών, όπου η κυβέρνηση και οι άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις ομονοούν να εμπλέξουν βαθύτερα το λαό, ψηλά στην ατζέντα της Συνόδου ήταν η διατήρηση σε υψηλά επίπεδα των λεγόμενων αμυντικών δαπανών, ώστε όλα τα κράτη - μέλη να πιάνουν τη ΝΑΤΟική νόρμα της δαπάνης 2% του ΑΕΠ τους σε τέτοια έξοδα.

Κάτι που προκαλεί, και δημόσια, αντιπαραθέσεις μεταξύ κρατών - μελών του Συμφώνου π.χ. μεταξύ των ΗΠΑ που ναι μεν διαβεβαιώνουν για την «ισχυρή δέσμευσή» τους στη λυκοσυμμαχία, ωστόσο θέλουν τα κράτη - μέλη της Ευρώπης να αναλάβουν μεγαλύτερο φορτίο - και της Γερμανίας που αντιτάσσει ότι κάτι τέτοιο οδηγεί σε ασήκωτες δαπάνες. «Το 2% θα σήμαινε αμυντικές δαπάνες ύψους περίπου 70 δισ. ευρώ. Δεν γνωρίζω κανέναν Γερμανό πολιτικό, ο οποίος θα ισχυριζόταν ότι αυτό είναι εφικτό ή επιθυμητό», δήλωνε χαρακτηριστικά ο Γερμανός ΥΠΕΞ, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ.

Μια επιπλέον παράμετρος που βάζει πλέον το ΝΑΤΟ είναι οι δαπάνες να είναι και πιο «στοχευμένες», κατευθυνόμενες σε στρατηγικής σημασίας όπλα και τομείς αντιπαράθεσης (π.χ. υβριδικές απειλές, drones, διάστημα).

Ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, κάλεσε, εξάλλου, τα κράτη - μέλη να «τρέξουν» τα «εθνικά σχέδιά» τους για «δέσμευση δυνάμεων για αναπτύξεις (βλ. επιχειρήσεις και αποστολές) του ΝΑΤΟ». Είπε, άλλωστε, ότι τα κράτη - μέλη ήδη συζητούν «το πώς θα μπορούν να προσφέρουν δυνάμεις ή να τις δεσμεύουν (σ.σ: να τις έχουν σε ετοιμότητα, διαθέσιμες) σε αποστολές και επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ».

Ψηλά στην ατζέντα ήταν και η μάχη ενάντια στην τρομοκρατία, όπως βαφτίζουν τον τωρινό κύκλο επέμβασης σε Λιβύη, Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν, κ.α., ψάχνοντας τι άλλο μπορούν να κάνουν, πέρα από τις περιπολίες των AWACS, την εκπαίδευση στελεχών των ιρακινών και αφγανικών Ενόπλων Δυνάμεων, την επιχείρηση θαλάσσιας επιτήρησης «Sea Guardian» στη Μεσόγειο κ.α. Ο Στόλτενμπεργκ τόνισε επ' αυτού ότι «το ΝΑΤΟ μπορεί και πρέπει να κάνει την πραγματική διαφορά».

Δεν περνά απαρατήρητο ότι, όπως είπε ο ίδιος, στη Σύνοδο μίλησαν και για τις προσπάθειες του ΝΑΤΟ να «σταθεροποιήσει» την κατάσταση και σε Βαλκάνια και Αιγαίο.

Δίνοντας έμφαση στα Δυτικά Βαλκάνια, είπε ότι έκαναν «εκτίμηση της κατάστασης» και αποφάσισαν να διατηρήσουν τη στρατιωτική παρουσία τους στην περιοχή, την οποία χαρακτήρισε «κλειδί» για την ασφάλεια της Ευρώπης.

Για, δε, το Αιγαίο, θυμίζουμε ότι με ευθύνη και της ελληνικής κυβέρνησης, εδρεύει πλέον εδώ, με πρόσχημα το Προσφυγικό, μία από τις 4 μόνιμες αρμάδες του ΝΑΤΟ, SNMG2, επιπρόσθετα πάνε κι έρχονται διαρκώς πλοία του αμερικάνικου 6ου στόλου, αναδεικνύοντας την περιοχή σε στρατηγικό κόμβο υλοποίησης επικίνδυνων ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών.

Ο Ελληνας ΥΠΕΞ, Ν. Κοτζιάς - που πήγε στη Σύνοδο, όπως λεγόταν από το υπουργείο, με σκοπό να «προβάλει τον καίριο ρόλο της Ελλάδας για τη σταθερότητα της περιοχής», στα νότια της λυκοσυμμαχίας, στη Λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου - δήλωσε με το πέρας των εργασιών ότι από πλευράς του τόνισε «την ανάγκη να φτιαχτούν δομές σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή» όπως και να επικρατήσει μια «κουλτούρα συμβιβασμού και συναίνεσης» απέναντι στην «αστάθεια που υπάρχει, ιδιαίτερα στα Δυτικά Βαλκάνια».

Η ελληνική κυβέρνηση παραπέμπει στα «τρίγωνα συνεργασίας» με χώρες της περιοχής και άλλες «πρωτοβουλίες» που παίρνει, διεκδικώντας πρωταγωνιστικό ρόλο στην υλοποίηση ευρωατλαντικών σχεδιασμών προς γεωστρατηγική αναβάθμιση ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων.

Κάτι που υλοποιείται και με «φιλοξενία» εδώ και υποστήριξη, με βάσεις και άλλες υποδομές, μάχιμων αμερικανικών και άλλων ΝΑΤΟικών μονάδων, συμμετοχή ελληνικών μονάδων σε αποστολές και επιχειρήσεις της λυκοσυμμαχίας, συνεχείς συνεκπαιδεύσεις με άλλες δυνάμεις του ΝΑΤΟ και χώρες - «εταίρους» του, αλλά και διαθεσιμότητα για ανάληψη κι άλλου τέτοιου «έργου» π.χ. πλοία του Πολεμικού Ναυτικού να συνοδεύουν αμερικάνικα αεροπλανοφόρα που πλέουν στην Ανατολική Μεσόγειο, ώστε να απελευθερώνονται από τη συνοδεία άλλα πολεμικά πλοία των Αμερικανών για να αναπτύσσονται σε άλλα μέτωπα.

Κάτι που «κουμπώνει» ακριβώς πάνω στα ΝΑΤΟικά σχέδια για αναπροσαρμογή της παράταξης των δυνάμεών του με βάση τις σύγχρονες ανάγκες και συνθήκες.

Π.χ. όπως έλεγε ο Στόλτενμπεργκ, η πείρα του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν δείχνει πως είναι καλύτερο να πηγαίνουν σε ξένες χώρες και να εκπαιδεύουν τις τοπικές Ενοπλες Δυνάμεις και Δυνάμεις Ασφαλείας στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, αντί το ΝΑΤΟ να αναπτύσσει επί τόπου μεγάλο αριθμό δικών του στρατευμάτων για πολεμικές επιχειρήσεις.

Ο πρ. ανώτατος διοικητής των ΝΑΤΟικών δυνάμεων στην Ευρώπη, Τζ. Σταυρίδης έλεγε επ' αυτού, σε πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα, ότι προηγούμενα το ΝΑΤΟ είχε 150.000 προσωπικό στο Αφγανιστάν, ενώ σήμερα είναι 15.000 με προοπτική να αυξηθούν κατά άλλες 3.000.

Η τέτοια «αναπροσαρμογή» επ' ουδενί δεν συνιστά κατευνασμό της επιθετικότητας του ιμπεριαλιστικού οργανισμού. Αντίθετα, επιτρέπει την ανάπτυξη δυνάμεων με άλλο «καπέλο» («εκπαιδευτικές αποστολές»), ταυτόχρονα εκπαιδεύει άλλες δυνάμεις ακριβώς στα πρότυπα λειτουργίας του ΝΑΤΟ διασυνδέοντάς τες στενότερα με τη λυκοσυμμαχία, στην οποία επιτρέπει ταυτόχρονα - σε καιρούς οικονομικής στενότητας - να εξοικονομεί πόρους, μέσα και προσωπικό συγκεντρώνοντάς τα σε άλλα μέτωπα των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων που ιεραρχούνται ψηλότερα.

Τέλος, η Σύνοδος εστίασε στην αντιπαράθεση με τη Ρωσία, επαναλαμβάνοντας την υποστήριξη της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας της Ουκρανίας, και με παραπέρα έμπρακτη στήριξη, όπως παροχή στρατιωτικού εξοπλισμού και εκπαίδευσης στο Κίεβο, συνδρομή στον κυβερνο-πόλεμο και σταθερή υπόμνηση εκ μέρους του ΝΑΤΟ ότι «δεν αναγνωρίζει την παράνομη προσάρτηση της Κριμαίας από την πλευρά της Ρωσίας».

Ο Στόλτενμπεργκ υπεραμύνθηκε της ανάπτυξης παραπέρα ΝΑΤΟικών δυνάμεων στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, χαιρέτισε την πρόσθετη ανάπτυξη αμερικανικών μονάδων στην Ευρώπη, και τόνισε ότι το ΝΑΤΟ έχει «μία και ενιαία θέση» απέναντι στη Μόσχα: «Ισχυρή άμυνα και αποτροπή σε συνδυασμό με το διάλογο».

Ο «διάλογος» αυτός είναι άλλο ένα σημείο πάνω στο οποίο, στη Σύνοδο, επιχειρήθηκαν συμβιβασμοί, με τον Στόλτενμπεργκ να υποστηρίζει ότι η θέση της διοίκησης Τραμπ να πέσουν οι τόνοι απέναντι στη Ρωσία δεν έρχεται, τελικά, σε αντίθεση με τη συνολική προσέγγιση του ΝΑΤΟ, που ναι μεν αυξάνει τη στρατιωτική του παρουσία στην Ανατολική Ευρώπη, αλλά ταυτόχρονα επιθυμεί τον «πολιτικό διάλογο» με τη Μόσχα όπως αποφασίστηκε από πέρυσι, στη Σύνοδο Κορυφής της Βαρσοβίας...

Σε αντίστοιχο πλαίσιο, αύριο, Δευτέρα, συνέρχεται στο Λουξεμβούργο, το Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, εστιάζοντας στις εξελίξεις στην περιλάλητη ζώνη «νότιας γειτονίας» της ΕΕ, Βόρεια Αφρική, Ανατολική Μεσόγειο και Αραβική Χερσόνησο.

Στην ατζέντα της Συνόδου ξεχωρίζουν σαν θεματικές ενότητες Συρία, Υεμένη και Λιβύη, ενώ προγραμματίζεται και συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών των κρατών - μελών της ΕΕ για «ανταλλαγή απόψεων» και με τον γγ του Αραβικού Συνδέσμου, πάνω στα βασικά θέματα που αφορούν την περιοχή, όπως και η «ειρηνευτική διαδικασία» στη Μέση Ανατολή.