Στη μεταξύ τους αντιπαράθεσή βέβαια, δεν λένε κουβέντα για τη συνειδητή υποβάθμιση και γκετοποίηση ολόκληρων περιοχών στη Δυτική Αττική, όπου κατοικούν κατά βάση λαϊκά στρώματα, χτυπημένα διπλά και τρίδιπλα από την κρίση. Δεν βρίσκουν μια λέξη να πουν για το οργανωμένο έγκλημα, που έχει μεταφέρει εκεί την «έδρα» του, για τις διασυνδέσεις του με τον κρατικό μηχανισμό και τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα που κρύβονται από πίσω. Δεν βγάζουν «κιχ» για την άναρχη εγκατάσταση και λειτουργία χιλιάδων μεγάλων επιχειρήσεων σε γειτονικές περιοχές (π.χ. Ασπρόπυργος), χωρίς καμιά μέριμνα για το περιβάλλον και τη υγεία των κατοίκων, όπου επίσης δρουν ανεξέλεγκτα μεγάλα και ανταγωνιστικά συμφέροντα. Ούτε συζήτηση για το ρόλο της αστυνομίας στο αστικό κράτος, που βασική της αποστολή είναι να καταστέλλει το κίνημα και τους λαϊκούς αγώνες, ενώ εμφανίζεται προκλητικά «δυσκίνητη» όταν πρόκειται να χτυπήσει το οργανωμένο έγκλημα. Αυτά τα πραγματικά και ουσιαστικά ζητήματα απουσιάζουν από τη σφαίρα της αντιπαράθεσης, γιατί αναδύουν τη μπόχα ενός συστήματος που σάπισε και το οποίο όλοι τους υπερασπίζονται με σθένος.