Στις 20 Ιούλη, οι εργαζόμενοι στον Επισιτισμό - Τουρισμό έδωσαν μια σημαντική μάχη, με την 24ωρη πανελλαδική απεργία τους μέσα στην καρδιά της τουριστικής σεζόν. Μια απεργία που έδωσε απάντηση στη «βιτρίνα» των «ρεκόρ» του Τουρισμού που χτίζονται πάνω στην εκμετάλλευση χιλιάδων εργαζομένων, μια μάχη που μέσα σε δύσκολες συνθήκες κατάφερε να βάλει στο επίκεντρο τα προβλήματα και τις ανάγκες των εργαζομένων του κλάδου, δίνοντας συνέχεια σε απεργιακές κινητοποιήσεις άλλων χώρων και κλάδων, όπως του Εμπορίου, του Μετάλλου και της Τοπικής Διοίκησης.

Μπροστά σε αυτήν τη σημαντική μάχη, πέρα από τη συνεχή κάλυψη όλης της δραστηριότητας των ταξικών δυνάμεων για την επιτυχία της, ο «Ριζοσπάστης» για ένα περίπου μήνα, από τις 25 Ιούνη μέχρι τις 23 Ιούλη, πραγματοποίησε και φιλοξένησε στις σελίδες του μια μεγάλη έρευνα - αφιέρωμα στον Επισιτισμό - Τουρισμό.

Σε μια περίοδο που οι εργαζόμενοι και ο λαός «βομβαρδίζονται» με πανηγυρικές δηλώσεις και «γυαλιστερά» ρεπορτάζ για τα «ρεκόρ» στις τουριστικές αφίξεις και τον τζίρο των μεγαλοεπιχειρηματιών του κλάδου, ο «Ριζοσπάστης» προσπάθησε να συμβάλει στην ανάδειξη της πραγματικότητας που βιώνουν οι εργαζόμενοι στον Επισιτισμό - Τουρισμό, στην προβολή της πείρας από την προσπάθεια οργάνωσης της πάλης τους απέναντι στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του.

Με ρεπορτάζ, συνεντεύξεις, αποστολές, αλλά και δημοσιεύοντας ανταποκρίσεις από διάφορες περιοχές, στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» και στο 4σέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία» κάθε Πέμπτη, η εφημερίδα προσπάθησε να προβάλει ζωντανά μέσα από τις σελίδες της όλα τα παραπάνω, να γίνει με τη σειρά της εφόδιο στη μάχη που έδωσαν και δίνουν οι κομμουνιστές και πρωτοπόροι αγωνιστές του κλάδου.

Με τίτλο «Τα "ρεκόρ" και τα κέρδη των αφεντικών "χτίζονται" πάνω στην εκμετάλλευση των εργατών», ο «Ριζοσπάστης» εγκαινίασε την έρευνα - αφιέρωμα παρουσιάζοντας χαρακτηριστικά στοιχεία που επιβεβαιώνουν ότι η ανάπτυξη των κερδών του κεφαλαίου όχι μόνο δεν μπορεί να είναι... «δίκαιη», αλλά προϋποθέτει την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Από τη μια μεριά, τα «ρεκόρ» του κεφαλαίου: Η απογείωση των τουριστικών αφίξεων (24,8 εκατομμύρια άτομα το 2016, δηλαδή 9,2 εκατομμύρια περισσότερα από το 2012), η μεγάλη αύξηση των τουριστικών εισπράξεων (13,2 δισ. ευρώ το 2016 από 9,6 δισ. το 2010), η πορεία συγκέντρωσης στον κλάδο, η αύξηση του αριθμού και του μεριδίου των «πεντάστερων» ξενοδοχείων...

Από την άλλη, οι συνθήκες γαλέρας που βιώνουν οι εργαζόμενοι του κλάδου, συστατικό στοιχείο της περιβόητης «ανταγωνιστικότητας του ελληνικού τουριστικού προϊόντος»: Το πετσόκομμα των μισθών κατά 15% στην κλαδική Συλλογική Σύμβαση, η οποία μάλιστα δεν εφαρμόζεται στη συντριπτική πλειοψηφία των ξενοδοχείων. Οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις που εντείνουν την εκμετάλλευση, η εποχική εργασία για περίπου το 80% των εργαζομένων του κλάδου, που δουλεύουν 4 με 7 μήνες το χρόνο και μετά πετιούνται στην ανεργία. Οι συνθήκες εντατικοποίησης και οι επιπτώσεις στην υγεία των εργαζομένων...

Ολα τα παραπάνω αποτυπώθηκαν ζωντανά, με πλήθος χαρακτηριστικών παραδειγμάτων, στα ξεχωριστά ρεπορτάζ για τις περιοχές όπου συγκεντρώνεται ο μεγαλύτερος όγκος των εργαζομένων και της δραστηριότητας του κλάδου:

Για την Αττική, όπου η δημιουργία μιας σειράς νέων πολυτελών ξενοδοχειακών μονάδων, οι εξαγορές, οι συμφωνίες μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και η αισιοδοξία τους για δυναμική παρουσία της Αθήνας στον τουριστικό χάρτη των διεθνών προορισμών, «πάνε πακέτο» με την εντατικοποίηση, με τους εργαζόμενους σε κάθε πόστο που όσο και αν τρέχουν δεν φτάνουν να βγάλουν την δουλειά, με τη γενίκευση της «ευελιξίας», όχι μόνο σε επιχειρήσεις εποχικής λειτουργίας, αλλά και στα χλιδάτα ξενοδοχεία που δουλεύουν 12 μήνες το χρόνο (π.χ. «Hilton», «Intercontinental» κ.ά.), υπερβαίνοντας ακόμα και το 50% του συνολικού προσωπικού...

Για τη Ρόδο, των 2 εκατομμυρίων αφίξεων ξένων τουριστών την περασμένη χρονιά, των ξενοδοχειακών συγκροτημάτων που ξεφυτρώνουν το ένα δίπλα στο άλλο κατά μήκος της ακτογραμμής, την ίδια ώρα που χιλιάδες εποχικοί εργαζόμενοι «ξεζουμίζονται», «χτυπάνε» δεκάωρα και δουλεύουν χωρίς ρεπό, με «ατυχήματα» και μυοσκελετικά προβλήματα να βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη, με μισθούς που χρόνο με το χρόνο μειώνονται και την ανεργία να τους περιμένει στη γωνία το φθινόπωρο...

Για την Κρήτη, όπου το κεφάλαιο πανηγυρίζει για τα 4 εκατομμύρια αφίξεις το χρόνο και «σηκώνει» συνεχώς νέα «4άστερα» και «5άστερα ξενοδοχεία», την ίδια ώρα που οι εργαζόμενοι μετρούν τις πληγές στους μισθούς και στα δικαιώματά τους, βλέπουν τις εργοδοτικές ενώσεις προσώπων να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια και να υπογράφουν επιχειρησιακές συμβάσεις κοντά στα ψίχουλα της ΕΓΣΣΕ, υποχρεώνονται λόγω της μείωσης του προσωπικού να δουλεύουν πρακτικά χωρίς ωράριο, αλλά «μέχρι να βγει η δουλειά», όση κι αν είναι αυτή, ακόμα και με περιπτώσεις που στο τέλος της βάρδιας χτυπάνε κάρτα και ξαναγυρνάνε στο πόστο τους...

Για τη Θεσσαλονίκη και τη Χαλκιδική, η οποία αναδεικνύεται σε τουριστικό προορισμό «υψηλής προστιθέμενης αξίας» για το κεφάλαιο, με επενδύσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ την τελευταία πενταετία, οι οποίες για να «ευδοκιμήσουν» πατάνε πάνω στην εντατικοποίηση της εργασίας, στην επέκταση της «ευελιξίας» και των εργολαβιών.

Ξεχωριστό ρεπορτάζ έκανε η εφημερίδα για τους νέους της πρακτικής άσκησης και της μαθητείας: Για τις καραβιές νέων ανθρώπων από τις επαγγελματικές σχολές και τα ΙΕΚ που κάθε τουριστική σεζόν στελεχώνουν τα ξενοδοχεία, δουλεύοντας με εξουθενωτικά ωράρια, ακόμα και χωρίς ρεπό, με αμοιβές που σε πολλές περιπτώσεις ίσα που ξεπερνούν τα 300 ευρώ, με τους νέους να μένουν συχνά σε καταλύματα που τους «εξασφαλίζει» ο εργοδότης μέσα σε άθλιες συνθήκες και με... θέα το «πεντάστερο» ξενοδοχείο που βγάζει τεράστια κέρδη.

Μέσα σε όλα αυτά τα ρεπορτάζ, έγινε παράλληλα προσπάθεια να αναδειχθεί πείρα από τα βήματα οργάνωσης των εργαζομένων, από τη συμβολή των ταξικών δυνάμεων σε αυτήν την κατεύθυνση.

Πλευρές αυτής της δράσης αναδείχθηκαν μέσα από χαρακτηριστικά παραδείγματα, όπως: Η δράση και η δημιουργία συνεπών επιχειρησιακών σωματείων σε ξενοδοχεία της Ρόδου, σε αντιπαράθεση με την εργοδοτική - κυβερνητική πλειοψηφία στη διοίκηση του κλαδικού συνδικάτου. Η διεκδίκηση μέτρων υγιεινής και ασφάλειας σε ξενοδοχεία της Αθήνας, όπου συγκεντρώνονται εκατοντάδες εργαζόμενοι και πολύ περισσότεροι επισκέπτες. Οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων σε ξενοδοχεία της Κρήτης, ενάντια στην απληρωσιά, στην εργοδοτική τρομοκρατία και τις εκδικητικές απολύσεις. Η παρέμβαση του κλαδικού Συνδικάτου της Θεσσαλονίκης για την οργάνωση των διανομέων («ντελιβεράδων») και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους.

Κι όλα αυτά, σε αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, που πασχίζουν για τον εγκλωβισμό των εργαζομένων πίσω από τους αντεργατικούς στόχους του κεφαλαίου. Μέσα από τις σελίδες του «Ριζοσπάστη» αναδείχθηκε ο ρόλος αυτών των δυνάμεων όλα τα προηγούμενα χρόνια, με τις υπογραφές τους στο πετσόκομμα μισθών και με την αναπαραγωγή όλων των επιχειρημάτων των μεγαλοεργοδοτών περί δήθεν «κοινού οφέλους» εργαζομένων και επιχειρηματιών, αλλά και με τη στάση τους στην ίδια την πανελλαδική απεργία στις 20 Ιούλη: Από το γεγονός ότι στα περισσότερα κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία που πλειοψηφούν, την υπονόμευσαν έμπρακτα, δεν πήραν μέτρα για την επιτυχία της, σε αρκετές περιπτώσεις δεν συνεδρίασαν καν για να αποφασίσουν τη συμμετοχή τους, μέχρι τη... μοναχική εξέδρα που έστησαν τη μέρα της απεργίας.

Ειδικό βάρος, εξάλλου, έδωσε η εφημερίδα στο ξεσκέπασμα της προβολής του Τουρισμού ως «υποδείγματος ανάπτυξης», ως κλάδου «αυτοδημιούργητων και ταλαντούχων εργοδοτών», στον οποίο, όπως λένε, βρίσκει έκφραση το «επιχειρηματικό δαιμόνιο».

Αποκαλύπτοντας ότι πίσω από την κερδοφορία των μεγαλοξενοδόχων βρίσκονται η σκληρή εκμετάλλευση των εργαζομένων του κλάδου και η στοχοπροσηλωμένη κρατική στήριξη του κεφαλαίου από το αστικό κράτος, ο «Ριζοσπάστης» παρουσίασε όχι μία ή δύο, αλλά 14 (!) μορφές «ευελιξίας» που έχουν διασφαλίσει οι αστικές κυβερνήσεις στη μεγαλοεργοδοσία για το ξεζούμισμα των εργαζομένων. Παρουσίασε επίσης κι άλλες χαρακτηριστικές κρατικές παρεμβάσεις υπέρ του κεφαλαίου που δραστηριοποιείται στον κλάδο, όπως τις ιδιωτικοποιήσεις τουριστικών «φιλέτων», την ευνοϊκή φορολογία και τα μειωμένα δημοτικά τέλη τουριστικών εκμεταλλεύσεων, τις ρυθμίσεις που αφορούν στην κρουαζιέρα, στη λειτουργία των μουσείων και των αρχαιολογικών χώρων κ.ά.

Η έρευνα του «Ριζοσπάστη» για τον Τουρισμό έκλεισε την προηγούμενη Κυριακή, με την παρουσίαση ενδεικτικών στοιχείων για τα τεράστια εμπόδια που αντιμετωπίζει η πλειοψηφία των εργαζομένων και του λαού προκειμένου να κάνει έστω και μια βδομάδα διακοπές, να πάει έστω και για μερικά μπάνια σε μια οργανωμένη παραλία: Με το τσακισμένο εισόδημα από την αντιλαϊκή πολιτική προς όφελος του κεφαλαίου, με το πετσόκομμα των προγραμμάτων κοινωνικού τουρισμού, την απογείωση του κόστους μετακίνησης με οποιοδήποτε μέσο, το χαράτσωμα που συνεπάγεται κάθε μπάνιο σε οργανωμένη παραλία...

Μέσα από όλη την έρευνα - αφιέρωμα του «Ριζοσπάστη», σε ένα κλάδο «υπόδειγμα» για το περιβόητο «νέο παραγωγικό μοντέλο» και την καπιταλιστική ανάκαμψη, αποτυπώνεται ανάγλυφα ότι η ανάπτυξη των κερδών του κεφαλαίου όχι μόνο δεν έχει καμία σχέση με την κάλυψη των εργατικών - λαϊκών αναγκών, αλλά, αντίθετα, προϋποθέτει την ένταση της εκμετάλλευσης, το ακόμα μεγαλύτερο άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα στις τεράστιες δυνατότητες για κάλυψη αυτών των αναγκών και στην πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι και ο λαός.

Με αυτήν την έννοια, η χρησιμότητα στοιχείων και πλευρών που παρουσιάστηκαν σε αυτές τις σελίδες, δεν αφορά μόνο τον συγκεκριμένο κλάδο, αλλά συνολικότερα τον εξοπλισμό και την αντιπαράθεση με τα παραμύθια της «δίκαιης ανάπτυξης», της «επιστροφής στην κανονικότητα» και άλλα παρόμοια που λανσάρονται στο λαό προκειμένου να αποσπάσουν τη συναίνεσή του στην κλιμάκωση της επίθεσης του κεφαλαίου.