Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκαν οι εκδηλώσεις του 43ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στη Χαλκίδα το Σάββατο 16 Σεπτέμβρη, στο πάρκο Δέλτα, αποτελώντας την κορύφωση των φεστιβαλικών εκδηλώσεων στην περιοχή Ανατολικής Στερεάς - Εύβοιας. Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος, ξεκινώντας από το κεντρικό σύνθημα του Φεστιβάλ, που είναι αφιερωμένο στα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση, σημείωσε μεταξύ άλλων:

«Αυτό το τείχος, αυτός ο λευκός πάγος που βρίσκεται ανάμεσα στις δυνατότητες της εποχής μας και τη σημερινή πραγματικότητα, ανάμεσα στην πραγματική ελευθερία και τη σημερινή σιωπηλή σκλαβιά, αυτός υπέστη ένα σοβαρό ρήγμα με την Οκτωβριανή Επανάσταση το 1917 και όλα όσα ακολούθησαν. Το έργο του γκρεμίσματος αυτού του τείχους δεν ολοκληρώθηκε, το ρήγμα ξανάκλεισε. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι όλα είναι ίδια όπως πριν. Το ζήτημα παραμένει ίδιο, η ανάγκη αυτό το τείχος να γκρεμιστεί για να μπορέσει να ζήσει ανθρώπινα ο άνθρωπος, ανάγκη που 'χει γίνει ακόμα πιο κραυγαλέα σε σχέση με το 1917. Σήμερα όμως μπορούμε να διδαχθούμε, να μάθουμε καλύτερα από την Ιστορία πώς θα σπάμε τον πάγο, πώς θα χαράσσουμε πιο γερά, πιο σταθερά τους δρόμους για το μέλλον.

"Ουτοπία", θα πει κανείς.

Τι αστείο, αλήθεια, ό,τι πιο επιστημονικό έβγαλε η ανθρώπινη ιστορία να θεωρείται ουτοπικό, ανεφάρμοστο, αδύνατο, απραγματοποίητο. Τι ειρωνεία...

Κι όμως, η πραγματική ουτοπία είναι αυτή που λέει ότι μπορούμε να αλλάξουμε, να βελτιώσουμε τη ζωή μας χωρίς να αλλάξουμε τίποτα από αυτά που διαμορφώνουν τη σημερινή πραγματικότητα, λες και η ζωή μας είναι έξω από αυτά. Δηλαδή, να μείνει απείραχτη η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, να συνεχίζουν οι λίγοι να κλέβουν τη δουλειά των πολλών, που καθημερινά συσσωρεύει, προσθέτει και νέο πλούτο, να συνεχίζει το κράτος να προστατεύει τα συμφέροντά τους, να συνεχίζουν να εναλλάσσονται οι κυβερνήσεις τους, "δεξιές", "αριστερές" ή "κεντρώες" (...)».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, αναφερόμενος στα επιτεύγματα του σοσιαλισμού και στην προπαγάνδα ότι στο σοσιαλισμό δεν υπήρχαν ελευθερία, δημοκρατία, τόνισε: «Αλήθεια, πού είναι περισσότερο ελεύθερος ο άνθρωπος, όταν έχει σταθερή δουλειά, δεν φοβάται την ανεργία, όταν έχει δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Πολιτισμό, Αθλητισμό, στέγη, τροφή, θέρμανση και ρεύμα ή όταν είναι "ελεύθερος" να είναι άνεργος, να πεθάνει της πείνας, να πεθάνει άστεγος από το κρύο;

Αλήθεια, πού υπάρχει περισσότερη δημοκρατία, εκεί που οι εργαζόμενοι μέσα από τις συνελεύσεις τους στους χώρους δουλειάς εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους, μπορούν να τους ανακαλούν και να τους ελέγχουν, εκεί που οι ίδιοι έχουν λόγο μέσα από συλλογικές διαδικασίες να διαμορφώνουν την πολιτική της δικιάς τους εξουσίας ή όταν κάθε τέσσερα χρόνια με εκλογές καλούνται οι εργαζόμενοι να διαλέξουν ανάμεσα σε κατά βάση εκπροσώπους κομμάτων του κεφαλαίου, να διαλέξουν ποια κυβέρνηση θα διαχειριστεί καλύτερα τις υποθέσεις των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων στο πλαίσιο θεσμών και διαδικασιών που έχουν φτιαχτεί για να ξεγελάνε τους εργαζόμενους και να διαιωνίζουν την αστική εξουσία; (...)».

«Τιμάμε τον μεγάλο Οκτώβρη και τη σοσιαλιστική οικοδόμηση (...) με το βλέμμα στραμμένο προς το μέλλον», τόνισε ο ομιλητής, σημειώνοντας: «Το πιο ακριβό πράγμα στον άνθρωπο είναι η ζωή, που αξίζει να την αφιερώσει κανείς στο πιο ωραίο ιδανικό του κόσμου, στον αγώνα για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας, λέει ο μεγάλος Σοβιετικός συγγραφέας Νικολάι Οστρόφσκι, στο βιβλίο του "Πώς δενότανε τ' ατσάλι". Γι' αυτό το ωραίο ιδανικό καλούμε τους νέους να στρατευτούν στις γραμμές της ΚΝΕ, να παλέψουν από τα σήμερα ανοίγοντας δρόμους σε αυτήν την κατεύθυνση, έχοντας ακλόνητη την πεποίθηση πως το μέλλον θα φέρει νέες θύελλες και επαναστάσεις, λαϊκούς ξεσηκωμούς, όσα και να πουν, ό,τι και να κάνουν».