Γράφει ο Μ. Κοττάκης στη «Δημοκρατία»: «Είναι σύμπτωση που ο τόπος δεν έχει σοβαρή (ακρο)δεξιά με γωνίες, χωρίς δικαστικές εκκρεμότητες. Αν υπήρχε Ελλην αστός ηγέτης τύπου Εναλλακτικής για τη Γερμανία (...) ο συσχετισμός μεταξύ Αριστεράς - Δεξιάς θα είχε διαταραχθεί (...) Την όποια αντισυστημική ψήφο πολιτών (...) τη διεκδικεί ο ΣΥΡΙΖΑ! (...) Η ΝΔ δεν φαίνεται ότι το μπορεί (...) Η Χρυσή Αυγή μπορεί, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι το θέλει. Το κόμμα είναι διχοτομημένο (...) Η Νέα Δεξιά του Φαήλου Κρανιδιώτη, τέλος, είναι αφοσιωμένη στο πώς θα κερδίζει ψήφους από τη ΝΔ (...) αντί να παρατηρεί με προσοχή τι γίνεται (...) στις τάξεις των μουδιασμένων ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής. Τούτων δοθέντων, μένει χώρος για τον ΣΥΡΙΖΑ της ψευτο-αντιδιαπλοκής (...) τον ψευτοαντισυστημικό (...) Ελλείψει βασικής αντισυστημικής δύναμης η Αριστερά εγκλωβίζει μάζες που θέλουν να την εγκαταλείψουν, αλλά δεν έχουν άλλη επιλογή (...) Αν υπήρχε σοβαρή Δεξιά, ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν τρίτο κόμμα εδώ και καιρό». Η αγωνία του αρθρογράφου να ανατραπεί εκλογικά ο συσχετισμός ΣΥΡΙΖΑ - δεξιάς είναι δική του υπόθεση. Γνώμες όπως αυτή, όμως, εκφράζουν βαθύτερες ανησυχίες, αλλά και σχεδιασμούς της αστικής τάξης, που δεν κρύβει τον προβληματισμό της για την ανάγκη αναμόρφωσης του χώρου «δεξιά» της ΝΔ. Αλλωστε, δεν πάει πολύς καιρός που γραφόταν στον Τύπο ότι ο τόπος έχει ανάγκη από μια «σοβαρή Χρυσή Αυγή». Με αυτού του τύπου τις αναλύσεις «κολλάνε» και διάφορες διεργασίες σε κόμματα και μορφώματα της λεγόμενης «ακροδεξιάς», που προδίδουν έντονη κινητικότητα το τελευταίο διάστημα και προϊδεάζουν για εξελίξεις...