-- Οι πυροσβέστες είναι αντιμέτωποι με το οξυμένο πρόβλημα της μεγάλης έλλειψης προσωπικού, σε συνδυασμό με τη συστηματική καταστρατήγηση του χρόνου εργασίας. Εργάζονται πολλές επιπλέον ώρες χωρίς αμοιβή, παρά μόνο με ρεπό. Οι πυροσβέστες είναι ίσως οι μοναδικοί εργαζόμενοι που καλούνται να εργαστούν συνεχώς σε διαφορετικά, επικίνδυνα και εκτός έδρας περιβάλλοντα, χωρίς τις κατάλληλες υποστηρικτικές προϋποθέσεις για στοιχειώδεις συνθήκες διαβίωσης και με ό,τι σημαίνουν για την ασφάλειά τους οι συχνές μετακινήσεις. Υπάρχει έλλειψη ατομικών μέσων προστασίας, σύγχρονου και επαρκούς ατομικού και μηχανολογικού εξοπλισμού, σε συνδυασμό με την πλήρη απουσία εφαρμογής μέτρων για την Υγιεινή και Ασφάλεια. Δεν υπάρχει καταγραφή των επαγγελματικών κινδύνων και ασθενειών και η κυβέρνηση αρνήθηκε την αναγνώριση του επαγγέλματος του πυροσβέστη ως Βαρέος, Ανθυγιεινού και Επικίνδυνου. Ολα αυτά δημιουργούν μία διαρκή επισφάλεια, που αποτυπώνεται σε έναν μακρύ κατάλογο θανατηφόρων ατυχημάτων, σοβαρότατων ασθενειών, αναπηριών και αιφνίδιων θανάτων. Ολη αυτή η συσσωρευμένη αρνητική κατάσταση στην εργασία τους, σε συνδυασμό με τις περικοπές στους μισθούς, τη φοροληστεία και όλα τα προβλήματα που τους φορτώνει η αντιλαϊκή πολιτική, δεν εξουθενώνει ψυχικά και σωματικά μόνο τον ίδιο τον πυροσβέστη, αλλά επηρεάζει προς το χειρότερο τις συνθήκες διαβίωσης όλων των μελών της οικογένειας και δημιουργεί ανυπέρβλητα εμπόδια στην τήρηση ενός στοιχειώδους οικογενειακού προγραμματισμού.

-- Για ιστορικούς λόγους πρέπει να αναφερθώ στο γεγονός ότι με χουντικό νόμο, το 1968, το Πυροσβεστικό Σώμα (ΠΣ) χαρακτηρίστηκε ως «Σώμα Ασφαλείας», με στόχο να στρέφει το ΠΣ σε κατασταλτικά καθήκοντα, ενάντια στο λαό. Με νεότερο χουντικό νόμο, το 1972, επιβλήθηκε η οπλοφορία των πυροσβεστών. Με τις ενέργειές της αυτές, η λαομίσητη στρατιωτική χούντα στέρησε από το ΠΣ τη δυνατότητα να εξελιχθεί στο πλαίσιο της κοινωνικής του αποστολής. Οι δικτάτορες τρομοκρατούσαν τον ελληνικό λαό με την εμφάνιση ένστολων οπλοφόρων για να επιβάλλουν με τη βία τη θέλησή τους. Στα χρόνια της μεταπολίτευσης μπορεί να αδρανοποιήθηκαν οι ακραίες και αντιδραστικές διατάξεις, διατηρήθηκε όμως το στρατιωτικοποιημένο και αναχρονιστικό πλαίσιο λειτουργίας του Πυροσβεστικού Σώματος από όλες τις αστικές κυβερνήσεις που ακολούθησαν. Ο λόγος προφανής. Για να ενσωματωθεί το πυροσβεστικό προσωπικό στους κατασταλτικούς μηχανισμούς, έπρεπε να στρατιωτικοποιηθεί, το εργασιακό τους καθεστώς, το πειθαρχικό τους δίκαιο, η εξέλιξη των στελεχών του ΠΣ και η αποστολή του. Κατά περιόδους δίνονταν εντολές για κατασταλτικές ενέργειες με ρίψη νερού σε διαδηλώσεις, με άνοιγμα λουκέτων σε μαθητικές καταλήψεις, με συμμετοχή σε κοινές ασκήσεις με αστυνομία και στρατό για θέματα εσωτερικής ασφάλειας κ.λπ. Με την πάλη και τη στάση όμως αγωνιστών πυροσβεστών, που εκφράστηκε ακόμη και με άρνηση εκτέλεσης τέτοιων εισαγγελικών εντολών, αναγκάστηκαν οι κυβερνήσεις να περιορίσουν τις ενέργειες αυτές. Από το 2006 όμως, έχουν γίνει πολλές νομοθετικές παρεμβάσεις από όλες τις κυβερνήσεις, με σκοπό να ενταχθεί το ΠΣ ακόμη περισσότερο στο πλαίσιο που διαμορφώνει η ΕΕ για την «εσωτερική ασφάλεια» όλων των χωρών - μελών μέσα από τη «συγκάλυψη» που προβλέπει ο όρος πολιτική προστασία. Με το νόμο 3511/06 επανέφεραν τη δυνατότητα οπλοφορίας για τους προανακριτικούς υπαλλήλους, δηλαδή για το μισό και πλέον προσωπικό του ΠΣ. Η στρατιωτικοποίηση επιδεινώνει τα υπάρχοντα προβλήματα του ΠΣ, στο επίπεδο της οργάνωσης, έρευνας, εκπαίδευσης, αφού έρχεται το πνεύμα της διαταγής να καλύψει την επιστημονική γνώση. Δεν είναι τυχαίο που δεκάδες επιστήμονες στο ΠΣ, κυρίως δασολόγοι και δασοπόνοι, είναι αναξιοποίητοι. Αυτό αποτυπώνεται ακόμη και στο ειδικό μισθολόγιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αφού για τη μισθολογική εξέλιξη των στελεχών, λαμβάνει υπόψη μόνο τις σπουδές σε στρατιωτικές σχολές και όχι τους τίτλους σπουδών στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Επίσης, στις πυροσβεστικές ακαδημίες κυριαρχούν το πνεύμα αυταρχισμού και η «απομόνωση» που επιβάλλουν στους δόκιμους πυροσβέστες και ανθυποπυραγούς ακόμη και από τα συνδικαλιστικά τους όργανα. Με αυτό το αντιδραστικό πλαίσιο λειτουργίας, επιδιώκεται πέραν όσων αναφέρονται, να μπαίνουν εμπόδια και στη συνδικαλιστική οργάνωση και διεκδίκηση των πυροσβεστών, που είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους. Ολα τα παραπάνω δεν έχουν σχέση με το περιεχόμενο που πρέπει να έχει το ΠΣ. Δηλαδή να προστατεύει το λαό και τα δάση από πυρκαγιές, πλημμύρες, άλλες φυσικές καταστροφές. Οι πυροσβέστες ποτέ δεν πρέπει να στραφούν ενάντια στον αγωνιζόμενο λαό. Απεναντίας, μαζί με το λαό, να διεκδικήσουν τη λύση των προβλημάτων τους, τον αποχαρακτηρισμό του ΠΣ από Σώμα Ασφάλειας, τη μετατροπή του σε πολιτική υπηρεσία στο πλαίσιο της κοινωνικής του αποστολής.