Ενα πολύπλευρο πλέγμα διαρθρωτικών παρεμβάσεων, με στόχο την ανάκαμψη της ανταγωνιστικότητας των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων περιλαμβάνεται και στο «συμπληρωματικό» μνημόνιο της κυβέρνησης με την Ευρωζώνη, ενώ, βέβαια, η προοπτική αυτή έρχεται να «κουμπώσει» με νέα και τα παλαιότερης κοπής αντιλαϊκά μέτρα, που, με τη σειρά τους, έρχονται να τροφοδοτήσουν το κλίμα «επιχειρηματικής εμπιστοσύνης», την προσέλκυση νέων κερδοφόρων επενδύσεων, καθώς επίσης τη μεγαλύτερη συγκέντρωση της επιχειρηματικής πίτας και των κερδών.

Σε αυτό το φόντο, οι εγχώριοι βιομήχανοι - ΣΕΒ, Βιομηχανική Παραγωγή, περιφερειακοί σύνδεσμοι - βρίσκουν «κοινό βηματισμό» στην «άμεση ανάγκη ενίσχυσης της εξωστρεφούς βιομηχανικής παραγωγής και των παραγωγικών επενδύσεων» ως όρο και προϋπόθεση, όπως λένε, «για τη σταθερή και διατηρήσιμη ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας» και βέβαια «με συνέχεια και συνέπεια ανεξαρτήτως εκλογικών κύκλων και πολιτικών αλλαγών».

Την ίδια ώρα, στο συμπληρωματικό μνημόνιο, καταγράφονται μια σειρά από «προαπαιτούμενα» στον άξονα «ανάπτυξη, ανταγωνιστικότητα και επενδύσεις», για το οποίο η κυβέρνηση «θα εφαρμόσει ένα ευρύ φάσμα διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που όχι μόνο εξασφαλίζουν την πλήρη συμμόρφωση με τις απαιτήσεις της ΕΕ, αλλά αποσκοπούν επίσης στην επίτευξη ευρωπαϊκών βέλτιστων πρακτικών».

Μεταξύ άλλων, προβλέπονται τα παρακάτω:

-- Διαμόρφωση λίστας με 15 έως 20 μεγάλα εμβληματικά επενδυτικά σχέδια για την περίοδο μέχρι 2020, με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα από την έγκριση μέχρι την ολοκλήρωση.

-- Εκσυγχρονισμός του «εταιρικού δικαίου», με κατεύθυνση τις «βέλτιστες πρακτικές» της ΕΕ καθώς και αξιολόγηση των διατάξεων που ισχύουν αναφορικά με τις συγχωνεύσεις - εξαγορές.

-- Ειδική αναφορά γίνεται για τον κλάδο της εφοδιαστικής αλυσίδας (Logistics) στην περιοχή του Θριασίου, όπου προωθείται η εκχώρηση της εκμετάλλευσης και της διαχείρισης σε ιδιώτες, αλλά και συμπράξεις του κράτους με ιδιωτικά κεφάλαια (ΣΔΙΤ). Οπως αναφέρεται, «οι αρχές θα εξασφαλίσουν τη λειτουργία και τη συντήρηση του κέντρου εμπορευματικών μεταφορών στα 588 στρέμματα που προβλέπονται» με σύμβαση παραχώρησης μετά από διεθνή διαγωνισμό.

--Σε ό,τι αφορά τις «ρυθμιζόμενες βιομηχανίες δικτύου - Ενέργεια, νερό, μεταφορές», το υπό διαμόρφωση πλαίσιο, εστιάζει, μεταξύ άλλων, σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για να ευθυγραμμιστούν με τη νομοθεσία και τις πολιτικές της ΕΕ, να καταστούν πιο σύγχρονες και ανταγωνιστικές. Σε αυτό το πλαίσιο προβλέπεται η εκχώρηση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ (η συμφωνία προβλέπει την πώληση της μονάδας Μελίτη Ι - Φλώρινα, των μονάδων Μεγαλόπολη 3 και Μεγαλόπολη 4, συν την άδεια για την κατασκευή και λειτουργία της Μελίτη ΙΙ - Φλώρινα, ενώ το market test ξεκινάει άμεσα και θα έχει διάρκεια ένα μήνα).

-- Εναρξη του διαγωνισμού για την ιδιωτικοποίηση μετοχικών πακέτων στα ΕΛΠΕ, ΔΕΠΑ, ΔΕΗ, ΟΤΕ κ.ά.

Με εφαλτήριο την αντιλαϊκή πολιτική και την ακατάπαυστη κλιμάκωσή της, οι σύνδεσμοι των εγχώριων βιομηχάνων (ΣΕΒ, Βιομηχανική Παραγωγή, περιφερειακοί σύνδεσμοι) σε κοινή ανακοίνωσή τους, υπό το χαρακτηριστικό τίτλο «Η Βιομηχανία είναι εθνική υπόθεση», προσβλέποντας τόσο στις παρεμβάσεις, με τις ελαφρύνσεις και τα κάθε είδους κίνητρα που δρομολογεί η κυβέρνηση, όσο και στο γενικότερο πλαίσιο της «βιομηχανικής πολιτικής» της ΕΕ, τονίζουν ότι «η στρατηγική για την ανάπτυξη της βιομηχανίας και ο σχετικός ποσοτικός στόχος πρέπει να αποτελούν και βασικά δομικά στοιχεία του Εθνικού Αναπτυξιακού Σχεδίου».

Ουσιαστικά, οι «προτάσεις» των βιομηχάνων βρίσκονται στον πυρήνα και του «συμπληρωματικού μνημονίου» με την Ευρωζώνη, όπου περιέχονται σειρά από «προαπαιτούμενα» αναφορικά με την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων, τη διευκόλυνση των επενδυτών με την εφαρμογή των «εργαλειοθηκών» του ΟΟΣΑ, τις ιδιωτικοποιήσεις κ.ά.

Σε αυτό το φόντο, οι βιομήχανοι διεκδικούν την αναβάθμιση της θέσης τους και των κερδών τους στο παραγόμενο ΑΕΠ, επισημαίνοντας ότι «η Ευρώπη και οι ΗΠΑ εφαρμόζουν πολιτικές ενίσχυσης της βιομηχανίας αναγνωρίζοντας τη συμβολή της στην ανταγωνιστικότητα των οικονομιών τους». Θυμίζοντας το στόχο της ΕΕ, αναφορικά με την «αύξηση της συμβολής της μεταποίησης» στο 20% του ΑΕΠ μέχρι το 2020, θέτουν ως επιτακτικό το ζήτημα της «δέσμευσης σε έναν εθνικό στόχο για την αύξηση της συμμετοχής της μεταποίησης στο 12% στο ΑΕΠ έως το 2020 (από το 8,6% που είναι σήμερα) και στο 15% μεσοπρόθεσμα».

Μάλιστα, όπως χαρακτηριστικά λένε, ο «εθνικός στόχος» (για τα κέρδη των βιομηχάνων) θα πρέπει να εξυπηρετηθεί «με ευρεία συναίνεση στο πλαίσιο μιας μακροχρόνιας στρατηγικής, που θα υπηρετείται με τις κατάλληλες πολιτικές εθνικής και περιφερειακής εμβέλειας, με συμπληρωματικές δράσεις που θα εξειδικεύουν, ποσοτικοποιούν και υποστηρίζουν την πορεία σύγκλισης με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο».

Την ίδια ώρα, το ζήτημα της διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων αποτελεί ένα αποφασιστικό εργαλείο με κατεύθυνση και στόχο τη μεγαλύτερη συγκέντρωση της επιχειρηματικής πίτας και των κερδών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων αλλά και για τους αυτοπασχολούμενους, όπως βέβαια και επιχειρήσεις που δεν μπορούν να ακολουθήσουν την κούρσα της ανταγωνιστικότητας.

Σύμφωνα με τον ΣΕΒ, μέσα στο 2018 αναμένεται να εντατικοποιήσουν οι τράπεζες τη διαδικασία του ξεκαθαρίσματος των «κόκκινων» δανείων των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσής τους. Στο «διά ταύτα», οι εγχώριοι βιομήχανοι τονίζουν ότι οι «μικρομεσαίοι» δεν «χρειάζεται να περιμένουν τις εξελίξεις», αλλά να αναζητήσουν οι ίδιοι «τρόπους αντίδρασης» και βέβαια από την πλευρά των «συνεργειών και των συμπράξεων», με στόχο τη μεγέθυνσή τους.

Να σημειωθεί ότι στον επίσημο «ορισμό» των «μικρομεσαίων», τσουβαλιάζονται επιχειρηματικά σχήματα κάθε είδους, με προσωπικό έως και 249 εργαζόμενους και κύκλο εργασιών έως και 50 εκατ.

Σε αυτήν τη βάση, σε έρευνα που παρουσίασε ο ΣΕΒ τονίζεται: «Ο πολύ μεγάλος αριθμός των πολύ μικρών επιχειρήσεων και ο συνακόλουθος παραγωγικός κατακερματισμός αποτελούν τροχοπέδη για την ανταγωνιστικότητά τους», ενώ ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφέρεται η πολύ χαμηλή παραγωγικότητα των «μικρομεσαίων επιχειρήσεων» στην Ελλάδα, που κυμαίνεται στο 50% του ευρωπαϊκού μέσου όρου.

Σύμφωνα με τον ΣΕΒ, τα «κόκκινα» δάνεια, ύψους 100 δισ. ευρώ και τα «μεγάλα και μικρά λουκέτα συνεχίζουν να απειλούν την αγορά», ενώ, όπως επισημαίνουν, «τα 2/3 των επιχειρήσεων της χώρας βρίσκονται σε ζώνη οριακής επιβίωσης και το 1/4 των επιχειρήσεων σε σοβαρό κίνδυνο».

Στο πλαίσιο αυτό, μεταξύ άλλων, η δέσμη προτάσεων του ΣΕΒ περιλαμβάνει τους παρακάτω άξονες:

-- «Απομάκρυνση σημαντικών φορολογικών εμποδίων». Αυτά αφορούν τον συμψηφισμό της ζημιάς από τις διαγραφές των οφελών με τα μελλοντικά κέρδη της επιχείρησης και μάλιστα για περίοδο τουλάχιστον 10 ετών. Βέβαια, σε αυτήν την περίπτωση, οι κερδοφόρες επιχειρήσεις θα απαλλάσσονται από κάθε φόρο μέχρις ότου αποσβέσουν τη ζημιά από τις διαγραφές χρεών.

-- «Συμμετοχή του κράτους με διαγραφές κεφαλαίου σε όλες τις διαδικασίες πτώχευσης». Πρόκειται, δηλαδή, για το αποφασιστικό «κούρεμα» των οφειλόμενων φόρων και μάλιστα, όπως χαρακτηριστικά τονίζουν, «σε όλες τις συμφωνίες εξυγίανσης». Με άλλα λόγια, οι προβληματικές επιχειρήσεις θα παραδίδονται στις ισχυρότερες επιχειρήσεις «καθαρές» από φόρους και οφειλές.

-- «Με την παύση πληρωμών να επέρχεται πτωχευτική απαλλοτρίωση» και «οι πιστωτές να λαμβάνουν απόφαση για πώληση εν λειτουργία, εκκαθάριση ή ειδική διαχείριση» κ.ά.