Λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση των αθλητικών επιχορηγήσεων από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού για το 2018 και παρά τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης ότι αυτές ως επί το πλείστον δεν μειώθηκαν, η πραγματικότητα στον ελληνικό αθλητισμό μοιάζει να κινείται σε εντελώς διαφορετικό «τέμπο». Αλλωστε, ακόμα κι αν δεν μειώθηκαν τα λιγοστά χρήματα που δίνονται ως επιχορηγήσεις στις αθλητικές Ομοσπονδίες, αυτά παραμένουν «ψίχουλα», με αρνητικές συνέπειες στη δουλειά που καλούνται να κάνουν οι Ομοσπονδίες και τα σωματεία, ενώ οι αθλούμενοι βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, καθώς σ' αυτούς μετακυλίονται ολοένα και περισσότερο τα έξοδα. Για τη σημερινή πραγματικότητα στο χώρο του αθλητισμού και ειδικότερα στον υγρό στίβο, ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με τον πρόεδρο της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας (ΚΟΕ), Δημήτρη Διαθεσόπουλο.

Για το πώς η γενικότερη κατάσταση επηρεάζει την Κολυμβητική Ομοσπονδία και για τις συνέπειες της υποχρηματοδότησης στο χώρο του υγρού στίβου, ο Δ. Διαθεσόπουλος ανέφερε ανάμεσα σε άλλα:

«Σταδιακά, μετά τους Ολυμπιακούς του 2004, άρχισαν "να ξηλώνουν το πουλόβερ". Ηρθε και η οικονομική κρίση το 2008 και από εκεί άρχισε το "έλα να δεις". Συνεχώς και αδιαλείπτως μείωση των προϋπολογισμών. Στη δικιά μας Ομοσπονδία - όπως και σε όλες δηλαδή - υπάρχει μείωση της τάξης του 80%. Τα 2-3 τελευταία χρόνια, σχεδόν έχουν μείνει στάσιμοι οι προϋπολογισμοί. Και ενώ η κυβέρνηση ανακοινώνει πως δεν μειώνει τις επιχορηγήσεις, στην ουσία τα χρήματα είναι λιγότερα, αφού δημιουργούνται νέες ανάγκες, αυξάνονται οι δαπάνες και το κόστος. Ετσι, όταν το ποσό της επιχορήγησης μένει σταθερό για 2-3 χρόνια, στην ουσία αυτό οδηγεί σε μείωση του προϋπολογισμού».

Ο πρόεδρος της ΚΟΕ εξηγεί ότι οι μειωμένοι προϋπολογισμοί, σε συνδυασμό με τις αυξημένες ανάγκες, «εγκυμονούν κινδύνους για την ομαλή υλοποίηση του προγραμματισμού της Ομοσπονδίας, των αγώνων, την διεξαγωγή των πρωταθλημάτων, των Εθνικών μας ομάδων, των αθλητών μας και την αγωνιστική και προπονητική δραστηριότητα της Ομοσπονδίας». Μιλώντας ειδικά για τις πετσοκομμένες επιχορηγήσεις, αναφέρει:

«Ο αθλητισμός απευθύνεται στη συντριπτική πλειοψηφία του λαού, που είναι η νεολαία. Καταγεγραμμένα, 1,5 εκατομμύριο παιδιά της μικρής ελληνικής κοινωνίας ασχολούνται με τον αθλητισμό. Περίπου 700.000 κάνουν αγωνιστικό αθλητισμό και άλλα τόσα κάνουν εκμαθήσεις, είναι στα προαγωνιστικά, δεν κάνουν πρωταθλητισμό, αλλά πηγαίνουν σε αθλητικό χώρο, σε μια πισίνα, σε ένα κλειστό, σε ένα στίβο, να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Τι διαθέτει το κράτος για το 1,5 εκατομμύριο οικογένειες; 15 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο; Αν αναλογιστείτε τι στοιχίζει ένα παιδί και τι λεφτά έχεις γι' αυτό, τα ποσά είναι μηδαμινά, εξευτελιστικά. 6 με 7 ευρώ το παιδί το χρόνο. Αυτά επιχορηγεί η πολιτεία.

Ο δικός μας ο χώρος έχει πάνω από 60% των επιτυχιών του ελληνικού αθλητισμού και όλες οι άλλες 27 Ομοσπονδίες, τις υπόλοιπες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, πριν ενάμιση χρόνο η ΕΟΕ βράβευσε για τις επιτυχίες του ελληνικού αθλητισμού 90 άτομα. Από την ΚΟΕ ήταν 62 άτομα. Αυτό τι ανταπόκριση είχε; Την άλλη μέρα που ανακοινώθηκε ο προϋπολογισμός, ήμασταν η μόνη Ομοσπονδία που της είχαν κόψει 93.000 ευρώ από τον προϋπολογισμό του προηγούμενο έτους. Ηταν το "μπράβο", η "επιβράβευση", η "τόνωση"»...

Πέρα από τις συνέπειες στη λειτουργία της Ομοσπονδίας και των σωματείων, η υποχρηματοδότηση επιδρά και στην υποσυντήρηση των αθλητικών εγκαταστάσεων. «Εχουν ρημάξει όλες οι εγκαταστάσεις», λέει ο πρόεδρος της ΚΟΕ και συνεχίζει: «Δεν έχουμε ούτε για να κάνουν προετοιμασία οι Εθνικές ομάδες. Η ΚΟΕ είναι η μόνη Ομοσπονδία που έχει 24 Εθνικές ομάδες, γιατί καλλιεργούμε έξι αθλήματα: Πέντε Ολυμπιακά συν την τεχνική κολύμβηση. Οταν έρχεται η στιγμή να κάνουμε ένα camp ή την προετοιμασία των Εθνικών ομάδων, αρχίζει ο Γολγοθάς μας!

Το ΟΑΚΑ έχει γίνει απαγορευμένος καρπός, είναι δυσβάσταχτος, δεν μπορούμε να πάμε γιατί πρέπει να πληρώνουμε συνέχεια και μάλιστα από κονδύλια που δεν προβλέπονται και δεν επιχορηγούνται από την πολιτεία. Τα περισσότερα κολυμβητήρια είναι σε άθλια κατάσταση. Υποφωτισμένα, βρώμικα, χωρίς εξοπλισμό. Δεν ξέρω αν κάποιο κολυμβητήριο, από τα 70 περίπου που έχει το Λεκανοπέδιο, διαθέτει οργανωμένο γυμναστήριο. Πρέπει να βρούμε εξωτερικά γυμναστήρια και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, γιατρούς και φυσικοθεραπευτές. Ο Αγιος Κοσμάς, το καλοκαίρι, στην προετοιμασία, είναι ένα λιοπύρι, χωρίς ένα μπουκάλι νερό να πιεις (το πλησιέστερο είναι στη Γλυφάδα), χωρίς γυμναστήριο, χωρίς φυσιοθεραπευτήριο, χωρίς τίποτα»...

Μιλώντας ειδικά για την κολύμβηση, ο Δ. Διαθεσόπουλος σημειώνει ότι «είναι το μαζικότερο άθλημα, ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες. Φέτος είχαμε 135.000 συμμετοχές. Παράλληλα, το κολύμπι έχει κάτι το πολύ σημαντικό, που δεν έχει άλλο άθλημα. Είναι άθλημα επιβίωσης. Αν δεν ξέρεις κολύμπι, αύριο θα χάσεις τη ζωή σου. Εχει μία διάσταση αναγκαιότητας για τον άνθρωπο, που δεν την έχουν τα άλλα αθλήματα.

Είχαν γίνει στο παρελθόν κάποια προγράμματα και σήμερα γίνεται η εκμάθηση της κολύμβησης στα παιδιά της Γ' τάξης του δημοτικού, στα οποία η Ομοσπονδία έχει βάλει πλάτη. Το χρηματοδοτεί μεν το υπουργείο Παιδείας, σε συνεργασία με τη ΓΓΑ, κάνουν τα διαδικαστικά, αλλά όλη η "λάντζα" περνά από την ΚΟΕ. Να δίνονται οι ευκαιρίες να μαθαίνουν τα παιδιά μπάνιο. Αλλά σε ποιες πισίνες, με ποιες συνθήκες, με ποιους καθηγητές;

Επίσης σπουδαίο ρόλο παίζουν τα σωματεία, αυτά που καλλιεργούν το άθλημα της κολύμβησης στις πόλεις στις γειτονιές. Ωστόσο, ακόμα κι αυτά θέλουν να τα κάνουν εμπορικές επιχειρήσεις, την ώρα μάλιστα που εδώ και χρόνια η πολιτεία έχει σταματήσει να τα επιχορηγεί. Να σκεφτείτε ότι ο Ολυμπιακός, που είναι η κορυφαία ομάδα στο πόλο, πήρε 3.000 ευρώ το χρόνο!».