Η εξειδικευμένη δουλειά του Κόμματος και της ΚΝΕ στις γυναίκες, η ανάδειξη των σύγχρονων πλευρών της γυναικείας καταπίεσης και της ταξικότητας του γυναικείου ζητήματος, η αντιπαράθεση σε χώρους δουλειάς και εκπαίδευσης με αντιεπιστημονικές αστικές θεωρίες και στρεβλές αντιλήψεις για τα πραγματικά αίτια της γυναικείας ανισοτιμίας, αποτελούν όρο για τη συνειδητοποίηση από την πλευρά των γυναικών της ανάγκης να ανέβει η συμμετοχή τους στον ταξικό πολιτικό αγώνα.

Ταυτόχρονα, η ιδεολογική - πολιτική - μορφωτική δουλειά μέσα στις γραμμές της ΚΝΕ και στον περίγυρό της αποτελεί στοιχείο προετοιμασίας ώστε οι νέες κοπέλες να ανταποκριθούν από ταξική σκοπιά στις σύνθετες συνθήκες της ένταξης στην κοινωνική παραγωγή, της δημιουργίας οικογένειας, στα προσωπικά και οικογενειακά προβλήματα και δυσκολίες.

Ειδικά η παρέμβαση της ΚΝΕ σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, με επίκεντρο την προβολή της μαρξιστικής - λενινιστικής αντίληψης για το γυναικείο ζήτημα, είναι προϋπόθεση για την εύστοχη ιδεολογική διαπάλη με τις αντιδραστικές - αντιεπιστημονικές απόψεις για την ανισότητα της γυναίκας, που καλλιεργούνται μέσα στις σχολές.

Στο χώρο των ΑΕΙ - ΤΕΙ παράγεται και αναπαράγεται η σύγχρονη αστική ιδεολογία και διαμορφώνεται η επόμενη βάρδια των μισθωτών επιστημόνων. Σε αυτήν την κατεύθυνση γίνεται συστηματική προσπάθεια στο περιεχόμενο των μαθημάτων με εξειδίκευση στα ζητήματα φύλου, ιδιαίτερα σε σχολές όπου κατά πλειοψηφία συγκεντρώνονται γυναίκες (Φιλοσοφική, Πάντειος, ΤΕΙ Αθήνας).

Μέσα από τα προγράμματα σπουδών και την παρέμβαση αστικών και οπορτουνιστικών δυνάμεων, γίνεται προσπάθεια να διαμορφωθούν στρεβλά κριτήρια για τις αιτίες της ανισότιμης θέσης των γυναικών στην κοινωνία, αλλά και για τους όρους χειραφέτησης των γυναικών, μέσα από πρότυπα ξένα προς τα ταξικά συμφέροντα των νέων γυναικών εργατικής - λαϊκής καταγωγής.

Αυτές οι απόψεις αναπαράγονται μέσα από το πρότυπο της γυναίκας καριερίστριας που συνεχώς εξελίσσεται, εξειδικεύεται και επιμορφώνεται για να μπορεί να ανταπεξέλθει. Η ενίσχυση της συμμετοχής των γυναικών στα «κέντρα λήψης αποφάσεων» παρουσιάζεται ως «απάντηση» στις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών, ώστε να είναι πιο αντιπροσωπευτική η σύνθεση των Διοικητικών Συμβουλίων των επιχειρηματικών ομίλων, των αστικών θεσμών και να τίθενται τα ζητήματα που σχετίζονται με το φύλο στην ατζέντα της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής εξουσίας. Υποστηρίζουν ότι οι γυναίκες επιχειρηματίες, λόγω των «πολλαπλών γυναικείων ρόλων», είναι πιο επιτελικές, είναι πιο επιφυλακτικές στο επιχειρηματικό ρίσκο.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, ξεχωρίζει η προσπάθεια που γίνεται για την προβολή και την προώθηση της «γυναικείας επιχειρηματικότητας» στις οικονομικές σχολές. Για παράδειγμα, το προηγούμενο διάστημα, στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών έγινε εκδήλωση με θέμα «Η εξέλιξη των γυναικών σε θέσεις ευθύνης: Εμπόδια και Καλές Πρακτικές στην Ελλάδα», όπου έγινε αναφορά σε αποτελέσματα ερευνών αναφορικά με την «ισορροπία των φύλων» σε ηγετικές θέσεις, τις προκαταλήψεις που συνεχίζουν να υπάρχουν, το ρόλο των αμοιβών στην επαγγελματική εξέλιξη των γυναικών.

Ολη αυτή η συζήτηση είναι δόλωμα για την ενσωμάτωση και τη χειραγώγηση ιδιαίτερα των νέων γυναικών με ανώτατη μόρφωση, που οι αστοί έχουν την τάση να αξιοποιούν ένα μικρό ποσοστό τους. Η αστική τάξη σε κάθε χώρα καταλαβαίνει ότι πρέπει να διαμορφώσει μια μεγαλοαστική γυναικεία «πρωτοπορία», η οποία θα περνάει τις δικές της αξίες και ιδέες, την ιδεολογία της αστικής τάξης στις γυναίκες της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων. Ετσι όχι μόνο αθωώνουν το καπιταλιστικό σύστημα, αλλά καλλιεργούν την αντίθεση ανάμεσα στα δύο φύλα, κρύβουν τη βασική αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας πίσω από το δίπολο άνδρας - γυναίκα.

Σε τμήματα που σχετίζονται με τις κοινωνικές επιστήμες γίνεται προσπάθεια να διαμορφωθούν και να στηριχθούν «επιστημονικά» θεωρίες που διαστρεβλώνουν την αντικειμενική κοινωνική πραγματικότητα για τις κοινωνικές σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων. Οι θεωρίες για το κοινωνικό φύλο, είτε με χοντροκομμένο τρόπο, είτε με πιο εκλεπτυσμένο, απομονώνουν τα βιολογικά από τα κοινωνικά χαρακτηριστικά του φύλου. Παρουσιάζουν ότι το φύλο είναι αποκλειστικά ένα «καλούπι» που προσδίδει η κοινωνία στο άτομο. Επομένως, είναι κάτι «ρευστό» και «μεταβαλλόμενο», από τη στιγμή που δεν αποδέχονται κανένα αντικειμενικό κοινωνικό υπόβαθρο.

Αυτές οι θεωρίες προβάλλουν πως το φύλο αποτελεί μια «κοινωνική κατασκευή», πως η διάκριση άνδρας - γυναίκα αποτελεί «ψευδή διχοτόμηση που είναι κατασκευασμένη και όχι πραγματική». Σύμφωνα με όλες αυτές τις θεωρίες, ο «αυτοπροσδιορισμός» ανάγεται σε μέγιστη αξία. Το κάθε άτομο είναι «αυτό που αισθάνεται και σκέπτεται για το φύλο του». Σε αυτήν τη βάση θεωρείται ότι υπάρχουν άπειρες πιθανότητες στον προσδιορισμό του φύλου. «Επενδύονται» με απόψεις σχετικά με την «αυτοδιάθεση του σώματος» και την «ατομική ελευθερία». Βάση για όλα τα παραπάνω είναι η στρεβλή αντίληψη περί ατομικού δικαιώματος.

Ο κοινός παρονομαστής όλων των παραπάνω απόψεων είναι ότι απομονώνουν τα ζητήματα νοοτροπίας και συμπεριφοράς από την ταξική προέλευση του γυναικείου ζητήματος και τα παρουσιάζουν ως αποτέλεσμα της «πατριαρχικής εξουσίας». Θεωρούν ότι οι αντιλήψεις, οι ιδέες έχουν τη δική τους δυναμική, γεννούν τα κοινωνικά προβλήματα και ανάμεσα σε αυτά και το γυναικείο, και καταλήγουν ότι με νομοθετικές πρωτοβουλίες, με την αλλαγή στάσης και αντιλήψεων με παιδαγωγικό τρόπο, μπορούν να αντιμετωπιστούν οι φυλετικές διακρίσεις.

Ετσι, αντιστρέφουν τη σχέση αιτίας - αποτελέσματος, γιατί συνειδητά επιδιώκουν να συγκαλύψουν το γεγονός ότι οι εκμεταλλευτικές σχέσεις ιδιοκτησίας με βάση τις οποίες οργανώνεται η κοινωνική παραγωγή αξιοποιούν ό,τι αναχρονιστικό υπάρχει στις αντιλήψεις, στη συμπεριφορά, στην κοινωνική συνείδηση, και το αναπαράγουν, αν αυτό υποβοηθά την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης. Στην πραγματικότητα, οι ιδέες γεννιούνται πάνω στη βάση των υλικών σχέσεων των ανθρώπων, αποτελούν την αντανάκλασή τους, έχοντας και τις δικές τους ιδιαιτερότητες ανάπτυξης στο χώρο και το χρόνο.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ δεν υποτιμούν καθόλου το ρόλο του κράτους, της Παιδείας, της Εκκλησίας, των ΜΜΕ, της κοινωνικής πολιτικής, που νομιμοποιούν τις ανισότητες στο πλαίσιο της ταξικής - εκμεταλλευτικής κοινωνίας. Οι λαθεμένες αντιλήψεις για τη θέση της γυναίκας στον σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο, που αναπαράγονται και μέσω της στάσης, της συμπεριφοράς των ανδρών σε όργανα του αστικού κράτους, μέσω της καπιταλιστικής εργοδοσίας, η ιδιαίτερη δουλειά για να καταπολεμηθούν, δεν αναιρεί ότι η πηγή της γυναικείας ανισοτιμίας είναι η διαίρεση της κοινωνίας σε εκμεταλλευτές και σε όσους υφίστανται την εκμετάλλευση.

Η οργάνωση της ιδεολογικής - πολιτικής διαπάλης με βάση το περιεχόμενο των μαθημάτων, με αντίστοιχη οργάνωση εκδηλώσεων, βιβλιοπαρουσιάσεων, κομματικών συσκέψεων, χρειάζεται να φωτίζει τις αιτίες και τις προϋποθέσεις για την εξάλειψη του γυναικείου ζητήματος, ως ιστορικού - κοινωνικού φαινομένου. Η πάλη για την απελευθέρωση της γυναίκας από τη διπλή καταπίεση αντικειμενικά συνδέεται με την ανατροπή των σχέσεων ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, οι οποίες γέννησαν το γυναικείο ζήτημα, δηλαδή με την ανατροπή της ταξικής - εκμεταλλευτικής κοινωνίας.