Στις 12 Απρίλη, στις 11.40 π.μ., δυο πύραυλοι χτύπησαν τη γέφυρα «Σεράγεβο» στον ποταμό Γιούρνα Μοράβα, στο δρόμο μεταξύ Λέσκοβατς και Βράνιε. Αλλοι δύο χτύπησαν την κοντινή σιδηροδρομική γέφυρα, στην περιοχή της πόλης Γκρουντέλιτσα. Εκείνη την ώρα διέσχιζε τη γέφυρα αμαξοστοιχία, που έκανε το δρομολόγιο Βελιγράδι - Ριστόβατς. Το τρένο χτυπήθηκε. Από τα τέσσερα βαγόνια, τα δύο καταστράφηκαν ολοσχερώς και τα άλλα δύο έπαθαν μεγάλες ζημιές. Νεκροί 17 (ανάμεσά τους ένα 6χρονο αγοράκι). Τραυματίες 16 (ανάμεσά τους ένα 10χρονο κοριτσάκι).

Ο συνταξιούχος Πέταρ Μιχαήλοβιτς θυμάται: «Οταν ξεκίνησαν οι βομβαρδισμοί στο Βελιγράδι, αποφάσισα να φύγω από την πρωτεύουσα και να πάω στο χωριό μου. Ταξίδευα με αυτό το τρένο. Ακουσα μια δυνατή έκρηξη. Μέσα από ένα σύννεφο σκόνης αντίκρισα το χάος. Από το βαγόνι μου είχε μείνει μόνο ο σκελετός. Με τη βοήθεια ενός νεαρού συνεπιβάτη, βγήκα από τα συντρίμμια. Τα τρία βαγόνια φλέγονταν».

Ο μηχανοδηγός Γκόραν Μίκιτς: «Η μηχανή και το πρώτο βαγόνι είχαν περάσει τη γέφυρα. Πάνω της ήταν τα άλλα τρία. Μια δυνατή έκρηξη έκοψε το τρένο στα δύο. Επεσα από τη μηχανή και είδα άλλον έναν πύραυλο να χτυπά ανάμεσα στο δεύτερο και το τρίτο βαγόνι. Το δεύτερο βαγόνι "εξαφανίστηκε". Ηταν τρομακτικό».

Ο εργάτης Μίλαν Σιμόνοβιτς: «Ακουσα μια τρομακτικά δυνατή έκρηξη. Κομμάτια από γυαλί "πετούσαν" στο βαγόνι, χτυπώντας μας στο πρόσωπο και τα άλλα ακάλυπτα μέρη των σωμάτων μας. Με το αδελφό μου βγήκαμε από το βαγόνι. Ακουσα τη δεύτερη έκρηξη. Αρχισαν να βγαίνουν και οι υπόλοιποι τραυματισμένοι επιβάτες. Η φωτιά "κατάπινε" δυο βαγόνια». Και οι τρεις προαναφερόμενοι τραυματίστηκαν.

Το σπίτι του εργάτη Μπόρα Κόστιτς βρίσκεται κοντά στις δυο γέφυρες. «Με τη γυναίκα και το μεγαλύτερο γιο μου καθόμασταν στην κουζίνα, όταν ακούστηκε ο θόρυβος από αεροπλάνο. Ακούστηκε μια τρομερή έκρηξη και ένας πύραυλος έπληξε το τρένο. Τα παράθυρα του σπιτιού μου έσπασαν. Η δόνηση μας πέταξε κάτω. Η γυναίκα μου τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι. Εγώ και ο γιος μου τραυματιστήκαμε ελαφρύτερα.

Βγήκαμε από το σπίτι. Κοιτώντας προς το τρένο, είδα ότι τέσσερις ή πέντε άνθρωποι έπεφταν από τα βαγόνια στο ποτάμι, από ύψος δέκα μέτρων. Δεν πηδούσαν. Τινάζονταν ανεξέλεγκτα και υποθέτω ότι η ισχύς της έκρηξης τους πέταξε έξω. Ο δεύτερος πύραυλος χτύπησε το τρένο και η φωτιά φούντωσε. Μικρά μεταλλικά κομμάτια, θραύσματα από το βλήμα, κομμάτια ανθρώπινου ιστού, ανθρώπινα μέλη "πετούσαν" πάνω από όλο το μέρος.

Είμαι 48 χρονών. Εζησα όλη μου τη ζωή δίπλα στις δυο γέφυρες. Δεν υπήρξαν ποτέ στρατιωτικές εγκαταστάσεις κοντά τους. Ούτε κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ούτε καν αντιαεροπορική δραστηριότητα. Μόνο ένα οπλισμένο μέλος της Πολιτοφυλακής, που φρουρούσε τις γέφυρες για να μην ναρκοθετηθούν από τρομοκράτες».