Στην πολύπαθη Μάνδρα, που οι κάτοικοί της ακόμα προσπαθούν να επουλώσουν τις πληγές τους από τις φονικές πλημμύρες του περασμένου Νοέμβρη, πραγματοποιήθηκε η συγκέντρωση της ΚΟΒ Μάνδρας - Ειδυλλίας - Ερυθρών του ΚΚΕ την Κυριακή 11 Μάρτη. Από τις πλημμύρες αυτές, η περιοχή θρήνησε 23 ανθρώπους, με το έγκλημα να φέρει την υπογραφή των ελλείψεων έργων αντιπλημμυρικής προστασίας με ευθύνη διαχρονικά όλων των κυβερνήσεων. Από τότε μέχρι σήμερα ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει. Το ΚΚΕ, με τις Οργανώσεις, τα μέλη και τους φίλους του, βρέθηκε και βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της πάλης, για τη διεκδίκηση μέτρων άμεσης ανακούφισης, για την αλληλεγγύη, αλλά και για έργα αντιπλημμυρικής προστασίας, σε αντιπαράθεση με τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του, που ιεραρχούν μόνο τις υποδομές που μεγιστοποιούν το καπιταλιστικό κέρδος.

Θέμα της συγκέντρωσης ήταν «Η "ανάπτυξή" τους θυσιάζει τη ζωή και τις ανάγκες μας. Οργάνωση - αγώνας - συμπόρευση με το ΚΚΕ». Ο Γιάννης Γκιόκας, μέλος της ΚΕ και βουλευτής του Κόμματος, είπε μεταξύ άλλων μιλώντας στους συγκεντρωμένους:

«Από την πρώτη στιγμή, το ΚΚΕ χαρακτήρισε την καταστροφή στη Δυτική Αττική ένα έγκλημα διαρκείας που συντελείται για δεκαετίες σε βάρος των κατοίκων της περιοχής, στην πλειοψηφία τους φτωχά - λαϊκά στρώματα.

Ενα έγκλημα που έχει ως βασικό υπεύθυνο την πολιτική που εφαρμόζουν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις, σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, παλιότερα οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, μαζί με την Περιφερειακή και Τοπική Διοίκηση και που οδηγεί, εν έτει 2017, να χάνονται ζωές και περιουσίες, με μια ισχυρή φθινοπωρινή καταιγίδα, μισή ώρα από το κέντρο της Αθήνας.

Αντί να απολογηθούν γι' αυτήν την κατάσταση, φτάσανε στο σημείο να αποδίδουν την καταστροφή πότε στην κλιματική αλλαγή, πότε στον δασάρχη και τη γραφειοκρατία, ακόμη και στους ίδιους τους κατοίκους, όπως έκανε η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, η "Αυγή", ρίχνοντας ξεδιάντροπα την ευθύνη στα ίδια τα θύματα, που δήθεν αυθαιρέτησαν και μπάζωσαν τα ρέματα.

Αναρωτιέται κανείς: Γιατί γίνονται όλα αυτά; Δεν τα βλέπουν; Είναι ανίκανοι;

Οχι. Είναι συνειδητή επιλογή να θυσιάζουν το φτωχό λαό και τις ανάγκες του για την καπιταλιστική ανάπτυξη.

Είναι, μήπως, αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι, τυχαίο και άσχετο το γεγονός ότι σε αυτήν εδώ την περιοχή, που μαστίζεται κάθε χρόνο από πλημμύρες, βιομηχανικά ατυχήματα, εργατικά ατυχήματα κ.λπ., υλοποιήθηκε ένα πολύ μεγάλο μέρος των αστικών σχεδιασμών για την επιχειρηματική δραστηριότητα τα προηγούμενα χρόνια;

Και αυτή η στρατηγική δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.

-- Είναι συγκεκριμένη η στρατηγική για να μετατραπεί το Θριάσιο σε διαμετακομιστικό κέντρο.

-- Είναι υπαρκτά τα σχέδια για δημιουργία ιδιωτικών λιμανιών και ναυπηγείων.

-- Είναι υπαρκτά τα σενάρια για δημιουργία μεταλλείων στη Μεγαρίδα και τα Γεράνεια Ορη.

Οι μόνοι που θα κερδίσουν από αυτήν την ανάπτυξη θα είναι οι μεγάλοι επιχειρηματίες.

Εχουμε πείρα πλέον. Σε αυτήν την περιοχή και ανάπτυξη υπήρχε, και επενδύσεις έγιναν, με βιομηχανίες, με διυλιστήρια, με χημικά εργοστάσια, με βιομηχανίες όπλων, με αποθήκες logistics, με εταιρείες διαχείρισης απορριμμάτων.

Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα;

Μια περιοχή - περιβαλλοντική πυρηνική βόμβα, με ανθρώπους να πνίγονται στην πρώτη καταιγίδα. Για να πας στα Μέγαρα και την Κινέττα, πρέπει να χρυσοπληρώνεις τα διόδια, που ούτε δίκτυο ύδρευσης δεν υπάρχει σε μια σειρά από περιοχές. Μια περιοχή που μαστίζεται από τη φτώχεια και την ανεργία.

Να λοιπόν γιατί λέμε, αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι, ότι όλα τα παραπάνω είναι το αποτέλεσμα, είναι ο καθρέφτης της ανάπτυξής τους, είναι η άλλη όψη της φτώχειας, της ανεργίας, της εργασιακής εκμετάλλευσης.

Το ΚΚΕ θεωρεί ότι σήμερα πολύ περισσότεροι εργαζόμενοι μπορούν να δουν ότι η πολιτική επιλογή που πρέπει να κάνουν είναι ανάμεσα σε ριζικά αντίθετους δρόμους ανάπτυξης.

Ο ένας είναι αυτός που υπηρετούν η κυβέρνηση και όλα τα άλλα κόμματα, από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, μέχρι τους ναζιστές εγκληματίες της Χρυσής Αυγής. Ο δρόμος που έχει για θεό το κέρδος και στο βωμό αυτό θυσιάζει τα πάντα, ακόμη και την ανθρώπινη ζωή, σε κηρυγμένους είτε σε ακήρυχτους πολέμους.

Ο άλλος δρόμος είναι αυτός που προτείνει το ΚΚΕ. Που λέει ότι σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να απολαμβάνουν η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα τον πλούτο που παράγουν».

Ο ομιλητής υπογράμμισε ότι «αυτό που χρειάζεται τώρα είναι να ανασυνταχθεί το εργατικό κίνημα, να μπουν νέες δυνάμεις στη μάχη. Να ενωθούν σε μια μεγάλη Κοινωνική Συμμαχία οι εργατοϋπάλληλοι, οι αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες και αγρότες».

«Μόνο εκεί», υπογράμμισε ο Γ. Γκιόκας, «μπορούμε να βρούμε κοινό βηματισμό, διέξοδο, για να αντισταθούμε στα μέτρα, να βάλουμε φρένο στα επόμενα, να διεκδικήσουμε ανακούφιση από τα σημερινά οξυμένα προβλήματα, αλλά και για να διαμορφώσουμε προϋποθέσεις μιας ριζικής ανατροπής, που όλοι μας βλέπουμε ότι χρειάζεται. Αυτό που χρειάζεται είναι η ισχυροποίηση του ΚΚΕ».