Από την απεργιακή συγκέντρωση

Η απεργιακή συγκέντρωση έγινε στη Βουκουρεστίου, με τη συμμετοχή ηθοποιών, μουσικών, αλλά και πλήθους άλλων καλλιτεχνών και εργαζομένων. Από τα μεγάφωνα ανακοινώνονταν τα μηνύματα συμπαράστασης που έστειλαν οι ηθοποιοί του ΚΘΒΕ, του Εθνικού Θεάτρου - δύο θέατρα που μετά από αγώνες του ΣΕΗ υπογράφηκε πέρσι Συλλογική Σύμβαση Εργασίας - η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ηθοποιών, καθώς και το κείμενο στήριξης στον αγώνα που δίνουν τα σωματεία, με τις υπογραφές στήριξης από ανθρώπους στο χώρο της Τέχνης να έχουν φτάσεις τις 300. Στον κόσμο που συμμετείχε, αλλά και σε αυτούς που περνούσαν, κοντοστέκονταν, μέλη των Σωματείων μοίραζαν ανακοινώσεις, όπου εξηγούσαν τους λόγους που απεργούσαν: «Σήμερα οι εργαζόμενοι καλλιτέχνες, οι ηθοποιοί και μουσικοί που απασχολούμαστε στα μεγάλα θέατρα της Αθήνας, απεργούμε διεκδικώντας να μπορούμε να ζήσουμε από τη δουλειά μας...».

Η Λίλα Καφαντάρη μιλά στη συγκέντρωση

Είμαι εδώ για να σας παρουσιάσουμε ένα μικρό κομματάκι πραγματικότητας!

Αποφάσισα σήμερα να μην ανέβει το έργο. Να ανέβει η πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα αρχίζει επειδή εγώ, ο συγγραφέας, δε σας θέλω καθισμένους στο θέατρο... παρά στη μέση του δρόμου! Θεατές και ηθοποιοί να 'ναι στους δρόμους. Ιδού! Ολα τα φώτα πάνω μας!».

Στη συγκέντρωση μίλησαν η Λίλα Καφαντάρη, πρόεδρος του ΣΕΗ, και ο Βασίλης Παρασκευόπουλος, πρόεδρος του ΠΜΣ.

Η Λ. Καφαντάρη σημείωσε ότι σε μέρα απεργίας, «η τιμή ανήκει σε εκείνους που δεν ανέβηκαν στο σανίδι. Σε εκείνους που έκαναν το βήμα και είπαν ότι η αυλαία θα παραμείνει κλειστή. Σε εκείνους που συζητώντας με το Σωματείο, αλλά και με τους μουσικούς και τους άλλους εργαζόμενους μέσα στα θέατρα, αποφάσισαν να ξεπεράσουν φόβους και δισταγμούς. Σήμερα νιώθουμε μεγάλη περηφάνια, έχοντας την πεποίθηση αλλά και την εικόνα ότι πρόκειται για μια πετυχημένη απεργία. Και τούτο όχι μόνο γιατί πολλά μεγάλα θέατρα είναι κλειστά, αλλά κύρια γιατί σε όλα τα θέατρα άνοιξε η κουβέντα για την ανάγκη να διεκδικήσουμε όρους και συνθήκες που όχι μόνο θα εξασφαλίζουν τα εργασιακά μας δικαιώματα, αλλά στην ουσία θα υπερασπίζονται την τέχνη του θεάτρου (...)».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας της, ανέφερε: «Μιλάμε για τους όρους με τους οποίους θα γίνεται η θεατρική πράξη. Επιμένουμε σε αυτό γιατί πολλές φορές η πάλη για τη Σύμβαση λογαριάζεται απλά ως πάλη για το μισθολογικό. Φυσικά είναι και αυτό, γιατί - ας μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα για τον ηθοποιό - μόνο αν μπορεί να ζήσει από τη δουλειά του μπορεί να αφιερώσει το χρόνο, την ενέργεια, τη γνώση που έχει για να υπηρετήσει την τέχνη του. Μόνο τότε μπορεί να διευρύνει τις γνώσεις του, να μελετά, να παρακολουθεί, να δοκιμάζει και να πειραματίζεται, να παρατηρεί την πραγματικότητα, στοιχεία τόσο απαραίτητα για την εξέλιξη ενός καλλιτέχνη. Επιμένουμε ωστόσο ότι η πάλη για τη Σύμβαση είναι πολλά περισσότερα από τη μάχη για το ύψος του μισθού. Αφορά σε δεδομένα από τα οποία εξαρτάται επί της ουσίας ο χαρακτήρας του θεάτρου».

Ο Β. Παρασκευόπουλος στην ομιλία του σημείωσε ότι η απόφαση για την απεργία «δεν πάρθηκε σε μια στιγμή απόγνωσης λόγω της αδιαλλαξίας της εργοδοσίας. Αντίθετα, ήταν αποτέλεσμα συστηματικής προεργασίας και καλής εκτίμησης της κατάστασης. Ηταν φυσική συνέχεια της γραμμής και του περιεχομένου της δράσης που έχουν τα ίδια τα Σωματεία μας. Ηρθε σαν συνέχεια μιας μεγάλης προσπάθειας που έχουν ανοίξει Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και δεκάδες πρωτοβάθμια σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ».

Ακόμα, στάθηκε στο ότι απαντήθηκαν συγκεκριμένα και στην πράξη αντιλήψεις για την εργοδοσία, όπως ότι δεν «"χωρίζεται σε καλή και κακή". Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι είδαν ότι η πίεσή μας για δουλειά με δικαιώματα οδήγησε όλους τους εργοδότες να δημιουργήσουν κοινό μέτωπο. Είτε απαντούσαν με κοινή επιστολή στο αίτημά μας για διαπραγμάτευση Σύμβασης, είτε ο ένας εργοδότης αναλάμβανε το ρόλο του εκβιασμού για καλλιτέχνες που θέλανε να απεργήσουν στο θέατρο του ανταγωνιστή τους. Αυτό το στοιχείο γίνεται πιο καθαρό αν σκεφτούμε ότι όλοι αυτοί οι εργοδότες που ενωμένοι μας πιέζουν, μεταξύ τους είναι ανταγωνιστές, σε τέτοιο βαθμό που ο θάνατος του ενός είναι η ζωή του άλλου».