Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ λανσάρει με κάθε τρόπο το παραμύθι της «δίκαιης ανάπτυξης» που έρχεται με τη «μεταμνημονιακή περίοδο», συνεχίζει ακατάπαυστα, με ρυθμούς πολυβόλου και με τις αγαπημένες της διαδικασίες «fast track», να εμπλουτίζει διαρκώς το αντεργατικό - αντιλαϊκό νομικό πλαίσιο κατά παραγγελία του κεφαλαίου, παίρνοντας κάθε τόσο τα εύσημα από τις ενώσεις του κεφαλαίου και από τους εκπροσώπους των ιμπεριαλιστικών οργανισμών για την «αποτελεσματικότητά» της.

Την ώρα που ο πρωθυπουργός και τα κυβερνητικά στελέχη γυρνοβολούν σε όλη τη χώρα με τα «αναπτυξιακά» συνέδρια, επιχειρώντας να καλλιεργήσουν κάλπικες προσδοκίες στο λαό ότι δήθεν θα δει άσπρη μέρα γιατί έρχεται η «έξοδος από τα μνημόνια και την επιτροπεία», η κυβέρνηση φροντίζει με ένα μπαράζ νόμων και τροπολογιών μέσα στη Βουλή - το οποίο προστίθεται σε όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο που προώθησαν οι προκάτοχοί της - να ενισχύει αποφασιστικά την αντιλαϊκή φαρέτρα του κεφαλαίου για τη φάση που προσδοκά πέρασμα σε ρυθμούς ανάκαμψης της κερδοφορίας του.

Μια ματιά στο τι έχει νομοθετήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τον τελευταίο χρόνο, από την προηγούμενη Πρωτομαγιά μέχρι τώρα - κι ενώ ακόμα εκκρεμούν τα πάνω από 88 προαπαιτούμενα της 4ης «αξιολόγησης» - είναι ενδεικτική για την «επόμενη μέρα» που υπόσχεται στους εργαζόμενους και το λαό: Από τα πιο εμβληματικά αντιλαϊκά μέτρα, όπως το χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος ή την ποινικοποίηση των κινητοποιήσεων για την προστασία της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας από τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις, μέχρι μια σειρά από μέτρα που χτυπούν όλες τις πτυχές της ζωής της εργατικής - λαϊκής οικογένειας...

Αναδεικνύοντας αυτήν την εντεινόμενη επίθεση διαρκείας, ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα μια συνοπτική επισκόπηση ορισμένων από τα πιο βασικά αντιλαϊκά μέτρα που νομοθέτησε τον τελευταίο χρόνο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, τις περισσότερες φορές έχοντας την αβάντα της ΝΔ και των άλλων αστικών κομμάτων, που εκφράζουν κάποιες χλιαρές διαφωνίες στις λεπτομέρειες και συχνά υπερψηφίζουν.

Κατατέθηκαν και ψηφίστηκαν 3 τροπολογίες σε νομοσχέδιο για... την «αλιεία στη Μεσόγειο», οι οποίες αφορούσαν τα εξής:

-- Θέσπιση δυνατότητας για ακόμα μεγαλύτερη καρατόμηση του αφορολόγητου ορίου για μισθωτούς, συνταξιούχους και αγρότες. Λίγο καιρό πριν, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ψήφισε τη νέα καρατόμηση του αφορολόγητου ορίου, από τα 8.636 ευρώ το χρόνο στα 5.685 ευρώ, οδηγώντας τους εργαζόμενους και τις λαϊκές οικογένειες σε επιβαρύνσεις που φτάνουν και τα 650 ευρώ το χρόνο. Το μέτρο προβλεπόταν να ισχύσει από το 2020, ενώ η εφαρμογή του θα ξεκινήσει από το 2019, σε περίπτωση αρνητικής απόκλισης από τους στόχους. Με την τροπολογία, το αντιλαϊκό οπλοστάσιο θωρακίζεται παραπέρα, με τη δυνατότητα ακόμα δραστικότερων παρεμβάσεων. Συγκεκριμένα προβλέπεται ότι προκειμένου να διασφαλιστεί ο δημοσιονομικός στόχος (πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ) «οι ελληνικές αρχές, σε συμφωνία με το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ και τον ΕΜΣ (σ.σ. Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας) θα εφαρμόζουν τις αναγκαίες προσαρμογές», δηλαδή το μέγεθος της μείωσης.

-- Πάγωμα για έναν επιπλέον χρόνο των ήδη κατακρεουργημένων καταβαλλόμενων συντάξεων, δηλαδή μέχρι και το τέλος του 2022, αντί του 2021 όπου είχε πάει το πάγωμα, με το νόμο - λαιμητόμο 4387. Στα 7,8 δισ. ευρώ των απωλειών των συνταξιούχων για την τριετία 2019 - 2021, προστίθενται άλλα 250 εκατ. ευρώ με την επέκταση του παγώματος. Αλλο ένα μέτρο που ξεσκεπάζει την απάτη της «μεταμνημονιακής εποχής» που δήθεν ξεκινάει μετά το καλοκαίρι του 2018...

-- Διαιώνιση του σημερινού άθλιου καθεστώτος διάλυσης των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Με την τροπολογία, όχι μόνο παγιώνεται μέχρι την «επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος οικονομικής προσαρμογής» το σημερινό αντεργατικό πλαίσιο για τις Συλλογικές Συμβάσεις, αλλά στρώνεται διάπλατα ο δρόμος για την παραπέρα μονιμοποίησή του, αφού απαλείφεται και η παραμικρή αναφορά, τόσο από τη διάταξη του νόμου όσο και από την αιτιολογική έκθεση, σε ημερομηνία επαναφοράς της επεκτασιμότητας και της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης για τις ΣΣΕ.

Ψηφίστηκε το αντιδραστικό νομοσχέδιο με το οποίο εισάγονται «κόφτες» ακόμα και στις ήδη υποβαθμισμένες Πρωτοβάθμιες Υπηρεσίες Υγείας. Πυλώνας του νομοσχεδίου είναι οι Τοπικές Μονάδες Υγείας (ΤΟΜΥ), υποστελεχωμένες μονάδες, χωρίς το απαραίτητο προσωπικό και εξοπλισμό, με συμβάσεις εργασίας με ημερομηνία λήξης και άνοιγμα του δρόμου για μεταφορά της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στην Τοπική Διοίκηση μετά την ολοκλήρωση των προγραμμάτων ΕΣΠΑ. Με βάση το νομοσχέδιο, ο θεσμός του οικογενειακού γιατρού θα λειτουργεί κυρίως ως «κόφτης» (για την πρόσβαση στις διάφορες εργαστηριακές εξετάσεις, στα νοσοκομεία, στους γιατρούς ειδικοτήτων κ.ο.κ.), προκειμένου να διασφαλίζει, και μάλιστα με απειλή ποινής, ότι αυτά που θα στοιχίζει ο ασφαλισμένος δεν θα υπερβαίνουν το όριο των πετσοκομμένων προϋπολογισμών του ασφαλιστικού φορέα.

Ψηφίστηκε από ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και ΝΔ η «τροπολογία Γεροβασίλη» για το «ξεμπλοκάρισμα» της αντιδραστικής κρατικής «αξιολόγησης» των δημοσίων υπαλλήλων, με βάση το νόμο Βερναρδάκη (ν.4369/2016), στόχος της οποίας είναι η απόλυτη υποταγή των υπαλλήλων στους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς και στόχους του αστικού κράτους προς όφελος του κεφαλαίου (ιδιωτικοποιήσεις, επιχειρηματική λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών, πίστη στους αντιλαϊκούς νόμους του κράτους). Απέναντι στη συμμετοχή της συντριπτικής πλειοψηφίας των δημοσίων υπαλλήλων στην απεργία - αποχή ενάντια στην «αξιολόγηση», η κυβέρνηση με την εν λόγω τροπολογία προχώρησε σε ανοιχτό εκβιασμό των στελεχών της δημόσιας διοίκησης, στερώντας τους τη δυνατότητα υποβολής αίτησης για την υπηρεσιακή τους εξέλιξη αν δεν «αξιολογήσουν» πρώτα τους υφισταμένους τους δημόσιους υπαλλήλους, με βάση τα αντιδραστικά κριτήρια της «αξιολόγησης».

Ψηφίστηκε ο νόμος για τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας των νοσοκομειακών γιατρών, με τον οποίο σμπαραλιάζεται κάθε κανονικότητα στο ωράριό τους, καταργείται και τυπικά ο σταθερός ημερήσιος και εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας των γιατρών. Το νομοσχέδιο αποτελεί εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με την αντεργατική Οδηγία της ΕΕ (2003/88/ΕΚ) για τη «διευθέτηση» του εργάσιμου χρόνου με βάση τις εκάστοτε ανάγκες των καπιταλιστών και του κράτους τους. Ορίζει τις 48 ώρες όχι ως μέγιστο επιτρεπτό εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας, αλλά ως μέσο όρο εβδομαδιαίας εργασίας με περίοδο αναφοράς το 4μηνο. Καθιερώνει τη «ρήτρα εξαίρεσης» (opt out), τη δυνατότητα δηλαδή να ανεβαίνει ο εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας στις 60 ώρες! Προβλέπει ότι «σε περίπτωση μείωσης ή απώλειας» της προβλεπόμενης εβδομαδιαίας ανάπαυσης λόγω υπερωρίας, χορηγείται ισοδύναμος αντισταθμιστικός χρόνος μέσα στις επόμενες... 14 μέρες! Επιπλέον, με την αντιμετώπιση της εφημερίας ετοιμότητας ως μη εργάσιμου χρόνου, βάζει από το παράθυρο την εφαρμογή του αντεργατικού σχεδίου περί «ενεργού και ανενεργού χρόνου εργασίας».

Μπροστά στο μπαράζ πλειστηριασμών σε βάρος της λαϊκής στέγης που φέρνουν κυβέρνηση - κεφάλαιο - κουαρτέτο, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με την κλασική πλέον μέθοδο της κατάθεσης εκπρόθεσμης τροπολογίας σε άσχετο νομοσχέδιο και έχοντας «αβάντα» τα «παρών» από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - Ποτάμι, κατέστησε ιδιώνυμο αδίκημα τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς. Συγκεκριμένα, θεσμοθετήθηκε η αυτεπάγγελτη δίωξη «όσων διαταράσσουν την απρόσκοπτη και εύρυθμη διενέργεια των πλειστηριασμών». Βάζοντας άμεσα σε εφαρμογή τα παραπάνω, η κυβέρνηση έχει προχωρήσει ήδη σε βίαιη καταστολή των κινητοποιήσεων για την προστασία της λαϊκής στέγης, με αστυνομοκρατία, χτύπημα διαδηλωτών και δικαστικές διώξεις σε βάρος τους...

Στο ίδιο νομοσχέδιο η κυβέρνηση πέρασε κι ένα σωρό ακόμα αντιλαϊκές τροπολογίες, μεταξύ των οποίων και αυτή που αφορούσε την κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ σε 27 νησιά του Αιγαίου...

Με τις γνωστές «fast track» διαδικασίες του «επείγοντος» ψηφίστηκε από την κυβέρνηση ένα ακόμα αντιλαϊκό πολυνομοσχέδιο, με δεκάδες από τα προαπαιτούμενα για το κλείσιμο της τρίτης «αξιολόγησης», μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει η διάταξη για το χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος. Προχωρώντας, κατά παραγγελία του κεφαλαίου, σε μια ακόμα ωμή παρέμβαση του αστικού κράτους στο συνδικαλιστικό κίνημα, η απεργοκτόνα διάταξη της κυβέρνησης υπερδιπλασιάζει τον αριθμό των εργαζομένων που απαιτούνται από την αστική νομοθεσία για να μπορεί η Γενική Συνέλευση ενός πρωτοβάθμιου σωματείου να πάρει απόφαση για απεργία: Από το 1/3 έως το 1/5 των οικονομικά τακτοποιημένων μελών που ίσχυε μέχρι πρότινος, η απαρτία στη Γενική Συνέλευση για την κήρυξη απεργίας αυξήθηκε στο 1/2. Και όλα αυτά όταν ήδη με το προϋπάρχον αντεργατικό νομικό πλαίσιο, οι 9 στις 10 απεργίες έβγαιναν παράνομες, καταχρηστικές ή και τα δύο, με διαδικασίες «fast track»...

Στο ίδιο πολυνομοσχέδιο περιλαμβάνονταν η επέκταση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και για τα χρέη προς το Δημόσιο, η εισαγωγή μέτρων και κριτηρίων που οδηγούν σε νέο πετσόκομμα του επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας για εργαζόμενους στο Δημόσιο, όπως και των αναπηρικών επιδομάτων και παροχών, με όχημα την περιβόητη «λειτουργικότητα» των αναπήρων.

Ψηφίστηκε τροπολογία που ορθώνει σοβαρά εμπόδια στην εξασφάλιση ασφαλιστικής ικανότητας για δεκάδες χιλιάδες ασφαλισμένους, άρα και στην πρόσβασή τους σε δομές και υπηρεσίες Υγείας. Συγκεκριμένα, αυξάνει από την 1η Μάρτη του 2019 και μετά τις απαιτούμενες μέρες ασφάλισης για τη χορήγηση ασφαλιστικής ικανότητας, από 50 που είναι σήμερα σε 75 στην περίπτωση των μισθωτών, και τους μήνες ασφάλισης από 2 σε 3 για τους αυτοαπασχολούμενους, οι οποίοι επιπλέον θα πρέπει να μην έχουν οφειλές στο Ταμείο ή να τηρούν απαρέγκλιτα την όποια ρύθμιση. Με βάση τα στοιχεία του ΕΦΚΑ, με το μέτρο αυτό θα χάσουν την ασφαλιστική τους ικανότητα περίπου 150.000 μισθωτοί! Παράλληλα, η ίδια τροπολογία «απογειώνει» τις απαιτούμενες μέρες ασφάλισης για τους εργαζόμενους που ασφαλίζονται με εργόσημο, από τις 100 μέρες ασφάλισης στις 150!

Ψηφίστηκε ο νόμος που «απελευθερώνει» τις ομαδικές απολύσεις στα καράβια, με όλα τα αστικά κόμματα μάλιστα να υπερψηφίζουν το επίμαχο άρθρο, το οποίο ενσωματώνει στην ελληνική νομοθεσία τη σχετική αντεργατική Οδηγία της ΕΕ. Λίγες μέρες μετά την ψήφιση του νόμου, ήρθε να «κουμπώσει» το Σχέδιο Υπουργικής Απόφασης από το υπουργείο Ναυτιλίας, με το οποίο η κυβέρνηση προωθεί την πλήρη «απελευθέρωση» (άρση του καμποτάζ) των εσωτερικών θαλάσσιων συγκοινωνιών κατ' εφαρμογή του κανονισμού 3577/92 της ΕΕ, τινάζοντας στον αέρα τα ναυτεργατικά δικαιώματα που έχουν απομείνει. Προβλέπεται, συγκεκριμένα, η δρομολόγηση πλοίων μεταφοράς εμπορευμάτων ανάμεσα στα ελληνικά λιμάνια στις εσωτερικές θαλάσσιες μεταφορές, με λιγοστό πλήρωμα και ναυτεργάτες χωρίς ΣΣΕ, Κοινωνική Ασφάλιση, συνδικαλιστική εκπροσώπηση, αυξάνοντας τους κινδύνους σε βάρος της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα.