Στις 3 Ιούνη συμπληρώνονται 55 χρόνια από το θάνατο του Τούρκου κομμουνιστή ποιητή Ναζίμ Χικμέτ, που με την τέχνη του αλλά και με την ίδια του τη δράση συνειδητά και ανεπιφύλακτα τάχθηκε στο πλευρό των καταπιεσμένων.

Η ποίηση του Χικμέτ είναι κάλεσμα για μάχη. Εμπνευσή του πάντα ο νέος κόσμος, που θα πνίξει μια μέρα τον παλιό. Και αυτό το πίστευε με όλη του τη δύναμη. Εγραφε στους «Ρομαντικούς». «Πήρα την απόφασή μου: Καλύτερα να πεθάνω παρά ν' απαρνηθώ το δρόμο μου (...). Τι μπορείς και τι είσαι διατεθειμένος να προσφέρεις; Ολα, τα πάντα...». Αλλωστε, όπως έλεγε: «Είμαι ένας κομμουνιστής ποιητής και κάθε μέρα προσπαθώ να γίνω καλύτερος κομουνιστής και καλύτερος ποιητής». Γνώριζε καλά ότι η τέχνη δεν έχει δικό της κόσμο ξέχωρο από τη ζωή, κι όπως άλλωστε έλεγε: «Το Κόμμα μου καταπιάνεται με τα μεγάλα προβλήματα της ζωής και κανείς δεν είναι μεγάλος ποιητής ή συγγραφέας όταν μένει αδιάφορος ή ουδέτερος μπροστά στα μεγάλα προβλήματα».

O Χικμέτ, όπως και χιλιάδες κομμουνιστές, διώχθηκε πολλές φορές εξαιτίας της δράσης του και της στράτευσής του στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Πρώτη φορά καταδικάστηκε το 1925, μετά το 1933. Η τρίτη φυλάκιση το 1938, με την κατηγορία ότι υποκινούσε ανταρσία στο στρατό και στο ναυτικό με τα κείμενά του, ήταν η μεγαλύτερη σε διάρκεια, καθώς κράτησε δώδεκα χρόνια, μέχρι το 1950. Συνολικά ο Χικμέτ πέρασε σχεδόν 15 χρόνια από τη ζωή του στη φυλακή. «Κι εμείς θα περάσουμε ακόμη ένα χειμώνα/ Ζεσταίνοντας τα χέρια μας στη φωτιά/ Της μεγάλης οργής μας και της άγιας ελπίδας μας». Στη φυλακή επίσης, πράττοντας στο ακέραιο το διεθνιστικό του καθήκον, γράφει το ποίημα «Στηθάγχη», με το γνωστό στίχο «Πάντα η καρδιά μου στην Ελλάδα τουφεκίζεται».

Σημαντικό σταθμό στη μελέτη του έργου του Χικμέτ στη χώρα μας αποτέλεσε το Επιστημονικό Συνέδριο που διοργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ το 2015 «Ναζίμ Χικμέτ: Για να γενούνε τα σκοτάδια λάμψη». Τόσο το Επιστημονικό Συνέδριο όσο και η έκδοση των πρακτικών, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», προσφέρουν πολλά στη μέχρι σήμερα γνώση για τον Χικμέτ στην Ελλάδα, καθώς είχαν συμπληρωθεί σχεδόν 20 χρόνια απουσίας οποιασδήποτε μελέτης και μετάφρασης του έργου του. Η έκδοση περιλαμβάνει τις πάνω από 25 εισηγήσεις και παρεμβάσεις από εκπροσώπους των Γραμμάτων και των Τεχνών, ιστορικών, εκπαιδευτικών, αλλά και στελεχών του ΚΚΕ και του ΚΚ Τουρκίας για τη ζωή, το έργο, το κοινωνικό - ιστορικό πλαίσιο που έζησε και δημιούργησε ο ποιητής. Ακόμα, περιλαμβάνονται μεταφράσεις, αποσπάσματα από τα Τουρκικά και από άλλες γλώσσες, κομμάτια από το έργο του Ναζίμ Χικμέτ, που μέχρι σήμερα ήταν άγνωστα στην Ελλάδα, κυρίως από το σημαντικότερο ποίημά του «Ανθρώπινα Τοπία της Πατρίδας μου». Το συγκεκριμένο έργο ξεκίνησε να το γράφει το 1941, στις φυλακές της Προύσας. «Θέλω, η συγκεκριμένη έκφραση αυτού του πλήθους να αφηγηθεί στον αναγνώστη σε γενικές γραμμές την κοινωνική κατάσταση της Τουρκίας μέσω των ανθρώπων που ανήκουν σε διάφορες τάξεις. Οχι βέβαια στατικά αλλά σε διαλεκτική πορεία και ροή. Θέλω, σε δεύτερο πλάνο, να κατανοηθεί ο κόσμος που περιτριγυρίζει την τούρκικη κοινωνία. Θέλω, η απάντηση στο ερώτημα "από πού ήρθες, πού είσαι και πού πας" να απαντηθεί μέσα από τις δυνατότητες της ποίησης».