Η έννοια του αντίπαλου δέους ήρθε στην πολιτική διαπάλη μετά την αντεπανάσταση στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, που επέφερε την καπιταλιστική παλινόρθωση. Και ήρθε δικαίως. Γιατί όσο περνούσε ο καιρός και ο ιμπεριαλισμός δρούσε και δρα με καταφανώς υπέρ του και αρνητικό για τους λαούς το συσχετισμό δυνάμεων, στα χείλη και στο νου πολλών απλών ανθρώπων έρχεται η φράση: «Οταν υπήρχε η Σοβιετική Ενωση και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, δεν μπορούσαν να κάνουν όσα μπορούν σήμερα»! Τι εκφράζει αυτό, έστω κι αν δε λέγεται πάντα συνειδητά; Οτι τα σοσιαλιστικά κράτη, δηλαδή, η ανυψωμένη σε πολιτικά κυρίαρχη εργατική τάξη, ήταν αντίπαλο δέος στον ιμπεριαλισμό (καπιταλισμό), επειδή ήταν σοσιαλιστικά. Διαφορετικά, δε θα ήταν το αντίπαλο δέος... Αλλά αυτό με τη σειρά του μας παραπέμπει στην ιστορική προσφορά του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε και που κανένας δεν μπορεί να σβήσει, όση μελάνη, όσα σκουπίδια κι αν ρίξει πάνω στην πρωτόγνωρη πάλη της πρωτοπόρας τάξης να βάλει την ανθρωπότητα στο βασίλειο της ελευθερίας.
«Με την εμφάνιση και εδραίωση της Σοβιετικής Ενωσης και του παγκόσμιου σοσιαλιστικού συστήματος άλλαξε ριζικά η εικόνα του κόσμου. Σε κανένα από τα σοβαρά παγκόσμια προβλήματα δεν μπορούσε να δοθεί ουσιαστική λύση, δίχως τη συμμετοχή του παγκόσμιου σοσιαλιστικού κινήματος. Ο σοσιαλισμός συνέβαλε αποφασιστικά στην απόκρουση του φασισμού. Εδωσε ιστορικά παραδείγματα τεράστιας συμβολής στην εξάλειψη εστιών έντασης και πολέμων, υπέρ των λαών. Η ιστορική βοήθεια προς το λαό του Βιετνάμ. Η υπεράσπιση των αραβικών κρατών από τον ισραηλινό πόλεμο, η στήριξη του αγώνα του παλαιστινιακού και κυπριακού λαού. Η μεγάλη βοήθεια στους λαούς του Κονγκό, της Γουινέας Μπισάου, της Μοζαμβίκης, της Αγκόλα, της Χιλής, της Κούβας. Η βοήθεια προς τον Λίβανο και την Ιορδανία, η ολόπλευρη στήριξη της Αιγύπτου» («Εκτιμήσεις και προβληματισμοί για τους παράγοντες που καθόρισαν την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος», σελ. 18-19, έκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ). Αυτές, βεβαίως, αποτελούν ορισμένες μόνο πλευρές της προσφοράς...
Ομως η ζωή άλλα πράγματα αποδείχνει: Οτι το κεφάλαιο είναι ίδιο. Δεν υπάρχει καλό και κακό! Οτι η πολιτική της ΕΕ είναι εκμεταλλευτική, τόσο για τους λαούς της, όσο και για τους λαούς των άλλων χωρών. Το ίδιο και των ΗΠΑ! Οτι αυτή η πολιτική εκφράζεται και με πολέμους για το μοίρασμα των σφαιρών επιρροής, για παγκόσμια κυριαρχία. Τόσο της ΕΕ, όσο και των ΗΠΑ!
Η ΕΕ δεν μπορεί να γίνει αντίπαλο δέος στις ΗΠΑ, γιατί είναι υπέρ των εξοπλισμών! Η ΕΣΣΔ ήταν εναντίον! Για τον καπιταλισμό οι εξοπλισμοί είναι κέρδος, για το σοσιαλισμό είναι μεγάλη ζημιά! Η ΕΕ αναπτύσσει με άλλες χώρες σχέσεις ανισοτιμίας και λειτουργεί ως βδέλλα στις πλουτοπαραγωγικές πηγές τους, ενώ είναι ανισότιμες και οι σχέσεις μεταξύ των κρατών - μελών της. Η ΕΣΣΔ και οι άλλες χώρες του σοσιαλισμού ανέπτυσσαν με φτωχές χώρες σχέσεις αλληλοβοήθειας ή και μονομερούς βοήθειας. Για το σοσιαλισμό η διεθνής αλληλεγγύη σήμαινε τεράστια κονδύλια που προσφέρονταν και δωρεάν, έστω και αν αυτό κόστιζε πολύ στο βιοτικό επίπεδο των λαών του σοσιαλισμού! Τα σοσιαλιστικά κράτη φρόντιζαν, όσο μπορούσαν, για την ικανοποίηση των πραγματικών αναγκών του ανθρώπου (εργασία, υγεία, παιδεία, ασφάλεια, πρόνοια κ.ά.). Η ΕΕ, όπως και οι ΗΠΑ, λειτουργεί με βάση τα κέρδη. Γι' αυτό και εντείνει την επίθεση κατά και στοιχειωδών δικαιωμάτων που οι εργαζόμενοι κατέκτησαν χάρη και στην ύπαρξη των σοσιαλιστικών χωρών.
Ομως, οι εξελίξεις που ζούμε επιβεβαιώνουν και την πολιτική του ΚΚΕ, που και στο 16ο Συνέδριό του έθεσε το ζήτημα του ιμπεριαλισμού, της επιθετικότητάς του, των αντιθέσεων του σύγχρονου κόσμου. Και περιέγραψε, πιο αναλυτικά από το 15ο, αφού είχαν μεσολαβήσει νέες εξελίξεις, το δρόμο που πρέπει να τραβήξει η εργατική τάξη και τα μεσαία στρώματα. Η πολιτική του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού μετώπου, που συγκρούεται με τις επιλογές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με την πολιτική των κομμάτων της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς και που στοχεύει να συσπειρώσει τις πλατιές λαϊκές δυνάμεις σ' ένα μεγάλο κοινωνικοπολιτικό μέτωπο, που στοχεύει στη λαϊκή εξουσία, είναι η μόνη γραμμή που δικαιώνεται από τις εξελίξεις. Και υπάρχουν πολλές δυνατότητες να δημιουργεί καθημερινά ακόμη περισσότερες συσπειρώσεις στα διάφορα κινήματα, συγκεντρώνοντας στη δράση κινήσεις, πρόσωπα, φορείς.