Φαίνεται ότι ακόμα δεν τα έχουμε δει όλα, γύρω από το τεράστιο σκάνδαλο της ιδιωτικοποίησης - ξεπούλημα των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Μπορεί, πριν περίπου 10 μέρες να υπογραφεί προσύμφωνο μεταξύ της ΕΤΒΑ και του γερμανικού γκρουπ HDW/FS πώλησης, και μάλιστα έναντι του εξευτελιστικού τιμήματος των 2 δισεκατομμυρίων δραχμών, ωστόσο, οι πτυχές του σκανδάλου -και αυτές που καταγράφονται και άλλες που αναμένεται να αναδειχτούν-, είναι τέτοιες, που ο αρμόδιος υπουργός Ανάπτυξης θέλησε από τώρα να εξασφαλίσει τα νώτα του. Ζήτησε και εξασφάλισε την έγκριση της Κυβερνητικής Επιτροπής, για να προχωρήσουν πιο πέρα οι διαδικασίες ιδιωτικοποίησης. Αλλωστε, ο άλλοτε εκλεκτός και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ο εφοπλιστής Ταβουλάρης, απειλεί εμμέσως ότι θα προσφύγει στη Δικαιοσύνη, διότι θεωρεί ότι αδικήθηκε. Την ίδια στιγμή είναι πρόθυμος να μην κάνει τίποτα απολύτως, αρκεί, να πάρει κάτι και αυτός από την πίτα. Και τέτοιες υπόγειες διεργασίες και συνδιαλλαγές γίνονται πολλές αυτήν την περίοδο γύρω από το ναυπηγείο. Και μάλιστα με τη συμμετοχή πρωτοκλασάτων στελεχών του κυβερνώντος κόμματος. Κι όλα αυτά για να παραδοθεί στο ιδιωτικό κεφάλαιο το μεγαλύτερο ναυπηγείο της χώρας και της Ανατολικής Μεσογείου, στο οποίο έχουν ανατεθεί παραγγελίες σχεδόν 1 τρισεκατομμυρίου δραχμών.

Σκάνδαλο, βέβαια, σε κάθε περίπτωση είναι η ίδια η ιδιωτικοποίηση, το ξεπούλημα, κάθε τμήματος της δημόσιας περιουσίας. Στην περίπτωση όμως των ναυπηγείων Σκαραμαγκά, οι διαστάσεις αυτού του ίδιου του σκανδάλου προσλαμβάνουν ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις. Είναι οι παραγγελίες του 1 τρισεκατομμυρίου δραχμών που ήδη έχουν ανατεθεί και θα πάνε κατ' ευθείαν στα ταμεία των Γερμανών. Είναι η τεράστια ακίνητη περιουσία του ναυπηγείου. Είναι οι εγκαταστάσεις. Είναι η τεχνογνωσία. Είναι τα 30 δισεκατομμύρια που θα πληρώσει ο ελληνικός λαός, για να απολυθούν 600 εργαζόμενοι. Είναι τα πρόστιμα από πιθανές ρήτρες της ΕΕ που θα κληθούμε να πληρώσουμε όλοι μας. Είναι το εξευτελιστικό τίμημα, τα 2 δισεκατομμύρια δραχμές, έναντι των οποίων προσφέρονται τα ναυπηγεία. Είναι η εν γένει τεράστια «προίκα» του ναυπηγείου.

Μαζί με όλα τα παραπάνω, όμως, είναι και η εδώ και χρόνια συστηματική προσπάθεια της κυβέρνησης να απαξιώσει το ναυπηγείο, ώστε να το οδηγήσει στα χέρια των ιδιωτών σχεδόν χρεοκοπημένο. Είναι η αγαστή συνεργασία της κυβέρνησης, απατεώνων επιχειρηματιών και κάποιων συνδικαλιστών να αμαυρώσουν το ναυπηγείο. Οι ίδιοι συνδικαλιστές, που αυτοαναγορεύτηκαν σε αφεντικά του ναυπηγείου. Είναι ο ρόλος, που έπαιξαν οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, που λειτούργησαν αποφασιστικά - παίζοντας το ρόλο του μεσίτη - για να ξεπουληθεί το Ναυπηγείο. Οι ίδιες αυτές παρατάξεις, που αποκρύβουν από τους εργαζόμενους, ότι επίκειται η κατάτμηση του ναυπηγείου, αφού οι Γερμανοί ενδιαφέρονται μόνο για τις κατασκευές. Είναι, επίσης, η δέσμευση του Δημοσίου για τη συντήρηση του Πολεμικού Ναυτικού από τους Γερμανούς, αφού κατέχουν πλέον το Σκαραμαγκά.

Είναι, επίσης, και τα καίρια ερωτήματα που απευθύνει η Εργοστασιακή Επιτροπή, η μοναδική συνεπής δύναμη κατά της ιδιωτικοποίησης προς την κυβέρνηση «και τους υποτακτικούς της στη διοίκηση της ΤΡΙΑΙΝΑΣ και του Συνεταιρισμού», να δώσουν σαφείς απαντήσεις στα εξής: Αν θα παραμείνει η επιχείρηση ως έχει ή θα κομματιαστεί, πώς θα λειτουργήσει το ναυπηγείο, αφού λέγεται ότι οι Γερμανοί ενδιαφέρονται μόνο για τις κατασκευές, αν οι 1.400 θέσεις εργασίας αφορούν τους σημερινούς εργαζόμενους ή άλλους, αν θα σταματήσει αυτό το αίσχος του δουλεμπορίου και των «κεφαλιάτικων» που επικρατεί στο Ναυπηγείο, αν θα γίνουν σεβαστά οι κατακτήσεις και τα δικαιώματα και άλλα, ενώ απαιτεί να δημοσιευτούν τόσο το προσύμφωνο όσο και η οριστική συμφωνία.