Αρκετοί επιβάτες που ήταν να ταξιδέψουν πίσω στη χώρα τους κατήγγειλαν πως δεν είχαν καμία ενημέρωση για τον λόγο που υπήρχε τέτοια καθυστέρηση. Μάλιστα, αρκετοί έλεγαν ότι αν και το αεροπλάνο με το οποίο ήταν να ταξιδέψουν είχε προσγειωθεί, τελικά έφυγε χωρίς να τους πάρει, ενώ υπήρχαν και περιπτώσεις σε πτήσεις να επιβιβάζονται και να φεύγουν μέρος των επιβατών και όχι το σύνολό τους. Φαίνεται πως οι αεροπορικές εταιρείες ενημερώθηκαν αργά το βράδυ για την αδυναμία να επανέλθει το σύστημα και έτσι κάποιες πτήσεις ακυρώθηκαν, ενώ αρκετές ήταν εκείνες που επέλεξαν εναλλακτικό αεροδρόμιο προσγείωσης.

Μέχρι και χτες, επίσημη ενημέρωση για το τι ακριβώς έχει γίνει δεν υπάρχει. Απ' ό,τι φαίνεται, η βλάβη στο σύστημα επηρέασε το check-in επιβατών και αποσκευών, με αποτέλεσμα οι υπάλληλοι των εταιρειών επίγειας εξυπηρέτησης να αναγκαστούν να κάνουν τις απαραίτητες διαδικασίες με το χέρι. Με τις ελλείψεις σε προσωπικό που υπάρχουν στις εταιρείες αυτές, αλλά και στις εταιρείες security και την εντατικοποίηση της εργασίας προκειμένου να αυξηθεί η κερδοφορία τους, μόνο ως άθλος μπορεί να χαρακτηριστεί το γεγονός ότι κάποιες πτήσεις μπόρεσαν να πραγματοποιηθούν. Το περιστατικό αυτό έρχεται να συμπληρώσει μια σειρά από άλλα που έχουν συμβεί και συμβαίνουν.

Μόλις την περασμένη βδομάδα, υπήρξε περιστατικό με πτήση της «Thomson», η οποία είχε διανυκτερεύσει στο αεροδρόμιο της Ρόδου με τεχνικό πρόβλημα. Οταν την επόμενη μέρα ήρθε η ώρα να επιβιβαστεί ο κόσμος, το αεροσκάφος λόγω της πολύωρης έκθεσης στον ήλιο, είχε μετατραπεί κυριολεκτικά σε κλίβανο, με αποτέλεσμα να παρουσιαστούν αδιαθεσία μέχρι και λιποθυμίες στους επιβάτες (ανάμεσα στους οποίους βρίσκονταν και μικρά παιδιά).

Και βέβαια, το πρόβλημα δεν λύθηκε με την άμεση αποβίβαση των επιβατών, αφού εν έτει 2018 στο αεροδρόμιο των 2 και πλέον εκατομμυρίων αφίξεων δεν υπάρχει γιατρός ώστε να εξετάσει όσους εμφάνισαν προβλήματα υγείας.

Οσο για τα έργα «ανάπτυξης», για τα οποία κάθε τόσο επαινούν τη «Fraport» διάφοροι ντόπιοι και μη πολιτικοί παράγοντες, αν εξαιρέσουμε κάτι μπαλώματα σε τρύπες στην πίστα του αεροδρομίου και τις τουαλέτες του ισογείου, η κύρια προσφορά τους είναι στην αναδιαμόρφωση του χώρου αναμονής των επιβατών. Προφανώς όχι για την καλύτερη και πιο άνετη διαμονή τους στο χώρο των αναχωρήσεων, αλλά προκειμένου να ανοίξουν όσο το δυνατόν περισσότερα καταστήματα, για να αυξηθούν στο μέγιστο τα κέρδη από την ενοικίαση των χώρων. Για τα κέρδη λοιπόν αυτά κατάργησαν ακόμα και τουαλέτα, δεν δίστασαν να κλείσουν ακόμη και το φαρμακείο του αεροδρομίου.

Από αυτό το ανελέητο κυνήγι του κέρδους δεν θα μπορούσαν να ξεφύγουν οι εργαζόμενοι και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες καλούνται να εργαστούν. Οι κουβέντες που καταφέραμε να ξεκλέψουμε στο χαμό της Κυριακής ήταν ότι σχεδόν σε όλες τις εταιρείες και τα πόστα υποχρεώθηκαν να δουλέψουν 2, 3 ακόμη και 4 ώρες παραπάνω από το 8ωρό τους, σε κάποιους να κοπούν τα ρεπό. Οπως όμως έλεγαν, είναι «συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια», αφού συχνά καλούνται να δουλέψουν παραπάνω ώρες ή να κοπούν ρεπό, λόγω του όγκου δουλειάς και των τεράστιων ελλείψεων σε προσωπικό σχεδόν σε κάθε εταιρεία που δραστηριοποιείται στο χώρο του αεροδρομίου. Ούτε συζήτηση βέβαια για το αν πληρώνονται αυτές οι ώρες υπερωρίας ή τα χαμένα ρεπό!

Τα όσα συμβαίνουν είναι ορισμένες από τις επιπτώσεις των ιδιωτικοποιήσεων των αεροδρομίων, ευθύνη την οποία έχουν τόσο η σημερινή συγκυβέρνηση όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις που σχεδίασαν και αποφάσισαν την παραχώρησή τους για να εξυπηρετήσουν την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων που δραστηριοποιούνται στις αερομεταφορές. Κάπως έτσι εννοούν την «ανάπτυξη», την «έξοδο από την κρίση και τα μνημόνια», που προϋποθέτει οι μονοπωλιακοί όμιλοι να θησαυρίζουν ενώ οι εργαζόμενοι να είναι με μισθούς πείνας των 500 ευρώ και συμβάσεις - λάστιχο.