Η πρόταση του ΚΚΕ στο Ευρωκοινοβούλιο ξεκινάει με την καταγραφή του υπάρχοντος κοινοτικού καθεστώτος για το βαμβάκι και στη συνέχεια περιγράφει τις νέες καταστροφικές προτάσεις της Κομισιόν.

Το πρώτο απόσπασμα έχει ως εξής: «Η πρόταση της Επιτροπής αφορά την τροποποίηση του καθεστώτος του βαμβακιού, όπως αυτό διαμορφώθηκε με το υπ' αριθμ. 4 πρωτόκολλο περί βάμβακος και τους σχετικούς κανονισμούς που ψηφίστηκαν μέχρι σήμερα.

Σύμφωνα με τα ισχύοντα μέχρι σήμερα για το βαμβάκι, υπάρχει ένα καθεστώς ενισχύσεων, που υπολογίζονται με βάση τη διεθνή τιμή του βαμβακιού και τις θεσμικές τιμές της Κοινότητας (τιμή στόχου και ελάχιστη τιμή). Οι ενισχύσεις αυτές ισχύουν για ορισμένες ποσότητες (ποσοστώσεις), που έχουν κατανεμηθεί ανάμεσα στις δύο βαμβακοπαραγωγικές χώρες, 782.000 τόνοι για την Ελλάδα και 249.000 τόνοι για την Ισπανία, ήτοι συνολικά 1.031.000 τόνοι, με δυνατότητα μεταφοράς της ποσόστωσης από μια χώρα στην άλλη, όταν η παραγωγή μιας χώρας μια χρονιά δεν καλύπτει την ποσόστωση, και με δυνατότητα αύξησης της συνολικής ποσόστωσης στο 1.120.000 τόνους (850.000 τόνοι για την Ελλάδα και 270.000 τόνοι για την Ισπανία), αν η διεθνής τιμή του βαμβακιού είναι υψηλή (ανώτερη από 30.2 ΕΥΡΩ /100 χγρ.) και οι συνολικές δαπάνες του κοινοτικού προϋπολογισμού δεν ξεπερνούν τα 770 εκατ. ΕΥΡΩ.

Σε περίπτωση υπέρβασης της ποσόστωσης το πρόστιμο συνυπευθυνότητας, που μειώνει την επιδότηση, είναι ίσο με το 50% της υπέρβασης. Ενώ οι ενισχύσεις στους παραγωγούς δίνονται διά μέσου των μεταποιητικών εκκοκκιστών. Οι ενισχύσεις δίνονται σε τρεις δόσεις. Στην πρώτη δόση καταβάλλεται το 85%, με βάση τις εκτιμήσεις της χώρας-μέλους πριν την έναρξη της συγκομιδής για το ύψος της αναμενόμενης παραγωγής. Στη δεύτερη δόση το 7,5%, με βάση τις εκτιμήσεις της χώρας-μέλους, μεσούσης της συγκομιδής για την αναμενόμενη παραγωγή, και στην τρίτη δόση, στο τέλος της εκκοκκιστικής περιόδου γίνεται η εκκαθάριση. Η τμηματική καταβολή της ενίσχυσης γίνεται επειδή υπάρχει υπέρβαση της ποσόστωσης και δεν είναι γνωστό, στην έναρξη της συγκομιδής, σε ποια επίπεδα θα διαμορφωθεί η τελική ενίσχυση, που εξαρτάται από την υπέρβαση και το πρόστιμο συνυπευθυνότητας, και επειδή η μέση σταθμική διεθνής τιμή υπολογίζεται στο τέλος της εκκοκκιστικής περιόδου».

Το δεύτερο απόσπασμα για τις νέες προτάσεις της Κομισιόν αναφέρει τα παρακάτω: «Η Επιτροπή προτείνει: Τη διατήρηση του σημερινού καθεστώτος των ενισχύσεων, αλλά αυξάνει το πρόστιμο συνυπευθυνότητας κατά 20% (από 50% σε 60% της υπέρβασης), με συνέπεια να μειώνεται αντίστοιχα η ελάχιστη τιμή του παραγωγού.

Τη διατήρηση των ποσοστώσεων στα ίδια ύψη και με τις ίδιες προϋποθέσεις. Τη διατήρηση στα ίδια επίπεδα των θεσμικών τιμών (ελάχιστης και στόχου). Τη διατήρηση των ίδιων προδιαγραφών για τον αντιπροσωπευτικό τύπο του βαμβακιού και των ίδιων διαδικασιών για τις διάφορες αναπροσαρμογές βάρους. Τη δυνατότητα επεξεργασίας, από τα κράτη-μέλη, αντικειμενικών περιβαλλοντικών κριτηρίων και περιορισμού ανάλογα με την περίπτωση της επιλεξιμότητας της ενίσχυσης σε ορισμένες περιοχές. Δηλαδή περιορισμός της βαμβακοκαλλιέργειας σε ορισμένες περιοχές, όπου η περιβαλλοντική επιβάρυνση από τη βαμβακοκαλλιέργεια κρίνεται σημαντική.

Τη διαμόρφωση του πίνακα των προσαυξήσεων και μειώσεων της ελάχιστης τιμής συναρτήσει της ποιότητας, με τη διμερή συμφωνία ανάμεσα στα ενδιαφερόμενα μέρη και όχι με το ειδικό παράρτημα Β του κανονισμού 1201/89, το οποίο καταργήθηκε το 1995 με το νέο τότε κανονισμό για το βαμβάκι, στα πλαίσια της λογικής της επικουρικότητας.

Η διατήρηση των ποσοστώσεων σε πολύ χαμηλά επίπεδα και η αύξηση του προστίμου συνυπευθυνότητας κατά 20% (από 50% σε 60% της υπέρβασης) δικαιολογούνται από την Επιτροπή με το επιχείρημα ότι οι δαπάνες του κοινοτικού προϋπολογισμού για το βαμβάκι τα τελευταία χρόνια ξεπέρασαν τα 900 εκατ. ΕΥΡΩ και στα πλαίσια μιας πολιτικής δημοσιονομικής λιτότητας θα πρέπει να περιοριστούν στο ύψος των 770 εκατ. ΕΥΡΩ, όσες, δηλαδή, ήταν και το 1992».