Πρόσθεσε ότι υπάρχουν διαχρονικές ευθύνες, και στη σημερινή κυβέρνηση όσο και στις προηγούμενες, γιατί άφησαν αθωράκιστο το δημόσιο σύστημα Υγείας, ενώ ειδικά στη σημερινή κυβέρνηση υπάρχει η επιπλέον ευθύνη ότι εφόσον ξεκίνησε η πανδημία της Covid δεν στήριξε ουσιαστικά, δεν θωράκισε το δημόσιο σύστημα Υγείας.

«Και εδώ, αντί να ενισχύεται το δημόσιο σύστημα, βλέπουμε συνεχώς να συρρικνώνεται και να απαξιώνεται. Να ενισχύεται ουσιαστικά ο ιδιωτικός τομέας της Υγείας, να επιχορηγείται από την κυβέρνηση, τα υπουργεία, τράπεζες, ο ιδιωτικός τομέας της Υγείας», τόνισε, προσθέτοντας πως αυτό αποτελεί κρίσιμο ζήτημα στο οποίο όλοι πρέπει να τοποθετηθούν και τονίζοντας πως «εμείς, ως Κόμμα, έχουμε τοποθετηθεί γι' αυτό. Για παράδειγμα, η επίταξη των ΜΕΘ, στα μεγάλα αστικά κέντρα, του ιδιωτικού τομέα της Υγείας έπρεπε να γίνει από την πρώτη στιγμή. Οι προσλήψεις μαζικά γιατρών, νοσηλευτών, άλλου διοικητικού, βοηθητικού προσωπικού στα νοσοκομεία και στο Νοσοκομείο της Λιβαδειάς έπρεπε να γίνουν από την πρώτη στιγμή».

Υπογράμμισε πως ο αγώνας είναι ο μόνος δρόμος: «Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος. Θα αγωνιστούμε ή θα παραδοθούμε. Και στο θεριό που λέγεται Covid αλλά και στους εκάστοτε που έχουν εξουσία ή σε άλλους που θέλουν να κερδοφορήσουν με την Υγεία».

Σχολιάζοντας πως «είναι σταγόνα στον ωκεανό το να κάνεις μια πρόσληψη, ενώ χρειάζονται 20 ή το να παίρνεις έναν συμβασιούχο, βοηθητικό προσωπικό, για έναν χρόνο, όταν χρειάζονται 50», την έλλειψη κρίσιμων ειδικοτήτων, όπως οι αναισθησιολόγοι, το κρίσιμο ζήτημα της δημιουργίας υποδομών, ο Δ. Κουτσούμπας σημείωσε πως «είναι φαύλος κύκλος όλη αυτή η κατάσταση. Γιατί όταν ο γιατρός για να χειρουργήσει, να κάνει τον έλεγχο, για να βοηθήσει, να δώσει τη θεραπεία δεν έχει τον νοσηλευτή την κατάλληλη στιγμή δίπλα του, δεν μπορεί να λειτουργήσει ως γιατρός. Οταν το διοικητικό προσωπικό έχει ελλείψεις και δεν μπορεί να φτιάξει ούτε το οργανόγραμμα ή να "τρέξει" δουλειές, τις υπηρεσίες, την καθαριότητα, τη σίτιση των ασθενών, άλλα ζητήματα, εξοπλισμούς, προμήθειες κ.λπ. αναπαράγεται ο φαύλος κύκλος. Δεν μπορεί να λειτουργήσει όλο αυτό. Οταν ζητάς αναισθησιολόγο και σου λέει η αγορά ότι "δεν έχουμε γιατί δεν βγάζουν τα πανεπιστήμια", ή δεν επιλέγουν το επάγγελμα, πάλι πας σε αυτήν τη σκέψη», σημείωσε, επισημαίνοντας πως «το τι επιστήμη θα ακολουθήσει ένα νέο παιδί που έχει όρεξη για την Ιατρική και το πού θα ειδικευτεί δεν μπορεί να το κανονίσει ο μπαμπάς του, η μαμά του, ή ο ίδιος να έχει τις γνώσεις ή και να δει με προοπτική. Αυτό πρέπει να το κάνει κάποιος σε κεντρικό επίπεδο».

Τόνισε στη συνέχεια: «Μας έχετε ακούσει εμάς να μιλάμε - και να μας κατηγορούν για "ιδεοληψίες" και ότι "αυτά δεν γίνονται" - για κεντρικό σχεδιασμό, για ανάγκη επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού από το κράτος για την οικονομία, για την κοινωνία. Μόνο αυτός ο σχεδιασμός μπορεί να δει πώς θα στελεχώσεις τα νοσοκομεία, τι ανάγκες θα δημιουργηθούν την επόμενη 5ετία, την επόμενη 10ετία κ.ο.κ. Γι' αυτό σας λέω οτιδήποτε και αν λέμε και σκεφτόμαστε αυτά δεν είναι ιδεοληψίες, είναι προβληματισμοί, σκέψεις που πρέπει όλοι να βάλουμε κάτω. Και πρώτα από όλα και εσείς μαζί με εμάς και εμείς να ακούσουμε εσάς περισσότερο, να δούμε τι μπορούμε να προωθήσουμε και πώς να επιλύσουμε ζητήματα, αλλά πρέπει να φτάσουμε αυτόν τον αγώνα μέχρι τέλους. Να προχωρήσει. Δεν μπορούμε να τον αφήνουμε στη μέση».

Αναφερόμενος στην Επίκαιρη Επερώτηση που κατέθεσε σύσσωμη η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ την προηγούμενη βδομάδα και στο μεγάλο πολιτικό άνοιγμα που πραγματοποιούν τις μέρες αυτές σε χώρους Υγείας οι Οργανώσεις του Κόμματος, τόνισε μεταξύ άλλων: «Δεν θα πιέσουμε μόνο για το απώτερο μέλλον, εμείς πιέζουμε και για το "σήμερα". Δεν διστάζουμε - να το 'χετε καθαρό αυτό - και στη Βουλή να τα λέμε έξω από τα δόντια και καθαρά και στους διαδρόμους να πιέζουμε τους βουλευτές, τους υπουργούς και την κυβέρνηση και στα υπουργικά γραφεία να πηγαίνουμε και να διεκδικούμε, γιατί θεωρούμε ότι αυτός είναι ο ρόλος μας. Και την ίδια στιγμή είμαστε μπροστά και στους αγώνες των υγειονομικών, γιατί χωρίς αγώνα, χωρίς πάλη, μόνο με φιμωμένα στόματα, χωρίς να λες αυτό που διεκδικείς, δεν πάει μπροστά η κοινωνία. Αλλιώς θα ήμασταν στην εποχή των σπηλαίων ακόμα. Αρα χρειάζεται κι αγώνας και έξω απ' τη Βουλή και μέσα στη Βουλή, παντού όπου μπορούμε να πιέσουμε, να διεκδικήσουμε, να γίνει έστω κάτι καλύτερο για τον λαό μας, για τον τόπο μας».

Αμέσως μετά και τις παρεμβάσεις γιατρών και νοσηλευτών (βλέπε και δίπλα) για τις οποίες τους ευχαρίστησε, κλείνοντας τη συζήτηση ο Δ. Κουτσούμπας σημείωσε: «Συμφωνούμε απόλυτα με τις προτάσεις, τα αιτήματα του Σωματείου και για τις προσλήψεις και για τις διεκδικήσεις και με όλα όσα είπατε όσοι παρεμβήκατε και νομίζω ότι αυτά μπορούν να αποτελέσουν και στοιχείο των παρεμβάσεων που θα κάνουμε για να πιέσουμε την κυβέρνηση, το υπουργείο να επιλύσει ζητήματα και συνολικά φυσικά στο δημόσιο σύστημα Υγείας, σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας, και ειδικά εδώ στα νοσοκομεία της περιοχής και πιο ειδικά στο Νοσοκομείο της Λιβαδειάς».

Σημείωσε πως είναι απαράδεκτες οι τεράστιες ελλείψεις, ακόμα και το να μην υπάρχει τηλεφωνικό κέντρο, όπως επισημάνθηκε στη συζήτηση, «σε ένα νοσοκομείο που καλύπτει μια τεράστια περιοχή (...) Με μεγάλη βιομηχανική περιοχή, με αγροτική περιοχή, με εθνικούς δρόμους δίπλα κ.λπ. και με πολλές ανάγκες των κατοίκων», τονίζοντας πως «πρέπει να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά να τους πιέσουμε και να γίνουν αυτές οι προσλήψεις».

Ζήτησε ακόμη από γιατρούς και υγειονομικούς να αξιοποιήσουν τα υλικά της πρόσφατης παρουσίασης που πραγματοποίησε το Κόμμα, με την πρότασή του για το δημόσιο σύστημα Υγείας και για το λεγόμενο «νέο ΕΣΥ» της κυβέρνησης, σημειώνοντας: «Εμείς θα θέλαμε ειλικρινά να τη μελετήσετε και να μας πείτε και σκέψεις και γνώμες και αντιρρήσεις και προσθήκες ή τι ίσως δεν το αντιμετωπίζουμε σωστά ή δεν το βλέπουμε πιο ολοκληρωμένα. Γιατί εσείς έχετε και τη γνώση και την πείρα ζώντας μέσα σε αυτά τα προβλήματα, μέσα στο νοσοκομείο. Αυτό ζητάμε από όλους τους συναδέλφους σας, γιατρούς, νοσηλευτές σε όλη την Ελλάδα (...)

Γιατί μας ακούτε ότι εμείς στο όραμά μας, στη σκέψη μας έχουμε μια άλλη κοινωνία, η οποία θα υπηρετεί τον εργαζόμενο άνθρωπο. Εχουμε στο μυαλό μας ένα άλλο δημόσιο σύστημα Υγείας και όχι αυτό έτσι όπως έχει καταντήσει, όπως έχει φτάσει να γίνει και που συντηρείται - το ξαναλέω με το χέρι στην καρδιά - μόνο με τη δουλειά και την αυτοθυσία τη δική σας. Των γιατρών, των νοσηλευτών, όλων των εργαζομένων στο δημόσιο σύστημα Υγείας. Πρέπει αυτά τα πράγματα να αλλάξουν. Χρειάζεται επιστημονικό κεντρικό σχέδιο, χρειάζεται δημόσιος τομέας Υγείας και όχι και ιδιωτικός. Ο ιδιωτικός από μόνος του και που υπάρχει η "ελευθερία" η περίφημη της αγοράς, είναι για το κέρδος. Είναι για τον επενδυτή, γι' αυτόν που έχει τα λεφτά, για να απομυζά και από τους φόρους που πληρώνει ο εργαζόμενος λαός αλλά και από τις τράπεζες, από τον κρατικό κορβανά και να ενισχύεται και να τον πληρώνεις».

«Αρα λοιπόν αυτά τα ζητήματα πρέπει να τα βάλουμε επί τάπητος στη συζήτηση, φυσικά μην ξεχνώντας ότι προτεραιότητα έχουν τα άμεσα ζητήματα που απασχολούν και εσάς και που τα παλεύετε, να τα παλέψουμε και εμείς. Εμείς δεν λέμε ότι οτιδήποτε μέτρο ανακουφιστικό ή ενισχυτικό και το παραμικρό που θα γίνει δεν χρειάζεται. Παλεύουμε κι αυτό να γίνει».