Με δεδομένη την «ανθυγιεινή» πολιτική λιτότητας, που εφαρμόζει η κυβέρνηση στο χώρο της δημόσιας Υγείας και γνωστού όντος ότι τα νοσοκομεία της περιοχής αντιμετωπίζουν πλείστα όσα προβλήματα λειτουργίας, το να ξεσπάσει «έκρηξη» στο δημόσιο σύστημα Υγείας της Θεσσαλίας, ήταν απλώς θέμα χρόνου.

Αφορμή για ν' ανοίξει «το καπάκι του καζανιού» αποτέλεσε η απόφαση του ΠΕΣΥ Θεσσαλίας ν' αυξήσει τον αριθμό των εφημεριών στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο, μειώνοντας, αντιστοίχως, τις εφημερίες του Νομαρχιακού Νοσοκομείου Λάρισας. Η γνωστοποίηση αυτής της απόφασης προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων από τους γιατρούς του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου, η προχτεσινή Γενική Συνέλευση των οποίων αποφάσισε:

1. Να ζητήσει την αναστολή της απόφασης, έως ότου ισχύσουν κάποιες βασικές προϋποθέσεις που θα επιτρέψουν την εφαρμογή της.

2. Να μην υπογράφουν οι διευθυντές των Κλινικών και των Εργαστηρίων τις εφημερίες με το νέο σύστημα.

3. Να εξουσιοδοτηθεί το ΔΣ του Συλλόγου των Γιατρών να εξαγγείλει απεργιακές κινητοποιήσεις, εφόσον δεν υπάρξει θετική εξέλιξη στο θέμα μέχρι τις 28/2/2003.

Μαζί με τους γιατρούς τάσσονται και άλλοι εργαζόμενοι του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου, όπως δηλώνεται και σε ανακοίνωση του Συλλόγου τους, στην οποία αναφέρονται τα πολλά και οξυμένα προβλήματα λειτουργίας του νοσοκομείου και τίθενται συγκεκριμένα αιτήματα για την επίλυσή τους.

Οι γιατροί και οι άλλοι εργαζόμενοι θεωρούν ότι, υπό τις σημερινές συνθήκες, είναι αδύνατον ν' ανταποκριθούν σε αυξημένο αριθμό εφημεριών και τονίζουν πως αν ισχύσει η νέα ρύθμιση, θα τεθεί σε κίνδυνο η ζωή των προσερχομένων και των νοσηλευομένων ασθενών.

Δεν αρνούνται, όμως, a priori, την αύξηση των εφημεριών και θέτουν κάποιες προϋποθέσεις για να ισχύσει η απόφαση του ΠΕΣΥ, οι οποίες είναι:

α) Να προσληφθούν, άμεσα, νοσηλευτές και νοσηλεύτριες, σε αριθμούς που θα καλύπτουν όλες τις ανάγκες του νοσοκομείου.

β) Ν' αυξηθεί, άμεσα, ο αριθμός των διαθεσίμων χειρουργικών αιθουσών, με πρόσληψη αναισθησιολόγων και του απαραίτητου νοσηλευτικού προσωπικού.

γ) Να ενισχυθούν με ιατρικό, τεχνικό προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή τα εργαστήρια, ώστε να επιταχυνθεί η διακίνηση των ασθενών.

δ) Να λειτουργήσουν πέντε ακόμα από τα κλειστά κρεβάτια της Μονάδας Εντατικής Νοσηλείας.

ε) Να προωθηθεί η εγκατάσταση αυτόνομης Υπηρεσίας Αιμοδοσίας.

στ) Να προσληφθεί ο απαραίτητος αριθμός διοικητικού προσωπικού.

Με δεδομένες αυτές τις ελλείψεις στο Πανεπιστημιακό κι ενώ εξίσου μεγάλες ελλείψεις, σε ανθρώπινο δυναμικό, αλλά και σε κτιριακή υποδομή και σε τεχνολογικό εξοπλισμό, υπάρχουν και στο Νομαρχιακό Νοσοκομείο Λάρισας, γίνεται φανερό πως το θέμα δεν είναι οι εφημερίες, αλλά οι ελλείψεις, οι οποίες καθιστούν και τα δυο νοσοκομεία ανήμπορα ν' ανταποκριθούν στις υγειονομικές ανάγκες των Θεσσαλών.

Επομένως, μια ανακατανομή των εφημεριών ανάμεσα στα δυο νοσοκομεία το μόνο που θα κάνει είναι να «μετακινεί» συνεχώς το πρόβλημα από το ένα στο άλλο, χωρίς να το λύνει ποτέ.

Κι ενώ όλοι αντιλαμβάνονται ότι η λύση του προβλήματος θα υπάρξει αν γίνουν όλες οι προσλήψεις ανθρώπινου δυναμικού που απαιτούνται, εξοπλιστούν τεχνολογικά όλα τα νοσοκομεία και, ταυτόχρονα, αν αναβαθμιστούν τα υπό διάλυση Κέντρα Υγείας και Περιφερειακά Ιατρεία - χωρίς πρωτοβάθμια φροντίδα κανένα δημόσιο σύστημα δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά - η κυβέρνηση «αγρόν ηγόραζε» και «περί άλλα τυρβάζει».

Ο αρμόδιος υφυπουργός Υγείας, Εκτ. Νασιώκας, ο οποίος τυγχάνει και Λαρισαίος, αντί να δώσει ουσιαστικές λύσεις, προσπαθεί να περισώσει την κατάσταση με «μερεμέτια» - το τελευταίο «μερεμέτι» είναι η ανακοίνωση ότι θα προσληφθούν, από σχετικό πρόγραμμα του ΟΑΕΔ κατά της ανεργίας, μερικοί νοσηλευτές που θα δουλέψουν μόνο για 18 μήνες! - και, ταυτόχρονα, επιχειρεί να μετακυλήσει τις ευθύνες, από την κυβέρνηση, στους εργαζόμενους. Προς τούτο, χρησιμοποιεί τη γνωστή τακτική του «διαίρει και βασίλευε», προκαλώντας και οξύνοντας διαμάχες και αντιπαραθέσεις για τις εφημερίες, ανάμεσα στους γιατρούς του Πανεπιστημιακού και του Νομαρχιακού Νοσοκομείου Λάρισας.

Οι κάτοικοι της Θεσσαλίας δεν ενδιαφέρονται για τις «διαφορές αντιλήψεων, θέσεων και συμφερόντων», που τυχόν να υπάρχουν ανάμεσα στους πανεπιστημιακούς γιατρούς, στους γιατρούς του ΕΣΥ και στην κυβέρνηση, αλλά μόνο για το πώς θ' αναβαθμιστεί η παροχή υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας Υγείας, δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας περίθαλψης στην περιοχή τους.

Οσον αφορά στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο - το οποίο ξεκίνησε με πολλά προβλήματα και συνεχίζει με περισσότερα - θέλουν, μεν, να λειτουργεί ώστε να καλύπτει τις ανάγκες τριτοβάθμιας περίθαλψης και ν' αντιμετωπίζει τα δύσκολα περιστατικά ασθενείας, αλλά δε θα επιτρέψουν να μετατραπεί σ' ένα είδος «πολυτελούς ιδιωτικής κλινικής» μόνο για όσους διαθέτουν χρήμα, ή «μέσον».

Για δε τα Νομαρχιακά Νοσοκομεία, αρνούνται τη συνεχή υποβάθμισή τους - μια ματιά στο πώς λειτουργεί το Νοσοκομείο των Τρικάλων προκαλεί απογοήτευση και θυμό - κι απαιτούν την αναβάθμισή τους.

Και να 'ναι βέβαιη η κυβέρνηση ότι οι Θεσσαλοί δεν πρόκειται ν' αποδεχτούν την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας Υγείας, που επιχειρείται με τη λειτουργία των απογευματινών ιατρείων και την παραχώρηση βασικών τομέων και δραστηριοτήτων των νοσοκομείων σε ιδιωτικές εταιρίες...