Στις 27 Γενάρη δημοσιεύτηκε η Υπουργική Απόφαση, με την οποία καθορίζονται τα κριτήρια της «ατομικής αξιολόγησης» και οι διαδικασίες μέσα από τις οποίες θα υλοποιηθεί. Το υπουργείο Παιδείας εμφανίζει το μέτρο ως κίνηση αναβάθμισης της Εκπαίδευσης, τη στιγμή που σχολεία λειτουργούν σε παλιά ασυντήρητα κτίρια (όπως αναδείχτηκε με την πρόσφατη κακοκαιρία), που υποβαθμίζεται το περιεχόμενο της μόρφωσης, που οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται αντιμέτωποι μαζί με όλο τον λαό με την ακρίβεια και τους καθηλωμένους μισθούς.
Στις πραγματικές επείγουσες ανάγκες που παραμένουν ανικανοποίητες και που προβάλλουν καθημερινά, υπονομεύοντας και τα μορφωτικά δικαιώματα, η αξιολόγηση που προωθεί το υπουργείο δεν έχει στόχο να απαντήσει και συναντά την αντίδραση των εκπαιδευτικών. Αυτό το διάστημα και μέχρι τις 17 Φλεβάρη πραγματοποιούνται Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Την ίδια στιγμή περισσότεροι από 500 έχουν ήδη υπογράψει το πανελλαδικό κάλεσμα νεοδιόριστων εκπαιδευτικών ενάντια στην «ατομική αξιολόγηση» που αναφέρεται στις πραγματικές ανάγκες στήριξης της λειτουργίας των σχολείων, στους στόχους της αξιολόγησης. «Αν πρόθεσή τους ήταν να στηρίξουν τη λειτουργία των σχολείων, θα είχαν ικανοποιήσει τις δίκαιες διεκδικήσεις μας. Θα είχαν για παράδειγμα καλύψει τα χιλιάδες κενά με μαζικούς μόνιμους διορισμούς, θα είχαν μειώσει τον αριθμό των μαθητών στις τάξεις, θα είχαν αυξήσει τη χρηματοδότηση των σχολείων, θα είχαν προχωρήσει σε ουσιαστικές επιμορφώσεις των εκπαιδευτικών, θα είχαν αντιμετωπίσει όλες τις αρνητικές επιπτώσεις στο μορφωτικό και κοινωνικό - ψυχολογικό επίπεδο των παιδιών από την πανδημία», σημειώνουν οι νεοδιόριστοι. Οπως αναφέρουν οι ίδιοι, «καλύψαμε για 10, 13, 15 χρόνια ως αναπληρωτές πάγιες ανάγκες στην Εκπαίδευση σε όλη τη χώρα, ενώ μαζέψαμε καθετί (με το αζημίωτο φυσικά, ελέω προσοντολογίου - Γαβρόγλου) για μια θέση στους πίνακες διορισμών». Τονίζουν πως αυτό που επιδιώκεται με την «αξιολόγηση» είναι «ένας δάσκαλος σκυφτός, σάκος του μποξ στον εκάστοτε καλοθελητή "ευεργέτη"» και καλούν τις εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες να πάρουν αγωνιστικές αποφάσεις που θα ενώσουν όλο τον κλάδο ώστε να δοθεί κοινή, ενιαία, πανελλαδική απάντηση.