Αυτός ο Αύγουστος θα μείνει αλησμόνητος στη Γερμανία. Ιδιαίτερα στην Ανατολική, στη Σαξονία, στη Σαξονία-Ανχάλτη, στη Δρέσδη (τη Φλωρεντία του Ελβα), στο Βρανδεμβούργο, στο Μαγδεμβούργο, στο Ντεσάου, αλλά και σε πόλεις της Κάτω Σαξονίας και της Βαυαρίας, στη Δυτική Γερμανία. Μέρες ολόκληρες ανοίγεις την τηλεόραση και δε θέλεις να το πιστέψεις. Από τη μια μέρα στην άλλη πόλεις ολόκληρες, κατάφυτες, κατάσπαρτες περιοχές να πλέουν κυριολεκτικά «ως το λαιμό» στο νερό. Ανοιξαν οι κρουνοί του ουρανού και έριξαν το υγρό στοιχείο ολόκληρα εικοσιτετράωρα στα βουνά, στις κοιλάδες, στις πεδιάδες και στους ανθρώπινους οικισμούς και φούσκωσε ο μεγάλος, ο μακρόσυρτος Ελβας και παρέσυρε ορμητικά, από τις πηγές του ως το Αμβούργο ό,τι έβρισκε μπροστά του. Σπίτια, από τα υπόγεια ως σχεδόν τον πρώτο όροφο, σαν τις πάπιες μέσα στο νερό, οι άνθρωποι να προσπαθούν από τη μια στην άλλη πλευρά του δρόμου να φθάσουν με λαστιχένιες βάρκες, δρόμοι, γέφυρες να γίνονται απροσπέλαστοι οι άνθρωποι να μένουν χωρίς ηλεκτρικό φως, χωρίς ηλεκτρικές κουζίνες, κυρίως χωρίς τηλέφωνα για επικοινωνία με τον έξω κόσμο.

Και μέσα σε όλα αυτά η αγωνία μήπως σπάσουν και άλλα φράγματα και η τραγωδία μεταβληθεί σε μια χωρίς προηγούμενο καταστροφή. Είναι αληθινή τραγωδία για χιλιάδες ανθρώπους που έχασαν τους κόπους της ζωής τους, που οδύρονται στα ερείπια των «πνιγμένων» σπιτιών τους και εργαστηρίων τους, που έχασαν τα πάντα και δεν ξέρουν πώς, και αν μπορούν να αρχίσουν πάλι από το μηδέν. Γίνεται λόγος και για αρκετές δεκάδες ανθρώπων που πνίγηκαν στα κύματα του Ελβα και των άλλων ποταμών της Ανατολικής Γερμανίας και για αρκετούς αγνοούμενους.

Σκέφτεται κανείς, για μια στιγμή, δεν έφτανε το πρώτο, το κοινωνικό πλήγμα που υπέστησαν οι κάτοικοι της ΓΛΔ με την ένωση της Γερμανίας, όπως αυτή έγινε εν είδει προσάρτησης, έπρεπε να τους πλήξει δώδεκα χρόνια αργότερα και η φυσική καταστροφή; Πάντως, διαβάζουμε σήμερα - 21 του Αυγούστου - στον ημερήσιο Τύπο του Βερολίνου με κάποιο αίσθημα ανακούφισης και συμπαράστασης στα θύματα της «θεομηνίας»: «Τη νύχτα τα φουσκωμένα νερά του Ελβα έφτασαν στο Μαγδεμβούργο τα 6,70 μέτρα (κανονικά 2 μέτρα), αλλά πάντως πιο κάτω απ' ό,τι αναμένονταν... Στην περιοχή αυτή δεν αποκλείεται 20.000 άνθρωποι να χρειαστεί να εκκενώσουν τις κατοικίες τους. Πάντως, σε μια σειρά από κοινότητες του κρατιδίου γύρω στους 60.000 άνθρωποι εγκατέλειψαν από την προηγούμενη βδομάδα τα σπίτια τους».

Ενας ακριβής απολογισμός σε ανθρώπινες ζωές και υλικές καταστροφές δεν έχει γίνει ακόμα. Οταν δημοσιευτούν οι αριθμοί, θα γίνει γνωστό και ποιοι απαράμιλλοι καλλιτεχνικοί θησαυροί στην ωραία «Φλωρεντία του Ελβα» και ποια έργα δεκαετιών και αιώνων σε άλλες πόλεις υπέστησαν μικρές ή ανεπανόρθωτες ζημιές.

Ενας ακριβής απολογισμός μπορεί να γίνει όμως σε έναν άλλο τομέα: Οι άνθρωποι μεταξύ τους έδειξαν μιαν πρωτοφανή αλληλεγγύη, ξενύχτησαν, έκαναν ό,τι μπορούσαν, έδωσαν και τον οβολό τους για να βοηθήσουν το γείτονα, τους πληγέντες σε άλλες πόλεις, από Ανατολή και Δύση. Και για την κυβέρνηση δεν ακούγεται, στον τομέα αυτό, ούτε από την αντιπολίτευση, κατηγορία. Πήρε, όπως αναφέρεται, τα αναγκαία άμεσα μέτρα για να βοηθήσει τους πληγέντες. Μάλιστα, ανέβαλε για το 2004 τη δεύτερη κλίμακα της φορολογικής μεταρρύθμισης, που επρόκειτο να γίνει το 2003. Μ' αυτό τον τρόπο πρόκειται να εξοικονομηθούν στον κρατικό προϋπολογισμό 6,9 δισεκατομμύρια ευρώ, που θα διατεθούν στους πληγέντες (τα 3 δισ. θα τα καταβάλει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση και τα 3,9 τα κρατίδια και οι δημοτικο-κοινοτικές αρχές).

Ομως, ποιος γνωρίζει αυτή τη στιγμή τι τεράστια ποσά θα χρειαστούν τελικά για την αποκατάσταση των σπιτιών, για την αγορά των κατεστραμμένων οικοσκευών, την αποκατάσταση εργοστασίων, εργαστηρίων και της ολοκληρωτικά ή μερικά κατεστραμμένης υποδομής;

Μάλιστα, και η ΕΕ δήλωσε ότι θα ανοίξει σύντομα και χωρίς γραφειοκρατία το πουγκί της και θα διαθέσει για τα τωρινά θύματα της καταστροφής το ποσό που προοριζόταν στα επόμενα χρόνια για την «οικοδόμηση της Ανατολικής Γερμανίας».

Διαβάζει κανείς στον Τύπο και ειδήσεις που αποδίδουν ένα από τα χαρακτηριστικά της πολιτικής της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας: «Λόγω των εξόδων της καταστροφής από τις πλημμύρες στην Τσεχία, το υπουργείο Αμυνας θέλει να παραιτηθεί από την αγορά 24 μαχητικών αεροπλάνων, αξίας δύο δισεκατομμυρίων δολαρίων». Και η είδηση από τη Βιέννη: «Για χρηματοδότηση του πακέτου βοήθειας για τα θύματα των πλημμυρών, η αυστριακή κυβέρνηση σχεδιάζει να αγοράσει 18 αντί για 24 αεροπλάνα Eurofighter». Η είδηση από το Βερολίνο, αντίθετα, είναι ότι ακριβώς αυτές τις μέρες της μεγάλης συμφοράς ο σοσιαλδημοκράτης υπουργός Εθνικής Αμυνας, κ. Στρουκ, σκέφτεται να διαθέσει άλλα δύο δισ. ευρώ για τις ανάγκες της Μπούντεσβερ.

Οι μέρες αυτές έδειξαν και κάτι άλλο: Την ψυχική ανωτερότητα των ανθρώπων του λαού σε σύγκριση με αυτούς που κάθονται πάνω στους θρόνους των σωριασμένων δισεκατομμυρίων τους. Ενώ οι πρώτοι ανταποκρίθηκαν άμεσα και αυθόρμητα στο αίσθημα της αλληλεγγύης και έσπευσαν (και συνεχίζουν) να δώσουν τον οβολό και κάθε άλλη βοήθεια, οι πολυεκατομμυριούχοι τηρούν - έως τώρα - κατά κανόνα «σιγήν ιχθύος». Ετσι ο Γκρέγκορ Γκίζι, του ΚΟΔΗΣΟ, στη «Νόιες Ντόιτσλαντ» (21 του Αυγούστου) γράφει: «Το ΚΟΔΗΣΟ απαιτεί, οι πιο (οικονομικά) ισχυροί της κοινωνίας, από περιουσία ύψους 500.000 ευρώ και άνω... να υποχρεωθούν να καταβάλουν μια και μόνη φορά ένα ποσό έως 3% στο πρόσθετο τσουκάλι βοήθειας».

Υπάρχουν φυσικά και αναγνώστες εφημερίδων που ζητάνε να κηρυχτεί η αποκατάσταση των ζημιών και η άμεση βοήθεια στους πληγέντες σε εθνικό ζήτημα πρώτης γραμμής και να αναβληθούν οι εθνικές εκλογές της 22ης του Σεπτέμβρη για ένα χρόνο. Αλλά, απ' ό,τι φαίνεται, μοιάζει με φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Κάτι που αξίζει, τελικά, να σημειωθεί είναι ότι τόσο οι πληγέντες, όσο και γενικότερα το γερμανικό κοινό δεν κάνουν λόγο για «θεομηνία». Φαίνεται να έχουν πειστεί ότι η καταστροφή δεν προήλθε από «οργή θεού», αλλά είναι αποτέλεσμα του διοξειδίου του άνθρακα, που στις βιομηχανικές πόλεις όλου του κόσμου γεμίζει και δηλητηριάζει μέρα-νύχτα την ατμόσφαιρα. Γι' αυτό, και επειδή παρόμοιες καταστροφές μπορεί να επαναληφθούν στη Γερμανία και αλλού, αρχίζουν να γράφονται - ή μάλλον να επαναλαμβάνονται - από Γερμανούς και άλλους ειδικούς άρθρα για τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν χωρίς καθυστέρηση, ώστε να προληφθεί, ή, τουλάχιστον, να μειωθεί στο ελάχιστο, παρόμοια καταστροφή.